بلاگ

بیش از ۱۰ میلیون نفر سیگاری در کشور داریم که هرکدام روزانه به‌طور متوسط ۸ تا ۱۰ نخ سیگار می‌کشند. اگرچه مطابق قانون، سیگار کشیدن در وسایل نقلیه عمومی مثل تاکسی‌ها ممنوع است، اما به‌هرحال، ممکن است گاهی کابین خودرو بوی سیگار بگیرد و بهتر است هرچه زودتر برای از بین بردنش اقدام کنید. از بین بردن بوی سیگار از ماشین به چند دلیل اهمیت دارد؛ اول اینکه ماندن بوی سیگار در داخل خودرو و استشمام مداوم بو، آسیب زیادی به سلامتی‌تان می‌زند. از طرف دیگر، اگر با خودرو مسافر جابه‌جا می‌کنید، بوی بد سیگار می‌تواند تأثیر نامطلوبی بر میزان رضایت مسافرین‌تان بگذارد. شما که نمی‌خواهید درآمدتان به‌خاطر بوی بد سیگار کم شود!

۱. اسپری سرکه سفید؛ یکی از بهترین راه‌های از بین بردن بوی سیگار داخل خودرو

سرکه سفید یکی از بهترین راه‌ها برای از بین بردن بوی سیگار داخل ماشین است. سرکه سفید با خاصیت بوزدایی قوی‌ای که دارد، خیلی سریع اثر می‌کند و بوی سیگار داخل کابین را از بین می‌برد. کافی است مقداری سرکه سفید را با آب مخلوط و داخل خودرو و روی شیشه‌ها اسپری کنید یا مقداری از آن را از شب تا صبح داخل خودرو بگذارید تا اثری از بوی سیگار باقی نگذارد.

۲. استفاده از خوشبوکننده‌های داخل خودرو

استفاده از خوشبوکننده در کم کردن بوی سیگار از ماشین تأثیرگذار است، اما این نکته را باید در نظر داشته باشید که گاهی بوی سیگار با بوی خوشبوکننده ترکیب می‌شود و نتیجه آن اصلا خوشایند نیست!

بهتر است خوشبوکننده را داخل فیلتر هوای خودرو اسپری کنید یا آن را روی فیلتر نصب کنید. اگر برای مدتی طولانی سیگار کشیده‌اید و خودرو بوی سیگار گرفته است، احتمالا باید فیلتر هوا را عوض کنید.

۳. استفاده از زغال

از زغال برای گرفتن بوی یخچال استفاده می‌شود، اما می‌توان از آن در داخل خودرو و برای از بین بردن بوی سیگار هم استفاده کرد. زغال خاصیت جذب‌کنندگی بو دارد و اگر تکه‌ای از آن را داخل کابین خودرو بگذارید، اثری از بوی سیگار باقی نمی‌گذارد! بهتر است که اجازه دهید یک شبانه‌روز یا حتی بیشتر، زغال داخل خودرو بماند تا بهترین نتیجه را بگیرید.

۴. استفاده از پودر یا دانه‌های قهوه

قهوه با عطری که دارد، به‌خوبی می‌تواند اثر بوهای دیگر را خنثی کند. دلیل گذاشتن پودر قهوه روی میز کافی‌شاپ‌ها و رستوران‌ها هم همین است. اگر به بوی قهوه حساس نیستید، مقداری از آن را داخل ظرف کوچکی بریزید و داخل خودرو بگذارید تا معجزه‌اش را در از بین بردن بوی سیگار ببینید! بهتر است که اجازه دهید قهوه بیشتر از ۱۲ ساعت داخل خودرو بماند تا بهتر اثر کند.

۵. استفاده از دارچین

قرار دادن تکه‌ای چوب دارچین داخل کابین خودرو یا حل کردن پودر آن داخل آب و اسپری کردن آن داخل خودرو می‌تواند بوی سیگار را تا حد زیادی از بین ببرد. بهتر است بعد از اسپری دارچین، درب و پنجره‌ها را ببندید تا بوی سیگار بهتر جذب دارچین شود.

۶. تمیز کردن خودرو

گاهی، علت بوی سیگار از خودرو، وجود ته‌سیگار در داخل کابین است! برای همین، یک راهِ مقابله با بوی سیگار داخل خودرو این است که کابین و لوازم آن را تمیز کنید. بعد از اینکه خودرو را تمیز کردید، به‌مدت نیم‌ساعت تمامی درب‌ها را باز کنید تا بوی سیگار کامل از بین برود.

۷. استفاده از جوش شیرین

جوش شیرین ماده دیگری است که در جذب و از بین بردن بوی سیگار داخل خودرو می‌تواند بسیار تأثیرگذار باشد. کافی است مقداری جوش شیرین روی روکش و بخش‌های مختلف خودرو بریزید و سپس آن را با فرچه کامل تمیز کنید. با نفوذ جوش شیرین به داخل پرزهای صندلی‌های داخل خودرو، نه‌تنها بوی سیگار بلکه آلودگی‌ها و کثیفی‌ها هم از بین می‌روند.

