نوشته های بلاگ  "1402"  از "آذر"

خودروها قطعات الکتریکی مختلفی دارند و لازم است محافظت شوند تا اتصال کوتاه در آنها اتفاق نیفتد. وظیفه حفاظت از قطعات الکتریکی خودرو برعهده انواع فیوز خودرو است. در خودرو معمولا دو جعبه فیوز وجود دارد که یکی زیر کاپوت و نزدیک موتور و دیگری در کابین کنار صندلی راننده یا فرمان قرار دارد. جعبه فیوزِ زیر کاپوت، از اجزایی مانند واحد کنترل الکتریکی (ECU)، فن خنک‌کننده، ترمز ABS و باتری محافظت می‌کند. درحالی‌که جعبه فیوزِ نزدیک داشبورد، از اجزای کابین مانند شیشه‌های برقی، چراغ‌های داخلی، رادیو یا سیستم اطلاعات سرگرمی و چراغ‌های راهنما محافظت می‌کند. بیایید کمی عمیق‌تر جعبه فیوز را بررسی کنیم تا بفهمیم جعبه فیوز ماشین چگونه کار می‌کند و چطور آن را عیب‌یابی و تعویض کنیم.

جعبه فیوز خودرو چیست و چه کاربردی دارد؟

جعبه فیوز خودرو جعبه‌ای شامل تعدادی فیوز، رله و دیود مختلف است که برای محافظت از مدارهای الکتریکی در برابر اضافه‌بار یا اتصال کوتاه استفاده می‌شود. جعبه فیوز مستقیماً توسط باتری ماشین تغذیه می‌شود. سیم‌های جعبه فیوز به آن دسته از اجزای خودرو که به محافظت نیاز دارند، متصل می‌شوند. اجازه دهید نگاه دقیق‌تری به اجزای جعبه فیوز بیندازیم:

۱. فیوز

فیوزها از یک سیم هادی تشکیل شده‌اند و وقتی جریان مدار از ماکزیمم مقدار مشخص‌شده بیشتر شود، قطع می‌شوند. حد مجاز جریان معمولاً با کدهای رنگی مختلف روی هر فیوز نشان داده می‌شود. بنابراین باید فیوزی متناسب با میزان جریان به‌کار گرفته شود. اگر حداکثر میزان جریان مجاز فیوز با میزان واقعی جریان متناسب نباشد، یا فیوز خیلی زود می‌پرد و اتصال قطع می‌شود یا ممکن است قطعه قبل از فیوز آسیب ببیند و از کار بیفتد.

۲. رله

رله‌ها سوئیچ‌هایی هستند که به‌صورت الکتریکی کار می‌کنند و معمولاً در همه وسایل نقلیه یافت می‌شوند. به‌عنوان مثال، وقتی کولر خودرو را روشن می‌کنیم، جریان از یک سیم‌پیچ با میدان الکترومغناطیسی عبور می‌کند. تعامل میدان مغناطیسی و اجزای سوئیچینگ در کنار رله، مدار را کامل می‌کند. رله‌ها می‌توانند چندین مدار را کنترل کنند، به همین دلیل برای کنترل مدارهای مختلف خودرو مانند بخاری و چراغ‌های جلو مفید هستند.

۳. دیود

دیودها اغلب در رله تعبیه شده‌اند تا جریان DC را در یک جهت عبور دهند. دیود از جهش ولتاژ یا برگشت ولتاژ که ممکن است در سیم‌پیچ‌های موجود در رله‌ها رخ دهد، جلوگیری می‌کند.

چرا فیوز خودرو می‌سوزد؟

اگر جریان بیش‌ازحد از مدار عبور کند، سیم ذوب می‌شود، فیوز می‌سوزد و مدار قطع می‌شود. جریان بیش‌ازحد، ناشی از کار کردن قطعه الکتریکی بیش از توان آن است. این اتفاق معمولاً به‌دلیل عملکرد نادرست دستگاه روی می‌دهد.

برخی از دلایل رایج‌ سوخت فیوز خودرو عبارتند از:

• سوئیچ‌های معیوب
• سیم‌های معیوب
• مشکلات مکانیکی موتور
• مشکلات الکتریکی خودرو

شناسایی فیوز سوخته و تعویض آن

اگر یکی از چراغ‌های داخلی خودرو کار نمی‌‌کند یا فلاشر خراب شده است، به احتمال زیاد فیوز سوخته است. در این صورت، بهترین کار این است که به متخصص مراجعه کنید؛ چراکه تعمیر وسایل الکترونیکی نیاز به تجربه و دانش دارد. اگر فکر می‌کنید خودتان مهارت و دانش لازم را دارید، مراحل زیر را دنبال کنید.

۱. جعبه فیوز را پیدا کنید

بسته به نوع خودرو، ممکن است چند جعبه فیوز در قسمت‌های مختلف خودرو قرار داشته باشد. می‌توانید از دفترچه راهنمای خودرو بفهمید که کدام جعبه فیوز، کدام مدار را کنترل می‌کند و سپس آن را بررسی کنید. به‌طور معمول، مکان‌های زیر رایج‌ترین مکان‌هایی هستند که جعبه فیوز در آنجا قرار می‌گیرد:

•        زیر کاپوت؛
• زیر داشبورد؛
• زیر صندلی‌های عقب؛
• در صندوق عقب؛

۲. فیوز سوخته را پیدا کنید

بعد از پیدا کردن جعبه فیوز خودرو، نوبت این است که فیوزهای مشکوک را تشخیص دهید. برای پیدا کردن فیوزهای سوخته، می‌توانید از دستگاه تست لامپ استفاده کنید. این دستگاه ساده، لامپ کوچکی دارد که می‌توانید فیوزها را با آن تست کنید.

برای این کار، مراحل زیر را دنبال کنید:

o       سوئیچ خودرو را باز کنید.

o       پروب دستگاه تست لامپ را روی پایه فلزی فیوز قرار دهید.

o       اگر فیوز به‌درستی کار کند، لامپ دستگاه تست روشن می‌شود. اگر فیوز سوخته باشد، لامپ روشن نمی‌شود.

o       این کار را برای هر دو پایه فیوزها تکرار کنید تا فیوز سوخته شناسایی شود.

o       پس از خاموش کردن کامل خودرو، فیوز سوخته را با انبر فیوز بردارید. این وسیله معمولا داخل جعبه فیوز قرار دارد. می‌توانید از انبر دست دم باریک هم استفاده کنید.

۳. فیوز جدید را جایگزین کنید

بعد از پیدا کردن فیوز سوخته، آن را با یک فیوز جدید (با همان مشخصات فیوز قبلی)، جایگزین کنید

فضاهای خالی در جعبه فیوز

جعبه فیوز هر خودرو حتی خودروهای مدرن و مجهز، معمولا چند سوکت خالی دارد تا اگر در آینده آپشن یا دستگاه جدیدی روی خودرو نصب کردید، بتوانید از آنها استفاده کنید. از آنجایی که این سوکت‌ها به هیچ مداری متصل نیستند، می‌توانید از آنها برای نگهداری فیوزهای یدکی استفاده کنید. بااین‌حال، احتیاط کنید و هنگام بیرون کشیدن فیوزهای یدکی، از نقشه جعبه فیوز استفاده کنید.

مراحل تعویض جعبه فیوز خودرو

۱. باتری را جدا کنید

قبل از هر چیزی، اطمینان حاصل کنید که موتور خودرو خاموش است. سپس،‌ هر دو سر مثبت و منفی باتری خودرو را جدا کنید و مطمئن شوید هیچ سیمی به باتری خودرو وصل نیست. مراقب لبه‌های تیز باشید تا آسیب نبینید.

۲. جعبه فیوز را پیدا کنید

ابتدا باید جعبه فیوز را پیدا کنید. جعبه فیوز معمولا یا زیر کاپوت خودرو در نزدیکی باتری یا در نزدیکی فرمان خودرو قرار دارد. اگر جعبه فیوز را پیدا نمی‌کنید،‌ نگاهی به دفترچه راهنمای خودرویتان بیندازید یا در اینترنت جستجو کنید. 

۳. درب جعبه فیوز را بردارید

زبانه قفل را به بیرون بکشید و درب جعبه فیوز را بردارید. الان باید نقشه راهنمای محل قرارگیری فیوزها را ببینید. این نقشه در دفترچه راهنمای خودرو هم قابل دسترسی است و اتصال صحیح سیم‌ها را نشان می‌دهد.

۴. سیم‌ها را از جعبه فیوز جدا کنید

سیم‌ها را یکی‌یکی از جعبه فیوز جدا کنید. پیشنهاد می‌کنیم هر سیمی را که جدا می‌کنید، علامت‌گذاری کنید یا برچسب بزنید تا بعدا بتوانید به‌راحتی آن را در جای خود قرار دهید. می‌توانید از راهنمای جعبه فیوز در دفترچه راهنمای خودرویتان هم کمک بگیرید.

۵. جعبه فیوز جدید را جایگزین کنید

زمانی که تمام سیم‌ها را با دقت جدا کردید، جعبه فیوز قدیمی را بردارید و جعبه فیوز جدید را جایگزین کنید. سپس سیم‌ها را به‌دقت در جای مناسبشان وصل کنید. عجله نداشته باشید تا اشتباه نکنید. فرایند جدا کردن سیم‌ها و وصل کردن دوباره آنها به‌طور متوسط تا یک ساعت طول می‌کشد.

۶. باتری را وصل کنید

بعد از وصل کردن تمام سیم‌ها، دوباره باتری را وصل کنید و تمام!

سؤالات متداول

۱. آیا جعبه فیوز تمام ماشین‌ها شبیه هم است؟

اگرچه نوع فیوز برای همه خودروها یکسان و استاندارد است، اما طراحی جعبه فیوز در هر برند و مدل، متفاوت است و به اجزای الکتریکی هر خودرو بستگی دارد.

۲. هر ماشین چند جعبه فیوز دارد؟

معمولاً در خودرو دو جعبه فیوز وجود دارد. یکی زیر کاپوت و دیگری در داشبورد یا نزدیک فرمان قرار دارد. جعبه فیوز زیر کاپوت از اجزای مهم موتور و لوازم جانبی مانند باتری، ECU و فن خنک‌کننده محافظت می‌کند. جعبه فیوز داخلی از اجزای داخلی کابین از جمله چراغ‌ها، رادیو و کنترل‌های برقی محافظت می‌کند.

رانندگی در زمان بارش برف و یخبندان نیازمند صبر و توجه بیشتر به ویژه برای رانندگان کم‌تجربه است. بارش برف و یخبندان می‌تواند باعث کاهش دید شده و شرایط رانندگی خطرناکی را رقم بزند. چسبندگی لاستیک‌ها در روی برف و یخ به حداقل می‌رسد مخصوصاً اگر خودروی شما فاقد لاستیک‌های زمستانی یا ویژه باشد. بهترین توصیه این است که از رانندگی در زمان بارش برف و یخبندان اجتناب شود اما اگر مجبور به این کار هستید باید بدانید که خودروی شما به سیستم ترمز ABS مجهز می‌باشد یا خیر. این امر روی تکنیک مورداستفاده برای ترمز گیری در برف و یخ تأثیر می‌گذارد.

• روش اول

دوری از شرایط ترمز گیری اضطراری

1.       فاصله ایمن از خودروهای دیگر را حفظ کنید

اگرچه رانندگی سپر به سپر همیشه بد و خطرناک است اما این موضوع در شرایط زمستان و یخبندان خطرناک‌تر از هر زمان دیگری خواهد بود. حداقل ۸ ثانیه با خودروی پیش روی خود فاصله داشته باشید.

برای محاسبه فاصله خود با خودروی جلویی یک نقطه ثابت را جلوی خودرویی که دنبال می‌کنید در نظر بگیرید. علائم جاده‌ای بهترین گزینه برای این کار هستند. خودروی جلویی خود را مدنظر قرار داده و زمانی که آن خودرو از نقطه ثابت انتخابی شما عبور کرد شروع به شمردن کنید. شمردن شما باید تا زمان عبور خودروی خودتان از آن نقطه ادامه یابد. اگر عدد به دست آمده بین ۸ تا ۱۰ ثانیه بود پس شما فاصله ایمن با خودروی جلویی را حفظ کرده‌اید.

البته که تمامی جاده‌های یخی نیازمند فاصله یکسانی از خودروهای دیگر نیستند. در دمای منفی ۱۸ درجه سانتی‌گراد فاصله توقف شما با خودروی جلویی باید دو برابر زمانی باشد که دمای هوا صفر درجه سانتی‌گراد است.

2-لاستیک‌های درست را انتخاب کنید

اگر شما در منطقه‌ای زندگی می‌کنید که هر ساله برف و یخبندان زیادی دارد استفاده از لاستیک‌های زمستانی باعث کاهش خطرات رانندگی خواهد شد. این لاستیک‌ها به منظور کمک به حفظ کشش خودرو در شرایط برفی طراحی شده‌اند و از آج‌های عمیق‌تر و با طراحی خاص سود می‌برند.

اگر در مناطقی با هوای بهتر زندگی می‌کنید اما درباره یخبندان جاده‌ها نگران هستید خرید لاستیک‌های چهارفصل را می‌توانید در نظر بگیرید.

                3-  آرام برانید

شما شاید بهترین لاستیک‌های زمستانی را خریداری کرده باشید اما هنوز هم باید آگاه و هوشیار باشید. اگر در جاده‌های یخی رانندگی می‌کنید اصلاً نباید سرعتی بالاتر از ۷۲ کیلومتر در ساعت داشته باشید و این امر حتی در بزرگراه‌ها نیز صدق می‌کند. رانندگی آرام تر باعث می‌شود شما زمان بیشتری برای واکنش داشته و فاصله ایمن با خودروهای دیگر را حفظ کنید.

• روش دوم

استفاده از ترمزهای ABS

   1- مطمئن شوید خودروی شما به ترمز ABS مجهز است

شما می‌توانید این کار را با بررسی مشخصات خودرو در اینترنت یا سؤال از نمایندگی انجام دهید. اگر خودروی شما جدیدتر باشد به احتمال زیاد دارای ترمز ABS است. اگر از این موضوع مطمئن نیستید می‌توانید به یک مکانیک مراجعه کنید تا شما را آگاه نماید.

                 2- دستان خود را از روی فرمان برندارید

به خاطر اینکه ترمزهای ABS باعث جلوگیری از قفل شدن چرخ ها می‌شوند بنابراین به فرمان دادن راحت‌تر به خودرو در زمان ترمز روی یخ نیز کمک می‌کنند. بجای اینکه دستان خود را به‌صورت ساعت روی موقعیت ساعت ۱۰ و ۲ قرار دهید باید دست‌های خودرو را به گونه‌ای روی فرمان بگذارید که همیشه در کناره‌ها باشند. به این ترتیب حتی اگر شما نیازمند چرخاندن شدید فرمان بودید بازوهای شما هرگز با یکدیگر برخورد نکرده و کنترل بیشتری روی خودرو خواهید داشت.

این روش بسیار شبیه طرز رانندگی رانندگان خودروهای مسابقه‌ای است.

                  3-در سریع‌ترین زمان ممکن ترمز بگیرید

اگرچه ترمزهای ABS در جلوگیری از قفل شدن چرخ ها عالی عمل می‌کنند اما در روی برف و یخ عملکرد خوبی در مقایسه با شرایط عادی ندارند. به همین خاطر باید واکنشی سریع داشته باشید و سپس اجازه دهید سیستم کار خود را انجام دهد. هوشیار بودن و توجه به جاده جزو اصول اصلی تلقی می‌شود.

                 4- پا را محکم روی پدال ترمز بگذارید

با وجود ترمزهای ABS شما نیازی به نگرانی درباره ترمز گیری مکرر یا اعمال فشار ثابت و پایدار نخواهید داشت. کافی است پدال ترمز را محکم فشار دهید. شما شاید حس لرزش شدید یا پس زدن پدال ترمز را داشته باشید که این امری طبیعی است. ترمز ABS با ورود به مدار باعث جلوگیری از قفل شدن چرخ ها می‌شود. نکته مهم اینکه پای خود را از روی ترمز برندارید.

                5-  برای جلوگیری از برخورد با موانع به دقت خودرو را کنترل کنید

گاهی اوقات ترمز کردن کافی نیست و شما باید برای پیشگیری از برخورد به خودرو فرمان دهید. اگر نیازمند فرمان دادن بودید این کار را با حرکات نرم و دقیق انجام دهید. چرخاندن شدید فرمان می‌تواند باعث انحراف و لغزش خودرو شود. چرخ ها هم کشش خود را از دست داده و اتفاق ناگواری پیش خواهد آمد.

• روش سوم

استفاده از ترمز گیری آستانه

      1-تجهیز خودرو به ترمز ABS را بررسی کنید

روش ترمز آستانه در خودروهای فاقد ترمز ABS بکار می‌رود. این سیستم از قفل شدن چرخ ها در زمان ترمزهای ناگهانی جلوگیری می‌کند بنابراین اگر خودروی شما فاقد چنین ترمزی باشد شاید نتیجه نهایی قفل شدن چرخ باشد. این امر می‌تواند باعث لغزش یا چرخش خودرو شود.

در روش ترمز آستانه به خودرو اجازه داده می‌شود تا حداکثر جای ممکن و بدون قفل شدن چرخ ها متوقف شود.

اکثر خودروهای مدرن دارای ترمز ABS هستند اما مدل‌های قدیمی‌تر فاقد چنین سیستمی می‌باشند.

                 2- خونسرد باشید

اگرچه حفظ خونسردی در شرایط اضطراری سخت است اما باید تمرکز شما روی کنترل خودرو باشد. در صورت نیاز به ترمز گیری روی یخ حفظ خونسردی و توجه به جاده عنصری کلیدی خواهد بود.

اگر درباره واکنش خود روی ترمز در جاده‌های یخی نگران هستید می‌توانید چنین چیزی را در مدارس رانندگی زمستانی تجربه کنید تا از نگرانی‌های شما کاسته شود.

                 3- پاشنه پای خود را در زمان گرفتن ترمز روی کف خودرو بگذارید

گذاشتن پاشنه روی کف خودرو به شما اجازه می‌دهد تا بجای استفاده از عضلات ساق از عضلات پا برای ترمز گرفتن استفاده کنید که کنترل بیشتری را ایجاد می‌کند.

پای خود را به‌صورت ناگهانی روی پدال ترمز فشار ندهید چراکه این امر باعث قفل شدن چرخ ها و از دست رفتن کشش و نهایتاً چرخش خودرو خواهد شد.

                 4- پدال ترمز را به‌صورت پایدار و با پا فشار دهید

این حرکت در روش ترمز آستانه کلیدی است. فشاری مناسب و پایدار را به پدال ترمز وارد کنید. خودروی شما باید شروع به کاهش سرعت کرده و فشار پدال ترمز ادامه پیدا کند تا خودرو بدون قفل شدن چرخ به کاهش سرعت ادامه دهد.

شما بازخورد خاصی را در پدال ترمز احساس خواهید کرد. این امر زمانی رخ می‌دهد که شما بیشترین کاهش سرعت را به دست می‌آورید. اگر از این حد بیشتر به ترمز فشار وارد کنید چرخ ها قفل شده و کشش خودرو از دست خواهد رفت.

                 5- اگر حس می‌کنید خودرو شروع به چرخش می‌کند به آرامی فشار روی پدال ترمز را کم کنید

اگر از حد آستانه عبور کنید چرخ ها شاید قفل شوند و خودرو شروع به چرخش کند. برای جلوگیری از چرخش باید کمی از فشار روی ترمز را کاهش دهید و زمانی که احساس کردید خودرو دوباره شروع به پیدا کردن کشش کرد به نرمی فشار روی ترمز را افزایش دهید تا به حد آستانه برسید.

اگر خودروی شما دیفرانسیل جلوست معمولاً بخش جلویی خواهد چرخید و دماغه خودرو برخلاف جهتی که می‌خواهید حرکت خواهد کرد. در خودروهای دیفرانسیل عقب ابتدا این بخش پشتی است که شروع به چرخش می‌کند.

                6-  به خودرو در جهتی که می‌خواهید حرکت کند فرمان دهید

اگر خودروی شما چرخیده و نمی‌توانید مسیر حرکت را با استفاده از ترمزها تصحیح کنید باید به دقت فرمان را بچرخانید. خونسرد بمانید زیرا چرخش ناگهانی فرمان اوضاع را بدتر خواهد کرد. صرف‌نظر از اینکه بخش جلویی خودرو می‌چرخد با بخش عقبی، فقط فرمان را در جهتی که می‌خواهید به آرامی چرخانده و حرکات خودرو را کنترل کنید.

اگر در جایی زندگی می‌کنید که در طول فصل زمستان برف و یخبندان زیاد است، احتمالا به لاستیک زمستانی (Winter Tires) فکر کرده‌اید. لاستیک‌های زمستانی که تایرهای برفی هم نامیده می‌شوند، ایمنی خودرو را بالا می‌برند. همراهمان بمانید؛ می‌خواهیم با لاستیک زمستانی و مزایا و معایب آنها آشنا شویم و بدانیم آیا تهیه آنها برای رانندگی در زمستان واجب است یا نه.

لاستیک زمستانی چیست؟

لاستیک زمستانی یا تایرهای برفی، لاستیک‌هایی هستند که به‌طور خاص برای ایجاد یا افزایش پایداری وسایل نقلیه در هوای سرد و سطوح برفی و یخی طراحی شده‌اند. این لاستیک‌ها جایگزین مناسبی برای زنجیر چرخ هستند به این خاطر که زنجیر چرخ معمولا سرعت را کاهش می‌دهد و حتی ممکن است به سطوح جاده آسیب برساند.

لاستیک‌های زمستانی با طراحی خاص آج خود مشخص می‌شوند و نسبت به لاستیک‌های تابستانی شکاف‌های بزرگ‌تری دارند. این شکاف‌ها، پایداری خودرو را در زمین‌های برفی و گِلی بهتر می‌کنند. برخی از لاستیک‌های زمستانی برای افزایش کشش روی یخ، با میخ‌های فلزی کوچک پوشیده شده‌اند، اما نمی‌توان از آنها در محدوده شهر استفاده کرد. لاستیک‌هایی که برای شرایط زمستانی طراحی شده‌اند، می‌توانند با خیال راحت در دمای منفی ۷ درجه سانتی‌گراد دوام بیاورند.

واقعیت این است که لاستیک‌های زمستانی به‌طور خاص برای حرکت در یخ، برف، گل و دماهای پایین طراحی شده‌اند. اگرچه لاستیک‌های چهارفصل ممکن است برای انواع شرایط رانندگی، مانند جاده‌های خیس و برف خفیف، ایده‌آل باشند، اما علی‌رغم آنچه از نامشان پیداست، برای زمستان‌های سخت چندان مناسب نیستند 

انواع لاستیک زمستانی

لاستیک‌های زمستانی برای رانندگی در شرایط آب‌وهوایی سرد و برفی از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند. دو نوع اصلی لاستیک زمستانی داریم:

لاستیک‌های میخ‌دار: در آج خود میخ‌های فلزی دارند که برای کشش بیشتر در سطوح یخی طراحی شده‌اند. این نوع لاستیک ممکن است در برخی مناطق محدودیت‌های قانونی داشته باشد و تنها مناسب فصل زمستان باشد.