۸. استفاده از زیرسیگاری جیبی

بخش زیادی از بوی سیگار، از فیلتر آن بلند می‌شود. اگر از زیرسیگاری خودرو استفاده می‌کنید، طبیعی است که بعد از مدتی بوی سیگار داخل خودرو را پُر کند. پس چکار کنیم؟ ته سیگاری را از پنجره بیرون بیندازیم؟! قطعا خیر! به‌جای آن، از زیرسیگاری جیبی استفاده کنید. این زیرسیگاری‌ها به‌طور کامل سیگار و بوی اضافی آن را به خود می‌گیرند.

۹. استفاده از مرکبات

یکی دیگر از روش‌های کم کردن بوی سیگار از ماشین، استفاده از مرکباتی مثل لیمو ترش یا پوست نارنگی است. این میوه‌ها بوی بد سیگار را جذب و عطر خود را در فضا پخش می‌کنند. البته تأثیر این روش به‌اندازه دیگر روش‌هایی که معرفی کردیم، نیست.

۱۰. استفاده از روزنامه داخل خودرو

به نظر شما چرا داخل کیف و کفش نو را پر از روزنامه می‌کنند؟ البته که یکی از دلایل آن، حفظ شکل اصلی کیف و کفش است. اما دلیل دیگرش این است که روزنامه می‌تواند بوی مواد پلاستیکی و شیمیایی را به‌خوبی به خود جذب کند! اگر شما هم تکه‌های روزنامه را داخل ماشین بگذارید، می‌توانید تا حد زیادی بوی بد سیگار را از بین ببرید.

این روزها، استفاده از تجهیزات ایمنی متعدد در خودروهای شهری و روزمره به یک رقابت در بین کمپانی‌های مختلف تبدیل شده است. روزگاری بهترین تجهیزات ایمنی خودروهای شهری و سواری‌های خانوادگی به کار بردن کمربند ایمنی و ایربگ‌ دوگانه بود. اما امروزه شاهد تنوع عملکرد همین کمربندهای ایمنی و افزایش تعداد ایربگ‌ها در جایگاه‌های مختلف هستیم. این تنوع و پیشرفت در تجهیزات دیگری مانند انواع دوربین‌ها و رادارها نیز دیده می‌شود. تا جایی که لیست بلندی از رادارهای عقب، جلو، ۳۶۰ درجه و سنسورهای تشخیص جسم متحرک و تشخیص خواب‌آلودگی راننده در بسیاری خودروهای مدرن شهری شاهد هستیم. یکی از جدیدترین تکنولوژی‌های روز موجود در خودروها، نایت ویژن یا سیستم دید در شب خودرو است.

سیستم دید در شب خودرو چیست؟

تکنولوژی دید در شب به‌طور کلی قدمتی بیش از یک قرن در دنیا دارد. اما استفاده از آن در صنعت خودروسازی عمری ۲۰ ساله دارد. جنرال موتورز اولین کمپانی خودروسازی بود که این تکنولوژی را در برخی نمونه‌های کادیلاک به‌کار گرفت. تکنولوژی به‌کار گرفته شده توسط جنرال موتور از نوع حرارتی بود و کیفیت اجرایی چندانی نداشت.

به‌طور کلی تکنولوژی‌های دید در شب از دو نوع حرارتی و تشخیص فوتون هستند. نمونه‌های حرارتی در تمامی سطوح دقت عمل و وضوح لازم را ندارند. اما معمولا از این نوع در خودروسازی استفاده می‌شود. پس از جنرال‌موتورز تویوتا سعی کرد تا در خودروهای لوکس خود یعنی لکسوس این تکنولوژی را به کار بگیرد. اما لکسوس نیز نتوانست با دوربین نایت ویژن خود سروصدای چندانی به پا کند. قدم بعدی را مرسدس بنز و ب‌ام‌و در آلمان برداشتند و این‌بار شرایط تکنولوژی نایت ویژن در خودروسازی بهبود چشمگیری پیدا کرد. به‌طوری که از سال ۲۰۰۶ دوربین‌های دید در شب در بسیاری خودروهای این دو کمپانی عرضه می‌شود. البته تکنولوژی‌های به‌کار گرفته شده برای این دوربین‌ها در هر یک از دو کمپانی متفاوت است. ب‌ام‌و از تکنولوژی حرارتی و مرسدس بنز از مدل‌های تشخیص  فوتون بهره می‌برد.