لاستیک‌های بدون میخ: این لاستیک‌ها به‌جای استفاده از میخ، تکنولوژی‌های خاصی در ترکیب مواد و طراحی آج دارند. این لاستیک‌ها محبوبیت زیادی در بین رانندگان دارند چراکه در دماهای پایین همچنان انعطاف‌پذیرند و در برف، یخ، لجن و سطوح خشک قابل‌استفاده هستند. لاستیک‌های زمستانی بدون میخ، روی برف‌های گل‌آلود و فشرده عملکرد خوبی ندارند

در زمان خرید لاستیک زمستانی باید عادات رانندگی، جایی که می‌خواهید سفر کنید و شرایط معمول زمستان در منطقه خود را در نظر بگیرید.

مزایای لاستیک زمستانی

• چسبندگی بیشتر: لاستیک‌های زمستانی، بلوک‌های آج بزرگ و شیارهای عمیقی دارند که برف را برش می‌دهند و به عقب می‌رانند تا از انباشته شدن آن در آج جلوگیری شود. لاستیک‌های چهار فصل این ویژگی را ندارند.
• ترمزگیری بهتر: همان‌طور که می‌دانید، وقتی در برف و یخ ترمز می‌کنیم، وسیله نقلیه شروع به لغزیدن می‌کند که حس ترسناکی دارد. چسبندگی لاستیک‌های برفی مانع از بروز این مشکل می‌شود.
• افزایش عمر مفید لاستیک‌های معمولی: اگرچه در ابتدا مجبورید برای دو مجموعه لاستیک هزینه کنید، اما در درازمدت در هزینه‌هایتان صرفه‌جویی خواهید کرد چون طول عمر لاستیک‌های چهارفصل‌تان با استفاده نکردن از آنها در فصل زمستان، بیشتر می‌شود.
•  قابلیت حرکت عالی در یخ و برف: لاستیک زمستانی الگوی آج تک‌جهته خاصی دارند که برای حرکت در برف و یخ عالی است. همچنین، عمق آج این لاستیک‌ها نسبت به همتایان چهار فصل‌شان بیشتر است تا عملکرد بهتری در شرایط جاده برفی داشته باشند. لاستیک‌های زمستانی از مواد خاصی ساخته می‌شوند تا بتوانند در دمای بسیار پایین مقاومت کنند

معایب لاستیک زمستانی

هندلینگ ضعیف: لاستیک‌های زمستانی ترمز و چسبندگی بهتری دارند، اما به‌خوبیِ تایرهای چهارفصل قابل‌کنترل نیستند. هنگامی که در شرایط یخبندان و برفی رانندگی می‌کنید، باید با احتیاط بیشتری رانندگی کنید؛ زیرا در مقایسه با جاده خشک، کنترل زیادی روی خودرو نخواهید داشت.

نیاز به تعویض بعد از فصل یخبندان: تایرهای زمستانی از لاستیک نرم‌تری ساخته شده‌اند و درنتیجه سریع‌تر فرسوده می‌شوند. وقتی زمستان تمام شد، باید تایرهای چهارفصل خود را جایگزین کنید. رانندگی با لاستیک‌های برفی در زمانی که به آنها نیاز ندارید، باعث فرسودگی آج و درنهایت خرابی لاستیک می‌شود.

خراب کردن آسفالت جاده: به‌علت شکل خاص لاستیک‌های زمستانی، اگر در تمام طول سال با این لاستیک‌ها رانندگی کنید، ممکن است به جاده آسیب برسانید و باعث ایجاد چاله‌ها و ترک‌هایی در آسفالت شوید. 

شرایط استفاده و نگهداری از لاستیک زمستانی

۱. لاستیک زمستانی را در دمای بالای ۷ درجه نصب نکنید

نصب لاستیک‌های زمستانی زمانی که هوا بالای ۷ درجه سانتی‌گراد است، ممکن است به ساییدگی آج این لاستیک‌ها و درنتیجه کاهش عملکرد و ایمنی آنها منجر شود. لاستیک‌های زمستانی تا ۱۵ درصد کشش بیشتری دارند و خط ترمزشان ۳۰ تا ۴۰ درصد کوتاه‌تر از لاستیک‌های چهارفصل است. نصب به‌موقع لاستیک‌های زمستانی باعث می‌شود رانندگی در زمستان ایمن‌تر و راحت‌تر باشد.

۲. فشار باد لاستیک‌های زمستانی را به‌طور منظم بررسی کنید

لازم است فشار باد لاستیک زمستانی خود را به‌طور منظم بررسی کنید چراکه با کاهش دما، فشار باد لاستیک‌ها کاهش می‌یابد. فشار باد مناسب کمک می‌کند عمر آج لاستیک‌ها کم نشود، مصرف سوخت کاهش یابد و کنترل خودرو راحت‌تر باشد. بهتر است عادت چک کردن فشار باد را در هوای گرم هم حفظ کنید، زیرا تنظیم فشار باد لاستیک‌ها در تمام طول سال بسیار اهمیت دارد.

نکاتی درباره تنظیم باد لاستیک‌های زمستانی برای اینکه در شرایط زمستانی بتوانید ایمن‌تر رانندگی کنید:

• برای اندازه‌گیری دقیق‌تر، فشار باد لاستیک را پس از حداقل سه ساعت توقف خودرو بررسی کنید. دمای هوای داخل لاستیک‌ها پس از رانندگی افزایش می‌یابد و به همین دلیل باید بعد از توقف،برای خنک شدن لاستیک‌ها منتظر بمانید.
• همیشه درجه تنظیم باد را در دسترس داشته باشید.
• برخی خودروها به آپشن پایش فشار باد لاستیک مجهزند. این آپشن در صورت تغییر زیاد فشار باد لاستیک، به شما هشدار می‌دهد. سیستم کنترل فشار باد تایرها (TPMS) را می‌توانید روی خودرویتان نصب کنید.

۳. هر چهار لاستیک باید از نوع زمستانی باشند

صرف نظر از اینکه خودرویتان سیستم چهار چرخ متحرک، دیفرانسیل جلو یا دیفرانسیل عقب است، باید هر چهار تایر از نوع زمستانی باشد. درست است که خرید تنها دو حلقه لاستیک زمستانی برای جلو یا عقب، هزینه‌ کمتری نسبت به خرید ۴ لاستیک دارد، اما این کار نه‌تنها مؤثر نیست، بلکه بسیار خطرناک هم هست چراکه خطر لغزش و از کنترل خارج شدن خودرو بیشتر می‌شود.

۴. باید آنها را به‌طور منظم تعویض کنید

برای اینکه لاستیک زمستانی در جاده‌های برفی عملکرد مؤثری داشته باشد، آج آن‌ها نباید از ۱٫۶ سانتی‌متر کمتر شده باشد. در غیر این صورت، توانایی لاستیک‌ها برای حفظ کشش در جاده‌های یخی و برفی بسیار کاهش می‌یابد. هنگامی که عمق آج به ۵ میلی‌متر برسد، وسیله نقلیه کشش بسیار کمی در سطوح برفی و یخی خواهد داشت.

سؤالات متداول

۱. آیا با داشتن تایرهای چهارفصل‌، همچنان به لاستیک برفی نیاز دارم؟

بله، نیاز دارید. اگر در جاده‌های برفی یا یخ‌زده رانندگی می‌کنید یا اگر در جایی زندگی می‌کنید که زمستان‌ها برف، یخ یا تگرگ زیاد می‌بارد، باید از لاستیک‌های زمستانی برای رانندگی ایمن استفاده کنید. این لاستیک‌ها همچنین گزینه مناسبی برای سفر به مناطق برفی در طول ماه‌های سرد هستند. لاستیک‌های زمستانی بهتر از دیگر انواع لاستیک‌ها امکان توقف خوب و هندلینگ ایمن را به شما می‌دهند. چراکه این لاستیک‌ها به‌خاطر جنس متفاوتشان، در هوای سرد زمستان نرم‌تر و انعطاف‌پذیرتر باقی می‌ماند.

۲. آیا لاستیک‌هایی با علامت M+S روی دیواره‌شان، برای رانندگی در برف مناسب‌اند

برخی از تایرهای چهار فصل علامت M+S دارند که مخفف گل و برف است. طراحی آج این تایرها نسبت به لاستیک‌های چهارفصل معمولی، تهاجمی‌تر است تا با استفاده از بلوک‌های آج بزرگ‌تر و شکاف‌های وسیع‌ترشان، در شرایط مختلف کشش بهتری داشته باشند. هدف این لاستیک‌ها دستیابی به عمر مطلوب لاستیک همراه با عملکرد خوب در اکثر شرایط آب‌وهوایی است. این لاستیک‌ها برای رانندگی در زمستان مناسب‌اند. منتها، در شرایط بارانی و برفی، کشش، کنترل و فاصله توقف کوتاهی را که یک لاستیک برفی دارد، ارائه نمی‌کنند

۳. آیا خرید لاستیک زمستانی کارکرده اشکالی ندارد؟

در شرایط کلی، خیر. فقط قبل از خرید، سه نکته زیر را در نظر بگیرید:

مطمئن شوید اندازه آنها مناسب است. اگر مطمئن نیستید لاستیک‌هایی که می‌خواهید بخرید، اندازه مناسبی دارند یا نه، با یک فروشنده لاستیک مشورت کنید یا راهنمای تشخیص سایز لاستیک را بخوانید.

عمق آج را با استفاده از عمق‌سنج آج لاستیک اندازه‌گیری کنید و مطمئن شوید عمق آج بیشتر از ۱٫۶ سانتی‌متر باشد. یک تایر نو، عمق آجی در حدود ۲٫۸ سانتی‌متر دارد.

مطمئن شوید که عمق آج تمامی تایرها به یک اندازه باشد؛ چون لاستیک‌ها به شکل متفاوتی ساییده می‌شوند. اختلاف آج هر دو لاستیک نباید حدودا بیش از ۸ میلی‌متر باشد.

۴. آیا می‌توانم به‌جای لاستیک برفی، زنجیر چرخ بخرم؟

زنجیر چرخ برای کشش بیشتر خودرو هنگام سفر در کوه یا جاده‌های یخ‌زده بسیار اهمیت دارد. اما برای رانندگی با سرعت بزرگراه ساخته نشده‌ است و احتمال دارد بشکند. بنابراین زنجیر چرخ را به‌عنوان جایگزینی برای لاستیک زمستانی در نظر نگیرید، بلکه باید گزینه‌ای باشد برای رانندگی روی برف.

۵. لاستیک زمستانی رینگ‌دار بخرم یا بدون رینگ؟

مسئله زمان و پول است! همه‌چیز بستگی به جواب‌‌های شما به این سؤالات دارد:

• آیا می‌توانید هربار برای بازکردن و نصب مجدد لاستیک‌ها روی رینگ‌ها منتظر بمانید؟
• اگر فرض کنیم لاستیک‌های زمستانی‌تان را به‌مدت ۵ سال خواهید داشت، هزینه ۱۰ بار تعویض لاستیک (۲ بار در سال) بدون رینگ بیشتر می‌شود یا هزینه خرید رینگ؟ پارگی و ساییدگی لاستیک را هم در هر بار جدا کردن و نصب مجدد در نظر بگیرید.

براساس گزارش اداره اطلاعات انرژی ایالات متحده، قیمت بنزین به‌طور متوسط ​​در سراسر این کشور در طول سال گذشته ۴۹ درصد افزایش یافته است. به گزارش اتوبلاگ، افزایش قیمت بنزین می‌تواند کاملاً تحریک‌کننده باشد، اما راه‌هایی برای کاهش مصرف سوخت در خودرو وجود دارد.

در کشور ما نیز احتمالاً در ماه‌ها یا سال‌های آینده با افزایش قیمت سوخت (بنزین و گازوئیل) روبه‌رو شویم. در اینجا چند نکته برای کمک به صرفه‌جویی در هزینه در مواجهه با افزایش هزینه‌های سوخت آورده شده و حتی زمانی که قیمت بنزین پایین است، روش‌های خوبی برای کمک به محیط زیست هستند.

۱. بار خودرو را سبک کنید

ما کاهش وزن خودرو را در صدر فهرست قرار می‌دهیم زیرا بیشترین تأثیر را بر کاهش مصرف سوخت دارد. کالین چپمن، بنیانگذار لوتوس می‌گوید «وزن نه‌تنها دشمن میزان مصرف سوخت، بلکه دشمن تمام عملکردهای خودرو است. خودروی سبک‌تر سریع‌تر شتاب می‌گیرد، به مسافت کمتری برای ترمز کردن تا توقف کامل نیاز دارد و مهم‌تر از همه، چابک‌تر است. این فقط استفاده از قوانین فیزیک است؛ هنگام حرکت جسمی از نقطه‌ای به نقطه‌ی دیگر، هرچه خودرو سبک‌تر باشد، انرژی (بنزین) کمتری مصرف می‌کند».

بنابراین، خلاص شدن از شر چیزهای غیر ضروری در ماشین مانند جعبه ابزار، توپ بولینگ، تجهیزات کمپینگ، ساب ووفر، وسایل جعبه‌ای و غیره در نهایت باعث صرفه‌جویی در مصرف سوخت می‌شود. وزارت انرژی ایالات متحده می‌گوید که به ازای هر ۴۵ کیلوگرم (۱۰۰ پوند) کاهش وزن، شما حدود ۱ درصد میزان مصرف سوخت را بهبود می‌بخشید. البته این چیز زیادی نیست، اما مزایای آن فراتر از مصرف سوخت است. هرچه خودرو بیشتر سبک شود، بیشتر در مصرف سوخت صرفه‌جویی می‌کنید و این کار آسانی است که هر کسی می‌تواند انجام دهد. اگر می‌خواهید واقعاً افراطی عمل کنید، حتی می‌توانید منتظر بمانید تا بنزین را فقط در مواقعی که نیاز دارید، داخل باک بریزید، زیرا وزن مخزن پر ۶۸ لیتری (۱۸ گالنی) بنزین بیش از ۴۵ کیلوگرم (۱۰۰ پوند) است. 

۲. تجهیزات غیرضروری را روی سقف قرار ندهید

مشابه بحث صرفه‌جویی در وزن، اگر از تجهیزات غیرضروری استفاده نمی‌کنید، سعی کنید جعبه‌های بار نصب شده روی سقف یا تجهیزات فضای باز مانند دوچرخه یا چوب اسکی را از روی سقف ماشین بردارید. آن‌ها نه‌تنها به وزن خودرو اضافه می‌کنند، بلکه باعث ایجاد مقاومت در حرکت و درگ می‌شوند.

طبق گفته وزارت انرژی ایالات متحده، جعبه بار بزرگ و صلب روی سقف خودرو می‌تواند مصرف سوخت را در حدود ۲ تا ۸ درصد در رانندگی شهری، ۶ تا ۱۷ درصد در بزرگراه و ۱۰ تا ۲۵ درصد در آزادراه‌ها کاهش دهد. وزارت انرژی ایالات متحده جعبه‌های بار نصب شده در عقب را توصیه می‌کند که تنها ۱ یا ۲ درصد سوخت را در رانندگی شهری و ۱ تا ۵ درصد در بزرگراه کاهش می‌دهند.

۳. سرعت نگیرید

کاهش سرعت با با کاهش درگ رابطه تنگاتنگی دارد. هر وسیله نقلیه محدوده سرعت بهینه‌ای برای بهترین مصرف سوخت دارد که عموماً بین ۸۰ تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت مهندسی شده است. متخصصان SAE می‌گویند که در سرعت‌های بیش از ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، ضریب درگ خودرو به‌طور تصاعدی افزایش می‌یابد، که مسافت پیموده شده را کاهش می‌دهد. اگر به نشانگر مصرف سوخت لحظه‌‌ای خودرو در داشبورد نگاه کنید، نتیجه را خواهید دید

در سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، یک ماشین چهار سیلندر معمولی ممکن است به‌طور متوسط ​​بیش از ۷/۸۴ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر مصرف کند. در سرعت ۱۳۰ کیلومتر بر ساعت، مصرف سوخت همان خودرو می‌تواند تا ۱۱/۷۶ لیتر بر ۱۰۰ کیلومتر افزایش یابد. همچنین، بدیهی است که هر کندتر رانندگی کنید، سفر ایمن‌تر است.

۴. آرام‌تر رانندگی کنید

جای تعجب نیست که شتاب‌گیری تهاجمی و ترمزگیری باعث هدر رفتن سوخت زیادی می‌شود. غلبه بر اینرسی وسیله‌ای فلزی با وزن ۱،۸۰۰ کیلوگرم انرژی زیادی مصرف می‌کند و هرچه سریع‌تر بخواهید این کار را انجام دهید، انرژی بیشتری مورد نیاز است. به‌سادگی سرعت‌سنج خودرو را در نمایشگر جلو داشبورد تماشا کنید. هرچه دور بیشتر باشد، بنزین بیشتری مصرف می‌کنید.

از طرف دیگر، هر زمان که ترمز می‌کنید، سرعتی که برای تولید آن از بنزین استفاده کرده‌اید را کاهش می‌دهید. کارآمدترین روش برای رانندگی این است که تا توقف کامل خودرو، پای خود را از روی پدال گاز بردارید و از توقف کامل ناگهانی بپرهیزید. این همیشه در شرایط واقعی امکان‌پذیر نیست، اما در بسیاری از مواقع به‌طور شگفت‌انگیزی مفید خواهد بود.

۵. در مواقع غیرضروری، خودرو را خاموش کنید

هنگامی که ماشین شما روشن و در حالت خلاص است، با این‌که حرکت نمی‌کنید، ولی شما در حال سوختن بنزین هستید. در زمان استفاده از موتورهای کاربراتوری، مردم می‌گفتند که اگر خودرو برای چند دقیقه در حالت خلاص کار کند، سوخت کمتری نسبت به خاموش کردن و راه‌اندازی مجدد موتور مصرف خواهد کرد. این درباره خودروهای مدرن و مجهز به سیستم تزریق سوخت انژکتوری صدق نمی‌کند، که مقدار دقیقی از سوخت را برای روشن کردن موتور مصرف می‌کنند و اغلب به سیستم‌های استاپ استارت مجهز هستند

به‌عنوان نتیجه، استفاده از آن برای حالتی که خودرو بدون نیروی موتور (مثلا در سرازیری) حرکت می‌کند، مفید خواهد بود. این مورد درباره اکثر خودروهای ساخته شده در چند دهه گذشته صادق نیست. موتورها و جعبه‌دنده‌ها در بسیاری از مدل‌ها به اندازه‌ای هوشمند هستند که بدانند چه زمانی شما در حال حرکت در سرازیری هستید، بنابراین اساساً هیچ سوختی به موتور نمی‌رسد. وقتی دنده را به حالت خلاص تغییر می‌دهید، موتور همچنان باید سوخت بسوزاند تا دور آرام را حفظ کند.

۶. باد لاستیک‌ها را همیشه تنظیم کنید

فشار مناسب در تایرهای شما نه‌تنها برای صرفه‌جویی در مصرف سوخت، بلکه برای ایمنی نیز مفید است. فشار کم تایر باعث تغییر شکل لاستیک و بزرگ شدن سطح تماس و ایجاد اصطکاک بیشتر با سطح آسفالت می‌شود. در صورت تغییر شکل تایر، خودرو به قدرت بیشتری برای چرخاندن لاستیک‌ها نیاز دارد و در نهایت باعث خرابی زودرس لاستیک می‌شود (و لاستیک‌ها نیز می‌توانند گران‌قیمت باشند).

به یاد داشته باشید، لاستیک‌ها هنگام استفاده منظم باد خالی می‌کنند، اما فشار تایر نیز تحت تأثیر دما قرار می‌گیرد. دما بر تراکم هوا تأثیر می‌گذارد، بنابراین اغلب در طول فصل سرمای سال، متوجه می‌شوید که فشار تایر شما به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد. سرد شدن هوا یادآور خوبی برای پر کردن باد لاستیک‌های خودرو است.

۷. از روغن مناسب در خودرو استفاده کنید

شاید متوجه شده باشید که روغن موتور چهارفصل ۱۰W-۴۰، که ویسکوزیته پیش‌فرض روغن در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ بود، روغن‌های بسیار رقیق‌تری مانند ۵W-۳۰یا حتی ۰W-۲۰را کاهش داده است. موتورهای مدرن با تلرانس بسیار کم در قطعات داخلی خود طراحی می‌شوند. بدین‌ترتیب، استفاده از ویسکوزیته یا غلظت صحیح روغن که توسط خودروساز توصیه شده، از اهمیت بالایی برخوردار است.

اگر از روغن بیش از حد غلیظ استفاده می‌کنید، سرعت قطعات متحرک موتور را کاهش می‌دهید و از سوخت بیشتری استفاده می‌کنید تا آن‌ها را به حرکت در آورد. از سوی دیگر، اگر از روغن بسیار رقیق استفاده می‌کنید، درمعرض خطر آسیب دیدن قسمت‌های حیاتی (و گران‌قیمت) موتور هستید. البته اگر توجه زیادی به روغن موتور مصرفی ندارید، بهتر است روغن با هر ویسکوزیته‌ای در موتور بریزید تا اینکه اصلاً روغنی داخل آن نباشد.

۸. در نگه‌داری مداوم از ماشین خود بکوشید

حفظ و نگه‌داری مناسب خودرو نه‌تنها هزینه‌های تعمیر را کاهش می‌دهد، بلکه باعث صرفه‌جویی در مصرف سوخت نیز می‌شود. روغن موتور را مرتباً تعویض کنید (به مرور زمان غلیظ شده و رسوبات در آن جمع می‌شود) و اگر چراغ چک موتور روشن شد، فوراً آن را بررسی کنید.

حسگرهای خودرو (به‌خصوص حسگر اکسیژن)، شمع‌ها و سایر دستگاه‌های اندازه‌گیری که همگی می‌توانند بر مصرف سوخت تأثیر بگذارند، باید برای بهینه‌سازی عملکرد موتور و مصرف سوخت به‌طور هماهنگ کار کنند. برای دستیابی به بهترین نتایج، توصیه‌های دوره‌ای در دفترچه راهنمای مالک را که توسط شرکت سازنده توصیه شده است، انجام دهید.

۹. مراقب رانندگی خود باشید

وزارت انرژی ایالات متحده استفاده از کروز کنترل را برای صرفه‌جویی در مصرف سوخت خودرو توصیه می‌کند، اما ما در این مورد کمی نظر متفاوتی داریم. بله، اگر در مسیر خلوت و طولانی بین ایالتی رانندگی می‌کنید، کروز کنترل بهترین انتخاب است. حفظ سرعت حرکت، سوخت زیادی مصرف نمی‌کند و اگر خودرو برای حفظ سرعت ثابت روی کروز کنترل قرار بگیرد، بهتر از این است که پای راست شما خسته شود.

بااین‌حال، اگر واقعاً پشت فرمان حواستان باشد، احتمالاً می‌توانید بهتر از کروز کنترل ماشین خود کار کنید. این امر به‌ویژه درباره خودروهای مدرن مجهز به کروز کنترل تطبیقی ​​(ACC) صادق است. با استفاده از آن، خودرو سعی می‌کند فاصله تعیین شده را با هر چیزی که در جلو حرکت می‌کند، حفظ کند. اما اگر خودروی روبروی شما تغییر مسیر دهد، کروز کنترل تظبیقی به سرعت شتاب می‌گیرد، حتی اگر خودروی دیگری در چند قدمی جاده وجود داشته باشد. شتاب‌گیری با سرعتی آرام که کروز کنترل (چه تطبیقی ​​یا غیر تطبیقی) برای انجام آن طراحی نشده، بسیار کارآمدتر از اعتماد به کروز کنترل است.

از محیط اطراف خود آگاه باشید، به خودروهای جلوتر نگاه کرده و حرکات خود (و حرکت سایر ماشین‌ها) را پیش‌بینی کنید. اگر در ترافیک دقت کنید، احتمالاً می‌توانید بهتر از کروز کنترل خودرو در مصرف سوخت صرفه‌جویی کنید.

۱۰. کمتر رانندگی کنید

این امر بدیهی به نظر می‌رسد، اما تعجب خواهید کرد که چگونه مردم بدون این‌که به آن فکر کنند، بی‌اهمیت رانندگی می‌کنند. سفرهای کوتاه و غیرضروری به میزان زیادی مصرف سوخت شما را افزایش می‌دهند. کارهای خود را براساس مکان دسته‌بندی کنید و در نهایت می‌‌توانید نه‌تنها در مصرف سوخت، بلکه در زمان نیز صرفه‌جویی کنید. پس از آن، نه‌تنها پول نقد بیشتری در جیب خود دارید، بلکه شاید بتوانید به تفریحات بیشتری بپردازید.

نتیجه‌گیری

هیچ کدام از چیزهایی که در این مقاله بحث کردیم، خیلی پیچیده نیستند. تنها چیزی که باید بدانید، درک اولیه از نحوه کار ماشین و آگاهی هنگام رانندگی است. داشتن آن‌ها به‌طور کلی خوب است و زمانی که قیمت سوخت افزایش می‌یابد، به دانش چگونگی پس‌انداز کردن مقداری پول در پمپ بنزین مجهز می‌شوید.

راه دیگری برای صرفه‌جویی در هزینه‌های سوخت وجود دارد و آن استفاده از نرم‌افزارهای راهنمای نزدیک‌ترین پمپ بنزین با ارزان‌ترین قیمت است. با کمک این ابزارها، می‌توانید ارزان‌ترین قیمت بنزین را در نزدیکی محل سکونت خود پیدا کنید.

در نهایت، قیمت بنزین گاهی ارزان یا گران است؛ اما حتی در زمان‌های خوب، هنگام خرید وسیله نقلیه به بهره‌وری سوخت به‌عنوان معیار اصلی خرید خودرو دقت کنید. خصوصا اگر بتوان خودروی هیبریدی یا  الکتریکی خرید

وجود خط و خش روی شیشه ماشین می‌تواند از نظر زیبایی و ایمنی مشکل‌ساز باشد و برای رفع آن باید چاره‌ای اندیشید.شیشه خودرو در نگاه اول می‌تواند بدون خط و خط به نظر برسد اما در سطوح میکروسکوپی این‌طور نیست و سطح صافی ندارد. به مرور زمان و استفاده از خودرو شاهد وجود خط و خش‌های مشهود روی شیشه‌های خودرو به ویژه شیشه جلو خواهید بود که می‌تواند به خاطر عوامل متعددی همچون استفاده از برف‌پاک‌کن‌ها، برخورد مواد خارجی و… رخ دهد. در فصل تابستان و با تابش آفتاب روی شیشه ماشین این خط و خش‌ها برجسته‌تر خواهند شد و احتمالاً شما به فکر رفع آن‌ها خواهید افتاد. این کار علاوه بر اینکه موجب افزایش میدان دید شما می‌شود شاید روی ارزش خودرو دست‌دوم در زمان فروش نیز تأثیر مثبتی بگذارد

رفع خط و خش شیشه ماشین

نکته مهمی که در این میان وجود دارد به عمق و کیفیت خط و خش‌های روی شیشه ماشین مربوط می‌شود. با دقت داشته باشید که روش‌های پیش رو تنها برای رفع خط و خش‌های سطحی و ساده ‌روی شیشه کاربرد دارند و برای رفع خطوط عمیق روی شیشه باید به مراکز مخصوصی که روی دیتیلینگ بدنه و شیشه خودرو کار می‌کنند مراجعه نمایید. در این نوع مراکز خدمات دیگری از جمله سرامیک بدنه خودرو نیز ارائه می‌شود که می‌توانید از آن‌ها نیز بهره بگیرید.

• استفاده از خمیردندان
• 

خمیردندان علاوه بر اینکه می‌تواند باعث براق شدن دندان‌ها شود در مواردی همچون رفع نسبی کدری چراغ‌های خودرو و همچنین رفع خط و خش شیشه ماشین نیز کاربرد دارد. برای این کار می‌بایست یک دستمال میکرو فیبر یا بدون پرز را در آب فرو ببرید و آب اضافی آن را بگیرید. سپس با دستمال شیشه را تمیز کرده و مقدار کمی از خمیردندان را روی شیشه و به‌صورت دورانی بمالید. پس از گذشت ۳۰ ثانیه شیشه را با پارچه نمدار پاک کنید و اگر خط و خش‌های سطحی شیشه از بین نرفتند این کار را دوباره تکرار کنید. همان‌طور که گفتیم این روش تنها برای رفع خطوط سطحی روی شیشه خودرو کاربرد نسبی دارد.

• استفاده از جوش‌شیرین

روش دیگری که برای رفع خط و خش شیشه ماشین وجود دارد استفاده از جوش‌شیرین است. در این روش نیز دستمال را در آب فرو ببرید و سپس آب اضافی آن را بگیرید. شیشه را باید به گونه‌ای تمیز کنید که اثری از گردوغبار و آلودگی روی آن نباشد. در مرحله بعد می‌بایست مقدار برابر جوش‌شیرین و آب را ترکیب کرده و با استفاده از دستمال مقدار کمی از این ترکیب را روی خط و خش شیشه بمالید. پس از گذشت چند ثانیه این ماده را از روی شیشه پاک کنید تا اثر آن را ببینید. اگر بازهم خط و خش روی شیشه وجود داشت این کار را دوباره تکرار نمایید.

• ترکیب خمیردندان و جوش‌شیرین

در این روش نیز همانند مراحل قبلی یک دستمال را در آب فرو ببرید و آب اضافی آن را بگیرید و شیشه را کاملاً تمیز نمایید. این بار کمی خمیردندان را با حدود یک قاشق چای‌خوری جوش‌شیرین مخلوط‌ کنید. سپس مقداری از مخلوط به دست آمده را روی خط و خش شیشه بمالید و با انگشتان دست آن را به‌صورت دورانی فشار دهید. دقت کنید که این کار را باید به نرمی انجام دهید و فشار زیادی روی شیشه نیاورید. پس از حدود ۵ دقیقه شیشه را با دستمالی نرم پاک کنید تا نتیجه را ببینید.

• استفاده از پولیش فلزی ماشین

قبل از آنکه برای رفع خط و خش شیشه ماشین از این ماده استفاده کنید می‌بایست همانند روش‌های قبل شیشه را از هرگونه گردوغبار و آلودگی پاک کنید. پس از پاک شدن شیشه مقدار کمی پولیش فلزی را بردارید. نکته مهم این است که مقدار پولیش باید کم باشد زیرا اگر از پولیش زیادی استفاده کنید خط و خش روی شیشه ماشین بیشتر خواهد شد. با حرکات دورانی به مدت ۳۰ ثانیه این پولیش را روی خطوط شیشه به آرامی بمالید و پس از چند ثانیه آن را از روی شیشه پاک کنید.

• استفاده از لاک ناخن

در این روش پس از پاک کردن شیشه خودرو مقدار کمی لاک ناخن را روی خط و خش بمالید و دقت کنید که این ماده روی شیشه پخش نشود. پس از گذشت حدود یک ساعت می‌بایست شیشه را با دستمال نمدار پاک کنید. روش‌هایی که ذکر شد به‌صورت نسبی باعث محو شدن خط و خش‌های سطحی شیشه می‌شوند اما برای نتیجه‌گیری بهتر می‌توانید به مراکز تخصصی مربوطه مراجعه کنید. همچنین برخی مواد و اسپری‌های مخصوص این کار نیز وجود دارند که بهتر است با مراجعه به کارشناسان این کار از آن‌ها بهره بگیرید. 

از بین بردن خط عمیق روی شیشه

استفاده از موادی همچون خمیردندان و جوش‌شیرین تنها باعث از بین رفتن خط و خش‌های سطحی شیشه خودرو می‌شوند و برای از بین بردن خطوط عمیق روی آن می‌بایست به مراکزی که چنین کاری را به‌صورت حرفه‌ای انجام می‌دهند مراجعه کنید.

کاتالیزور ماشین چیست؟

کاتالیزور ماشین به عنوان یکی از ابزارهای مؤثر در کاهش آلودگی هوا و حفظ محیط زیست شناخته می‌شود و نقش بسیار مهمی در صنعت خودروسازی و حفاظت از محیط زیست ایفا می‌کند. این قطعه باعث می‌شود که خودروها به عنوان یک منبع آلاینده کمتر شناخته شوند و برای سلامتی عمومی جامعه بهتر باشند.

معمولاً کاتالیزور ماشین از یک گرید فلزی با سطوح بسیار بزرگ تشکیل شده است که به عنوان محل اتصال واکنش‌های شیمیایی عمل می‌کند. این گرید فلزی معمولاً شامل فلزات گروه پلاتین (مانند پلاتین، پالادیم و رودیم) است که به عنوان کاتالیزور بسیار مؤثر هستند. با پیشرفت تکنولوژی، کاتالیزور‌های جدید با عملکرد بهتر و قابلیت کاهش آلاینده‌ها در شرایط مختلف به بازار عرضه شده‌اند. علاوه بر این، تحقیقات بسیاری در حال انجام است تا بهبود‌های جدیدی در زمینه کاتالیزور ماشین ایجاد شود و از انتشار آلاینده‌ها به محیط زیست جلوگیری شود.

کاتالیزور چگونه دودهای سمی اگزوز را تصفیه میکند؟

دودهای سمی اگزوز یکی از مشکلات جدی در صنعت خودروسازی است که اثرات بسیار زیان‌بار بر سلامت انسان‌ها و محیط زیست دارد. بنابراین، تصفیه این دودها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. یکی از روش‌های موثر برای تصفیه دودهای سمی اگزوز استفاده از کاتالیزورها است. کاتالیزور ماشین عملکرد خود را از طریق فرایند کاتالیز شیمیایی انجام می‌دهد. در این فرایند، آلاینده‌های موجود در گازهای خروجی از موتور خودرو، مانند اکسید‌های نیتروژن (NOx)، هیدروکربن‌ها (HC) و کربن‌ مونواکسید (CO)، تحت تأثیر کاتالیزور قرار گرفته و به آلاینده‌های کم‌خطرتری تبدیل می‌شوند. به عبارت دیگر، کاتالیزور ماشین در واقع وظیفه تبدیل آلاینده‌های زیست‌محیطی به گازهای کم خطرتر را بر عهده دارد.

برخلاف روش‌های دیگر تصفیه دودهای سمی اگزوز که نیازمند انرژی بالا و هزینه‌های زیاد هستند، استفاده از کاتالیزورها هزینه‌های کمتر و نتایج بهتر را به دنبال دارد. در نتیجه، استفاده از کاتالیزورها به عنوان یک روش موثر و کارآمد برای تصفیه دودهای سمی اگزوز در صنعت خودروسازی، به عنوان یک پاسخ مناسب به چالش‌های زیست‌محیطی و بهبود کیفیت هوای محیط زیست مطرح می‌شود

برداشتن کاتالیزور خودرو  چه مزایا و  معایبی دارد؟

مزایا:

۱. عدم نیاز به سوخت با کیفیت: برای عملکرد بهینه کاتالیزور، استفاده از سوخت با کیفیت واقعاً حائز اهمیت است. سوخت‌های نامناسب ممکن است به صورت مستقیم به عملکرد کاتالیزور و در نتیجه عملکرد موتور خودرو آسیب برساند.

۲. تأثیر بر عمر موتور: استفاده از کاتالیزور ممکن است به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر عمر موتور خودرو تأثیر بگذارد. برخی از خودروسازان معتقدند که استفاده از کاتالیزور باعث افزایش دمای موتور و در نتیجه کاهش عمر آن می‌شود.

۳. هزینه‌های نصب و تعویض: یکی از عوامل مهم در معایب استفاده از کاتالیزور، هزینه‌های نصب و تعویض آن است. نصب یک کاتالیزور مناسب و تعویض آن در صورت لزوم، هزینه‌های قابل توجهی را برای صاحبان خودرو به همراه دارد. در نتیجه زمانی که اقدام به برداشتن این قطعه کنید دیگر نیاز به پراخت هزینه‌های این چنینی نخواهد بود.

معایب:

۱. افزایش شدید انتشار گازهای مضر: مانند اکسید نیتروژن و دی‌اکسید کربن. جالب است بدانید طبق تحقیقاتی که انجام شده وجود کاتالیزور در خودرو تا ۹۰ درصد انتشاز گازهای سمی را کاهش می‌دهد! پس با برداشتن این قطعه از خودرو ضرر بسیاری شدیدی به محیط زیست وارد می‌شود. جالب است بدانید سال ۱۳۹۱ قانونی تصویب شد که اگر خودروی شما مجهز به کاتالیزور نباشد یا این قطعه کهنه و فرسوده شده باشد معاینه فنی برای خودروی شما صادر نمی‌شود.

۲. افزایش صدای موتور

۳. روشن شدن چراغ چک خودرو

۴. تاثیر مخرب بر روی سلامت موتور در بلند مدت

۵. انتشار بوی بسیار بد از خودرو

۶. افزایش مصرف سوخت: کاتالیزور باعث بهبود عملکرد موتور خودرو می‌شود. با تصفیه گازهای خروجی موتور، تنظیم سوخت و هوا بهبود می‌یابد و این باعث افزایش کارایی و کاهش مصرف سوخت می‌شود.

۷. کاهش شتاب و کپ کردن خودرو: بر خلاف تصور عامه برداشتن کاتالیزور از سر راه اگزوز خودرو نه تنها باعث افزایش توانایی‌های حرکتی خودرو نمی‌شود؛ بلکه منجر به کاهش شتاب و کپ کردن خودرو می‌شود. زمانی که شما اقدام به برداشتن کاتالیزور خودرو کنید فقط تا مدت کوتاهی خودرویتان شتاب بیشتری خواهد داشت و پس از آن شتاب و کشش آن از حد معمول نیز پایین‌تر می‌آید.

با توجه به مزایا و معایب مطرح شده، استفاده از کاتالیزور در خودروها به عنوان یک فناوری ضروری برای کاهش آلودگی هوا و حفظ محیط زیست می‌تواند مفید باشد. با این حال، لازم است تا ابعاد مختلف و تأثیرات این فناوری روی عملکرد و هزینه‌های خودروها دقیق‌تر مورد بررسی قرار گیرد تا تصمیمات منطقی‌تری در خصوص استفاده از آن اتخاذ شود.

اکثر رانندگان می‌دانند که باید روغن پیشرانه را به‌صورت منظم بررسی و در صورت نیاز آن را تعویض کنند یا تا حد معین به پیشرانه اضافه نمایند اما اکثر آن‌ها بررسی روغن گیربکس را فراموش می‌کنند. درست همانند پیشرانه، گیربکس دستی یا اتوماتیک نیز برای روان کاری به روغن خاص خود متکی است و خالی شدن گیربکس از روغن می‌تواند بسیار خطرناک باشد و هزینه‌های زیادی را به مالک تحمیل کند

ما نمی‌توانیم افرادی که را به‌صورت منظم روغن گیربکس خودروی خود را بررسی نمی‌کنند سرزنش کنیم. در بسیاری از خودروها این کار سختی خواهد بود مگر اینکه شما یک تکنسین ماهر و آموزش دیده برای این کار باشید. برخی خودروهای مدل جدید دارای لوله و میله اندازه‌گیری روغن گیربکس هستند اما خب این میله چیزی نیست که شما در گاراژ خانه داشته باشید. البته می‌توانید این میله اندازه‌گیری را از نمایندگی تهیه کنید اما واقعیت این است که راه ارزان‌تر و راحت‌تر برای بررسی روغن گیربکس مراجعه به تعویض روغن و تعمیرگاه خواهد بود. همچنین برخی خودروها دارای دستگاه اندازه‌گیری سطح روغن الکترونیکی هستند و این میزان در داشبورد به نمایش درمی‌آید هرچند تعداد آن‌ها در کشور ما زیاد نیست.

چگونه روغن گیربکس را چک کنیم؟

برای بررسی میزان روغن گیربکس در خودروهای اتوماتیک و دستی روش های مختلفی وجود دارد که در ادامه به آنها می پردازیم.

• خودروهای دارای میله اندازه‌گیری

در برخی خودروها شاهد روش ساده‌ای هستیم. برخی گیربکس‌ها دارای میله اندازه‌گیری مشابه آن چیزی است که برای اندازه‌گیری روغن پیشرانه بکار می‌رود. اگر خودروی شما چنین حالتی دارد بررسی میزان روغن گیربکس چند دقیقه بیشتر طول نخواهد کشید.

ابتدا میله اندازه‌گیری روغن گیربکس را پیدا کنید. این میله شبیه میله‌ای خواهد بود که برای روغن پیشرانه بکار می‌رود اما در بخش پشتی یا پیشرانه یا کنار آن قرار دارد. اگر میله را پیدا کردید خودرو را روی سطح صافی پارک کنید. اگر سطح صاف نباشد میله اندازه‌گیری میزان درست روغن را نشان نخواهد داد. در این حالت گیربکس را در حالت پارک یا خلاص قرار دهید و البته ترمزدستی را نیز بکشید. در این حالت اجازه دهید پیشرانه در دور آرام گرم شود. زمانی که پیشرانه گرم شد با دقت میله اندازه‌گیری را بیرون بکشید، آن را تمیز کنید و سپس دوباره به لوله بازگردانید. به آرامی میله را دوباره بیرون بکشید و میزان روغن را از روی آن تشخیص دهید.

اگر میزان روغن گیربکس کم باشد نیازمند قیف و نوع مناسب روغن گیربکس خواهید بود تا بر میزان آن اضافه کنید. البته فراموش نکنید که قبل از این کار پیشرانه را حتماً خاموش ‌کنید. روغن گیربکس معمولاً درست به لوله میله اندازه‌گیری ریخته می‌شود و این کار به آرامی انجام می‌شود. در این مدت میزان روغن اضافه شده را با استفاده از میله اندازه‌گیری بررسی کنید تا از حد معینی بیشتر نشود. قبل از آنکه روغن را به گیربکس اضافه کنید دقت داشته باشید به رنگ روی میله اندازه‌گیری در بار اول دقت کنید. رنگ روغن گیربکس باید قرمز تیره یا قهوه‌ای روشن باشد. در صورتی که رنگ قهوه‌ای تیره یا سیاه را دیدید بهتر است به دنبال تعویض روغن گیربکس و فیلتر آن در آینده نزدیک باشید. اگر روغن بوی سوخته می‌دهد احتمالاً مشکلی در گیربکس وجود دارد.

• خودروهای بدون میله اندازه‌گیری

در حالت کلی باید دانست روش استفاده از میله اندازه‌گیری شامل خودروهایی است که از گیربکس اتوماتیک استفاده می‌کنند؛ و به‌صورت کلی خودروهای گیربکس دستی فاقد چنین چیزی هستند هرچند برخی استثناها برای هر دو دسته وجود دارد. اگر خودروی شما گیربکس دستی دارد احتمالاً بررسی میزان روغن گیربکس زمان بیشتری خواهد خواست. برای اندازه گیربکس روغن گیربکس پراید، تیبا، خانواده پژو شامل پارس، ۴۰۵ و ۲۰۶ بهتر است مراحل زیر را طی کنید.

ابتدا خودرو را روی سطح صافی پارک کنید و با استفاده از جک بخش جلو و عقب خودرو را بالا ببرید یا اینکه خودرو را روی چاله تعویض‌روغنی پارک کنید. مطمئن شوید بخش جلو و عقب خودرو در یک سطح و به‌صورت تراز قرار دارند. در زیر خودرو محل گیربکس و پیچ فیلر را پیدا کنید. این پیچ در کنار گیربکس قرار دارد. البته این پیچ را نباید با پیچ تخلیه اشتباه بگیرید چراکه پیچ تخلیه هم در وضعیتی مشابه است اما در بخش پایین‌تری نصب می‌شود. با ادامه مراحل می توانید سطح روغن گیربکس خودروهایی همچون پراید و پژو را بررسی نمایید.

برای چک کردن روغن گیربکس با استفاده از یک آچار پیچ را باز کنید و در نظر داشته باشید که شاید روغن گیربکس بیرون بریزد بنابراین توصیه می‌کنیم همراه خود یک دستمال داشته باشید و زیر گیربکس دهان خود را باز نکنید! وقتی پیچ را باز کردید به داخل گیربکس نگاه کنید. میزان روغن باید درست در پایین سوراخ فیلر باشد. اگر نمی‌توانید آن را ببینید از انگشت خود استفاده کنید تا محل نشستن آن را ببینید. وقتی کار بررسی میزان روغن گیربکس تمام شد در صورت نیاز واشر پیچ را تعویض و پیچ را سفت کنید و جک‌ها را پایین بیاورید. اگر میزان روغن گیربکس کم باشد باید به آن اضافه کنید که کار سختی است و این کار را نمی‌توانید به‌صورت مستقیم انجام دهید به همین خاطر سرراست‌ترین کار استفاده از پمپ برای اضافه کردن روغن گیربکس خواهد بود تا در نهایت میزان آن به پایین سوراخ پیچ فیلر برسد.

دود خارج شده از اگزوز خودرو به خوبی وضعیت سلامت قوای محرکه را نشان می‌دهد. در حالت عادی از اگزوز خودرو دود خاصی مشاهده نمی‌شود اما درصورتی‌که شاهد دود سیاه ماشین باشید قطعاً مشکلی در پیشرانه وجود خواهد داشت

پیش از پرداختن به این موضوع بهتر است بدانیم منظور از دود سیاه چیست. در واقع دود سیاه خروجی از اگزوز شامل ذرات دوده و آلاینده است که از سیستم اگزوز خارج می‌شوند. اگر این دود به‌صورت ضخیم و مشکی باشد به معنی سوختن بنزین زیاد و هوای کم در پیشرانه خواهد بود؛ اما سؤال این است که چه عواملی باید دود سیاه ماشین می‌شوند؟ پاسخ کوتاه به این سؤال مشکل در قطعاتی همچون فیلتر هوا و انژکتورهای سوخت خواهد بود اما در ادامه به‌صورت مفصل به این موارد پرداخته‌ایم.

• فیلتر هوای کثیف و گرفته

درصورتی‌که گردوغبار باعث مسدود شدن فیلتر هوا شوند هوای کافی به سیلندر نخواهد رسید و به همین خاطر بنزین بیشتری خواهد سوخت. نهایتاً این موضوع می‌تواند یکی از دلایل علت دود سیاه ماشین باشد. جدای از این موضوع، به دلیل تحت‌فشار قرار گرفتن پیشرانه در شتاب گیری‌های سنگین شاهد خروج دود سیاه از اگزوز خواهید بود که دلیل آن عدم تزریق به موقع و درست مخلوط سوخت و هوا به سیلندر است.

• انژکتورهای سوخت معیوب

انژکتورهای سوخت کارا و مطلوب باعث می‌شوند سوخت به خوبی و به میزان دقیق و مساوی در هر سیلندر اسپری شود؛ اما درصورتی‌که انژکتورها در زمان درست بسته نشده یا کثیف و خراب باشند سوخت بیشتری وارد محفظه احتراق خواهد شد و در این حالت نسبت مناسب سوخت و هوا به هم خواهد خورد چراکه برخی انژکتورها مسدود هستند و سوخت کافی را به سیلندرها نمی‌رسانند. به همین خاطر بنزین نسوخته باعث ایجاد ماده‌ای خواهد شد که نهایتاً به‌صورت دود سیاه از اگزوز خارج می‌شود.

• سنسور MAF خراب

سنسور جریان هوای انبوه MAF وظیفه تشخیص میزان هوای ورودی به پیشرانه را بر عهده دارد و این امر می‌تواند میزان سوخت تزریقی به داخل سیلندر را نیز تعیین کند. عملکرد این سنسور برای انجام دقیق فرایند احتراق در سیلندرها ضروری است و هرگونه عیب در آن می‌تواند منجر به کاهش توان پیشرانه و خروج دود سیاه ماشین شود.

• دریچه EGR معیوب

سیستم EGR باعث کاهش آلایندگی اکسیدهای نیتروژن می‌شود و این کار را از طریق چرخش دوباره بخشی از گازهای اگزوز انجام می‌دهد. به همین خاطر خرابی EGR می‌تواند علت دود سیاه ماشین باشد

• سنسور اکسیژن خراب

این سنسور در لوله خروجی از محفظه سوخت در موتور نصب شده و غلظت اکسیژن در دودهای خروجی از موتور را اندازه‌گیری می‌کند. این اطلاعات به کامپیوتر موتور (ECU) ارسال شده که با استفاده از آن‌ها می‌تواند مقدار مناسبی از سوخت را تزریق کرده و عملکرد موتور را بهینه کند. به همین خاطر عملکرد نادرست سنسور اکسیژن منجر به کاهش کارایی پیشرانه و دود سیاه ماشین خواهد شد.

رینگ پیستون‌های آسیب دیده

یکی دیگر از دلایل احتمالی خروج دود سیاه از اگزوز خودرو می‌تواند آسیب‌دیدگی رینگ پیستون‌ها باشد. این قطعات از ورود و نشت روغن‌موتور به داخل محفظه احتراق جلوگیری می‌کنند و اگر مشکلی در آن‌ها وجود داشته باشد روغن‌موتور وارد سیلندر خواهد شد و سوختن آن به همراه بنزین و هوا سبب خروج دود سیاه می‌شود.

• رسوب ذرات در پیشرانه

علت بعدی دود سیاه ماشین رسوب ذرات آلاینده در پیشرانه است. زمانی که پیشرانه جدید باشد بدون مشکل کار خواهد کرد اما پس از گذشت چندین سال شرایط برای قلب تپنده خودرو بدتر شده و فراورده‌های ناشی از سوختن بنزین در بخش‌هایی همچون محفظه احتراق و انژکتورها رسوب خواهند کرد. چنین موادی می‌توانند با گذشت زمان سبب کاهش کارایی پیشرانه و خروج دود سیاه از اگزوز شوند.

رفع مشکل دود سیاه اگزوز ماشین

برای رفع این مشکل روش‌هایی وجود دارد که به برخی از آن‌ها اشاره کرده‌ایم:

• تعویض فیلتر هوا

فرایند احتراق در پیشرانه‌های درون‌سوز نیازمند ورود میزان دقیق بنزین و هوا به داخل سیلندر است. اگر میزان هوای ورودی به پیشرانه کم باشد بنزین به میزان بیشتری خواهد سوخت و دود سیاهی از اگزوز دیده خواهد شد. بنزین باید به‌صورت کامل بسوزد تا فراورده آن دی‌اکسید کربن و بخار آب باشد. در این حالت خبری از دود سیاه نخواهد بود اما اگر فیلتر هوای خودرو در زمان معین تعویض نشود مشکلاتی پیش خواهد آمد. به همین خاطر باید در فواصل زمانی معین نسبت به تمیز و تعویض کردن این فیلتر اقدام شود.

• استفاده از سیستم تزریق سوخت ریل مشترک

در خودروهای دیزلی مدرن از سیستم تزریق سوخت ریل مشترک استفاده می‌شود. این سیستم که تزریق سوخت پرفشار را انجام می‌دهد از سوپاپ‌های سولنوئید برای عملکرد خود استفاده می‌کند. با استفاده از این سیستم به‌ندرت شاهد دود سیاه در خودروهای دیزلی خواهید بود.

• استفاده از افزودنی‌های سوخت مجاز

همان‌طور که گفته شد با گذشت زمان ذرات آلاینده و رسوبات در انژکتورها و محفظه احتراق وجود خواهد داشت و مخلوط سوخت و این ذرات باعث کاهش کارایی پیشرانه خواهد شد. خوشبختانه در فروشگاه‌های مجاز و مورد تائید افزودنی‌هایی وجود دارند که با شست و شوی انژکتورها و محفظه احتراق باعث از بین رفتن رسوبات و افزایش کارایی پیشرانه می‌شوند.

• تعویض رینگ پیستون‌های خراب

درصورتی‌که علت دود سیاه ماشین از رینگ پیستون‌های خراب باشد حتماً در اسرع وقت نسبت به تعویض آن‌ها اقدام کنید چراکه در صورت بی‌توجهی به این کار هزینه‌های بیشتری گریبان گر شما خواهد شد. 

• تعویض سنسورهای معیوب

اگر مکانیک شما تشخیص داد علت دود سیاه خروجی از اگزوز خودرو به عملکرد نادرست سنسور MAF یا اکسیژن مربوط است بنابراین با تعویض آن‌ها چنین مشکلی رفع خواهد شد. 

علت دود سیاه ماشین انژکتوری

از جمله دلایل خروج دود سیاه از خودروهای انژکتوری می‌توان به کثیفی و گرفتگی فیلتر هوا، خرابی انژکتورهای سوخت، آسیب دیدن رینگ پیستون‌ها، خرابی سنسور MAF و اکسیژن و… اشاره کرد.

رفع دود سیاه اگزوز

برای رفع مشکلات دود سیاه اگزوز روش‌هایی همچون استفاده از انژکتورشوی مورد تائید، تعویض سنسور MAF و اکسیژن معیوب، تعویض فیلتر هوا و تعویض رینگ پیستون‌های آسیب دیده وجود دارد.

خودروهای درون‌سوز از هزاران قطعه مختلف تشکیل شده‌اند و طبیعی است که با گذشت زمان برخی مشکلات را بروز دهند و یکی از رایج‌ترین و کلافه کننده ترین مشکلات وسایل نقلیه لرزش آن‌هاست. لرزش خودرو معمولاً به‌صورت تدریجی شروع شده و با گذشت زمان بدتر می‌شود. شاید از خودتان بپرسید علت لرزش خودرو چیست؟ 

علت لرزش خودرو می‌تواند ناشی از یک مشکل ساده همچون بالانس چرخ باشد که هزینه کمی خواهد داشت. شاید هم مشکل حادتر و هزینه بری همچون سیستم تعلیق و فرمان باشد. حل این مشکل در مراحل اولیه قطعاً منطقی‌تر خواهد بود چراکه با گذشت زمان و بی‌توجهی به آن احتمال آسیب بیشتر خودرو وجود خواهد داشت. 

علت لرزش خودرو چیست؟

1- مشکلات پیشرانه و فرسودگی شمع‌های ماشین

گاهی اوقات لرزش و تکان‌های خودرو به بخش پیشرانه ارتباط دارد زیرا قلب آهنین خودرو نمی‌تواند هوا یا سوخت کافی را دریافت کرده و یا اینکه مشکلی در شمع‌ خودرو وجود دارد. از جمله نشانه‌هایی که حاکی از مرتبط بودن لرزش خودرو به پیشرانه است می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• لرزش یا تکان‌های نامتعارف در زمان شتاب گیری
• لرزش محسوس در محدوده سرعت خاص
• عدم لرزش و سواری مطلوب برای مدت‌زمانی خاص و شروع لرزش پس از آن

این نشانه‌ها می‌توانند حاکی از فرا رسیدن زمان تعویض شمع‌ها باشند. اگر شمع‌ها مشکلی نداشته باشند شاید علت لرزش خودرو به وایر شمع‌ مربوط باشد. همچنین بهتر است نگاهی به فیلتر هوا بیندازید و در صورت نیاز آن را تعویض کنید.

2- دسته‌موتورهای خراب

دسته‌ موتور باعث حفظ در جایگاه خود می‌شود. در حقیقت پیشرانه توسط دسته‌موتورها به شاسی متصل شده است. این قطعات مهم در انواع و ابعاد مختلفی تولید می‌شوند و معمولاً از جنس فلز و لاستیک هستند. بخش فلزی دسته‌موتور انسجام ساختاری موردنیاز برای حفظ پیشرانه در جای خود را فراهم می‌سازد و بخش لاستیکی نیز لرزش‌های قلب تپنده خودرو را جذب می‌کند. البته که این قطعه مهم با گذشت زمان مستهلک می‌شود و باید آن را تعویض کرد. زمانی که دسته‌موتور خراب شود همچنان بخش فلزی آن باعث اتصال پیشرانه و شاسی خواهد شد اما بخش لاستیکی تمامی لرزش‌ها را جذب نخواهد کرد و این موضوع می‌تواند علت لرزش خودرو باشد. درصورتی‌که خودروی شما قدرت زیادی دارد یا آن را تقویت کرده‌اید باید از دسته‌موتورهای کاراتر که دارای متریال قوی‌تر هستند استفاده کنید. دسته‌موتورهای خراب می‌توانند سبب لرزش خودرو شوند.

3- مشکلات ترمز ماشین

آیا لرزش خودرو زمانی رخ می‌دهد که ترمز می‌کنید؟ اگر این‌گونه است به احتمال زیاد مشکلی در دیسک یا روتور ترمز وجود دارد. روتور جزو مهم‌ترین اجزای سیستم ترمز است که می‌تواند به خاطر استهلاک شدید تغییر شکل دهد. علت استهلاک آن نیز معمولاً داغ شدن به دلیل ترمزهای مکرر خواهد بود. در این حالت بخش‌هایی از روتور دفرمه می‌شود و زمانی که لنت‌ها با روتور تماس پیدا می‌کنند چسبندگی کامل وجود نخواهد داشت که این امر لرزش خودرو را در پی دارد.

4- فرسودگی مفصل‌های محور یا اکسل CV

درصورتی‌که اکسل خودرو بر اثر مشکلاتی همچون تصادف کارایی خود را از دست داده باشد روی سواری تأثیر منفی گذاشته و سبب ایجاد لرزش خواهد شد. همچنین بهتر است نگاهی به شفت بیندازید. شفت خودرو قدرت پیشرانه را به اکسل‌ها می‌رساند و در صورت خرابی باعث لرزش خودرو خواهد شد. پلوس ها نیز می‌توانند مشکل‌ساز باشند و در صورت خرابی نشانه‌های مشابهی را بروز دهند.

5- خرابی در سیستم فرمان

اگر یک خودروی صفرکیلومتر و قدیمی را کنار یکدیگر برانید متوجه خواهید شد فرمان خودروی جدید سفت‌تر و دقیق‌تر از خودروی قدیمی است؛ به عبارت دیگر خودروی جدید پاسخ‌های سریع‌تری به دستورات شما می‌دهد و میزان چرخش خودرو به میزان چرخش فرمان توسط راننده بستگی دارد و همین امر باعث ایجاد حس بهتری در او می‌شود. هدف از ذکر این مثال اشاره به استهلاک قطعات گوناگون جعبه‌فرمان با گذشت زمان است و از آنجایی که چنین اتفاقی به‌صورت تدریجی رخ می‌دهد بنابراین خیلی به آن دقت نمی‌شود. باید دانست قطعات متحرک زیادی وجود دارند که به فرمان خودرو متصل هستند و زمانی که این قطعات خراب شوند کنترل و هدایت خودرو سخت‌تر خواهد شد. اگرچه فرمان خودرو همچنان به عملکرد خود ادامه می‌دهد اما لرزش‌های همیشگی آن نشان دهنده وجود مشکل در بخش‌هایی از جعبه‌فرمان است.

6- وجود مشکلات در اتاق ماشین

معمولاً پس از تصادف سنگین و آسیب دیدن شاسی، مالکان اقدام به شاسی کشی و تعمیر خودرو می‌کنند که اگرچه این کار از نظر هزینه‌های تعویض کلی خودرو مقرون به صرفه‌تر خواهد بود اما برخی مشکلات را در بر دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به تحت تأثیر قرار گرفتن ایمنی خودرو، مشکلات هندلینگ و فرمان پذیری و همچنین لرزش‌های وسیله نقلیه در زمان حرکت اشاره کرد.

7- مشکلات سیستم فرمان هیدرولیک

درصورتی‌که لرزش خودرو هنگام دور زدن رخ می‌دهد احتمالاً مشکل به سیستم فرمان هیدرولیک مربوط می‌شود. در این حالت می‌بایست مخزن روغن هیدرولیک را از نظر نشتی چک کنید و همچنین به بررسی میزان روغن موجود در آن بپردازید. درصورتی‌که علت لرزش خودرو از سیستم فرمان هیدرولیک باشد، حتی با چرخش خودرو در زمان توقف نیز همان لرزش‌ها را حس خواهید کرد.

8- چرخ‌های غیر بالانس

تا به حال به قطعه‌های فلزی کوچکی به گوشه رینگ‌های خودرو چسبانده می‌شوند دقت کرده‌اید؟ این قطعات فلزی برای تراز و بالانس چرخ‌ها بکار می‌روند و درصورتی‌که بالانس چرخ خودرو به هم بخورد شاهد مشکلاتی همچون کشیده شدن به یک سمت، لرزش و استهلاک بالای لاستیک‌ها خواهید بود.

9- رینگ‌های آسیب دیده

جدای از لاستیک‌ها، رینگ‌ها نیز می‌توانند علت لرزش خودرو باشند. درصورتی‌که خودرو در یک چاله عمیق افتاده یا با جدول کنار خیابان برخورد کرده باشد احتمال آسیب دیدن و خم شدن رینگ‌ها وجود خواهد داشت. این موضوع می‌تواند سبب لرزش در زمان حرکت شود.

10- لاستیک‌های دیواره کوتاه و با مقاومت چرخشی کم

معمولاً عمده مشکلات مربوط به لرزش خودرو ناشی از رینگ و لاستیک‌هاست و بنابراین باید به این نکته‌ها بیشتر دقت کرد. لاستیک‌های با مقاومت چرخشی کم که در بازار با انواع دیواره کوتاه شناخته می‌شوند انتخاب بیشتر شرکت‌ها برای خودروهای هیبریدی و برقی هستند. لاستیک‌های موردبحث باعث کاهش اصطکاک بین خودرو و جاده می‌شوند و بنابراین مصرف سوخت را نیز بهبود می‌بخشند؛ اما باید دانست جنس این لاستیک‌ها معمولاً سفت‌تر از لاستیک‌های عادی است و بنابراین نمی‌توانند اکثر ناهمواری‌های جاده را جذب کنند. با اینکه به لاستیک‌های یاد شده دیواره کوتاه گفته می‌شود اما شاید این عبارت کمی گیج‌کننده باشد زیرا لاستیک دیواره کوتاه معمولاً در خودروهای اسپرت بکار گرفته می‌شود. به‌هرحال باید گفت چنین لاستیک‌هایی از مواد سفت‌تر و خشک‌تر استفاده می‌کنند و با جذب کمتر ناهمواری باعث ایجاد لرزش در خودرو می‌شوند.

11- استفاده از لاستیک نامناسب یا کم باد

لاستیک‌های فرسوده، کم باد و بی‌کیفیت منشا رایج لرزش‌های اضافی خودرو در جاده هستند. لاستیک تنها بخش ارتباطی خودرو با جاده است و معمولاً طول عمر کمی دارد. به همین خاطر باید در زمان خرید آن به دنبال نمونه‌های باکیفیت و شناخته شده باشید.

لاستیک‌های تیوب لس نوآوری مهمی در صنعت خودروسازی هستند و تأثیرات قابل‌توجهی بر عملکرد و ایمنی خودروها گذاشته‌اند. این تکنولوژی با حذف تیوب داخلی لاستیک، به رانندگان این امکان را می‌دهد که از مزایایی همچون کاهش نشت هوا، افزایش ایمنی، مصرف سوخت بهینه‌تر و سواری راحت‌تر بهره‌مند شوند

لاستیک تیوب لس چیست؟

لاستیک تیوب لس همان‌طور که از نامش پیداست، لاستیکی است که تیوب داخلی ندارد. این فناوری جدید در صنعت خودروسازی به‌منظور بهبود عملکرد و کارایی تایرها استفاده می‌شود. نداشتن تیوب داخلی باعث می‌شود نشت هوا از این لاستیک‌ها کمتر باشد و ایمنی و راحتی سواری بیشتر شود.

لاستیک تیوب لس با مهروموم به رینگ خودرو متصل می‌شود. فرایند باد کردن این لاستیک‌ها، شبیه باد کردن تایرهای تیوبی معمولی است. هوا از طریق سوپاپ وارد فضای بین رینگ و لاستیک می‌شود و مهروموم بین لاستیک و رینگ، مانع خروج هوا می‌شود.

تفاوت لاستیک تیوب لس با لاستیک معمولی

لاستیک تیوب لس، ویژگی‌های خاصی دارد و آن را از لاستیک معمولی متمایز می‌کند. مثلا:

• ضخیم‌تر است و هوابند بیشتری دارد.
• لبه‌های رینگ این نوع لاستیک برای حفظ هوا، برجسته طراحی شده است.
• پنچری و نشت هوا به‌صورت تدریجی اتفاق می‌افتد و زمان بیشتری طول می‌کشد تا لاستیک خالی شود. این ویژگی می‌تواند زمان کافی را برای راننده فراهم کند تا در صورت پنچری، خودرو را به ایستگاه خدمات فنی مناسب برساند.

چطور بفهمیم لاستیک تیوب لس است یا نه؟

• برای تشخیص اینکه لاستیکی بدون تیوب است یا معمولی، به موارد زیر توجه کنید:
• رینگ لاستیک‌های تیوب لس معمولاً برجسته است تا مانع از خروج هوا شود.
• اگر کلماتی مانند «Tubeless» یا «TL» روی لاستیک ببینید، یعنی لاستیک تیوب لس است. اغلب تولیدکنندگان اطلاعاتی درباره ویژگی‌های لاستیک روی برچسب‌ها یا بدنه لاستیک قید می‌کنند.
• آج لاستیک‌های تیوب لس معمولاً خاص و متفاوت از آج لاستیک‌های معمولی است. این آج‌ها در نقاط خاصی از لاستیک قرار دارند و در هنگام پنچری، فشار هوا را به‌تدریج کاهش می‌دهند.
• دریچه لاستیک‌های تیوب لس مستقیماً به رینگ متصل می‌شود و درپوش فلزی ندارد. اما دریچه لاستیک‌های معمولی به تیوب داخلی متصل می‌شود و درپوش فلزی دارد.
• لاستیک‌های تیوب لس معمولاً از لاستیک‌های معمولی سبک‌تر هستند.

مزایای لاستیک تیوب لس

• ایمنی بیشتر: در صورت پنچری، خروج هوا از لاستیک‌های تیوب لس به‌آرامی رخ می‌دهد. همین ویژگی به راننده فرصت کافی برای توقف را می‌دهد و باعث می‌شود که خطر از دست دادن کنترل خودرو کاهش یابد.
• مصرف سوخت کمتر: لاستیک‌های تیوب لس به‌دلیل وزن کمتر، فشار کمتری به موتور وارد می‌کنند و درنتیجه مصرف سوخت کمتر می‌شود.
• کیفیت بهتر سواری: در لاستیک‌های تیوبی معمولاً بین لاستیک و تیوب اصطکاک به‌وجود می‌آید. اما در لاستیک‌های تیوب لس به‌دلیل نبودِ تیوب، این اصطکاک وجود ندارد و درنتیجه کیفیت سواری بهتر است.
• تعمیر خودبه‌خودی: بعضی از لاستیک‌های تیوب لس مدرن، درزگیر مایع دارند. اگر لاستیک پنچر شود، درزگیر مایع بیرون می‌ریزد و سوراخ را مهر‌وموم و از خروج هوا جلوگیری می‌کند. 

معایب لاستیک تیوب لس

• تعمیر دشوار: تعمیر پنچری‌های بزرگ در لاستیک‌های تیوب لس دشوارتر است و ممکن است به تجهیزات تخصصی و مهارت خاصی نیاز داشته باشد. در صورت پنچر شدن دیواره کناری، تعمیر آن تقریباً غیرممکن است و لاستیک باید تعویض شود.
• قیمت بالاتر: لاستیک‌های تیوب لس گران‌تر از لاستیک‌های تیوبی هستند. همچنین، تعمیر پنچری‌های بزرگ در لاستیک‌های تیوب لس هم می‌تواند گران‌تر از تعمیر لاستیک‌های تیوبی باشد.
• تناسب نداشتن با برخی رینگ‌ها: همه رینگ‌ها با لاستیک‌های تیوب لس سازگار نیستند. رینگ‌های مخصوصی برای استفاده از این نوع لاستیک‌ها لازم است.
• امکان نشت هوا: در صورت وجود نقص در مهروموم بین لاستیک و رینگ، ممکن است هوا از لاستیک تیوب لس نشت کند. همچنین، حفظ فشار مناسب در لاستیک‌های تیوب لس نسبت به لاستیک‌های تیوبی، اهمیت بیشتری دارد.

لوازم و روش‌های پنچرگیری لاستیک تیوب لس

وسایل موردنیاز برای پنچرگیری:

• کیت پنچرگیری لاستیک تیوب لس (این کیت شامل میله مارپیچ، قوطی روان‌کننده، نخ تعمیر لاستیک تیوب لس و سایر ابزارهای لازم است) یا اسپری پنچرگیری یا ماده پنچرگیری
• انبردست
• جک
• زاپاس

مراحل پنچرگیری لاستیک تیوب لس با کیت پنچرگیری

• خودرو را در محلی امن که نور کافی دارد، پارک کنید. حواس‌تان باشد طوری پارک کنید که ترافیک ایجاد نشود.
• لاستیک پنچرشده را پیدا کنید. اگر پنچری در لاستیک‌های جلو باشد، تعمیر آن آسان‌تر است. اگر لاستیک عقب پنچر شده باشد، باید لاستیک را از خودرو جدا کنید.
• سوراخ را پیدا کنید و با کمک میله مارپیچ، کمی آن را گشادتر کنید.
• روان‌کننده را روی میله بریزید و آن را داخل سوراخ فرو کنید. این کار به ورود آسان‌تر نخ تعمیر کمک می‌کند.
• نخ را وارد میله مارپیچ کنید و آن را بچرخانید.
• برای اطمینان از اینکه لاستیک به‌درستی تعمیر شده است، آن را تست کنید. می‌توانید مقداری آب روی قسمت آسیب‌دیده بریزید. اگر حبابی ایجاد نشد، یعنی پنچرگیری درست است.

مراحل پنچرگیری لاستیک تیوب لس با اسپری پنچرگیری

• والو (یا والف، سوپاپ تایر) را باز کنید و سر اسپری را به آن وصل کنید.
• ضامن اسپری را فشار دهید و محتویات آن را داخل لاستیک خالی کنید.
• پس از باد شدن تایر، آن را بررسی کنید.
• خودرو را روشن و چند دقیقه به‌آرامی رانندگی کنید. سپس دوباره لاستیک را بررسی کنید.
• در اسرع وقت لاستیک زاپاس را جایگزین کنید.

مراحل پنچرگیری لاستیک تیوبلس با ماده پنچرگیری

• باد لاستیک را کاملاً خالی کنید.
• لاستیک را جدا کنید و آن را روی زمین قرار دهید به‌طوری‌که سوزن سوپاپ لاستیک نزدیک سطح زمین باشد.
• بطری ماده پنچرگیری را تکان دهید، قسمت علامت‌گذاری‌شده را ببرید و روی والو قرار دهید.
• بطری را فشار دهید تا مایع داخل آن به لاستیک وارد شود. سوزن والو را ببندید و لاستیک را بچرخانید.
• لاستیک را باد کنید.