کارکرد سیستم دید در شب خودرو

مهمترین کاربرد تکنولوژی نایت ویژن، ایجاد امکان رانندگی در مسیرهای کاملا تاریک و بدون چراغ در طول شب است. به کمک این تکنولوژی که با استفاده از سیستم مادون قرمز کار می‌کند، می‌توان حتی در تاریکی موانع و اجسام چند متر دورتر را تشخیص داد. تصاویر دوربین نایت ویژن برروی مانیتور مرکزی خودرو پخش می‌شود و راننده با توجه به آن می‌تواند در رانندگی در مسیر ادامه دهد.

تصاویر ارسال شده از سوی دوربین نایت ویژن کیفیت چندانی ندارند و معمولا شبیه به تصویر نگاتیو عکاسی هستند اما همین تصاویر با تشخیص اجسام موجود در مسیر ایمنی راننده و سرنشینان را تأمین می‌کنند. ضمن اینکه ایمنی عابران و حیواناتی که در طول شب از مسیر عبور می‌کند نیز بیش از پیش تأمین می‌شود. بنابراین کاربرد مهم دیگر این تکنولوژی افزایش ایمنی است. البته برخی از دوربین‌های نایت ویژن قدرت تشخیص اجسام را ندارند و ممکن است امکان تمیز دادن بین یک حیوان مرده با یک تکه سنگ را برای راننده ایجاد نکنند.

نحوه عملکرد دوربین‌های نایت ویژن

دوربین به‌کار رفته در سیستم دید در شب یا همان دوربین نایت ویژن با استفاده از لنز‌های NVD سه رنگ اصلی را به یک رنگ (خاکستری) تبدیل می‌کند. عملکرد لنزهای NVD به شکلی است که از طریق سه رنگ اصلی ، روشنایی یا تاریکی را به نمایش می‌گذارد، از همین رو تصویری که از این لنز‌ها مشاهده می‌کنیم به شکلی است که اجسام و المان‌های مختلف بر اساس روشنایی که تولید می‌کنند از هم جدا می‌شوند و با آنالیزی که توسط این لنزها انجام می‌شود هرچه رنگ‌دانه‌های یک جسم پررنگ‌تر باشد، تصویر منعکس شده توسط لنز‌های NVD برای راننده در نمایشگر خودرو، روشن‌تر است. در سیستم دید در شب از نور مادون قرمز استفاده شده که علاوه بر نامرئی‌بودن می‌تواند موانع متحرک را از روی گرمای بدنشان تشخیص دهد. این سیستم که با توجه به طول موجش در۳ بازه مادون قرمز نزدیک (NIR)، مادون قرمز متوسط (MIR) و مادون قرمز دور (FIR) طبقه‌بندی می‌شود در دو نوع فعال و غیرفعال به بازار ارائه می گردد.

تکنولوژی دید در شب از نوع فعال یا اکتیو

سیستم فعال یا همان NIR با پخش کردن نور مادون‌قرمز، مشابه سیستم‌های نظامی، شب را برای شما روشن می‌کند. در این مدل، پخش نور مادون قرمز توسط چراغ مخصوص، در پرتوی خاص (NIR) صورت می‌گیرد. این نور به اجسام موجود در جاده برخورد کرده و بازتاب حاصل از این برخورد را توسط آشکارساز به‌روی نمایشگر برمی‌گرداند.

در این سیستم  تصاویر با رزولوشن و وضوح بسیار بالا ارسال می‌شوند. به‌طوری‌که در آن می‌توان اشیا و اجسام را با جزئیات مشاهده کرد؛ اما ایراد اصلی نایت ویژن اکتیو، عملکرد ضعیف آن‌ در هنگام باران و نیز مه است. البته این سیستم به تغییرات دمایی هوا حساسیت ندارد. دوربین در این سیستم ممکن است پشت آینه مرکزی نصب شود یا در جلو پنجره خودرو. این سیستم به‌دلیل برد ۲۰۰ تا ۵۰۰ متری‌اش مشتریان خاصی را به‌دنبال خود می‌کشد. البته این برد تقریبا کارایی آن را در سرعت‌های بالا کاملا از بین می‌برد. استفاده از سیستم اکتیو نایت ویژن در کمپانی‌های مرسدس بنز و لکسوس مرسوم است. با این تفاوت که تصاویر در خودروهای لکسوس رنگی است و در مرسدس بنزها تصاویر سیاه و سفید ارائه می‌شود.

تکنولوژی نایت ویژن از نوع غیر فعال یا پسیو

در تکنولوژی دید در شب غیرفعال یا نایت ویژن پسیو، با استفاده از روش نظامی دوربین‌های حرارتی اقدام به مشاهده جانداران و اجسام می‌کنند. در این سیستم لنز‌های NVD در جلو پنجره خودرو نصب شده و طیف مادون قرمز را ضبط کرده و در نمایشگر به تصویر می‌کشد. این سیستم قادر به تشخیص موجودات جاندار است. این سیستم وضوح پایینی دارد و در شرایط آب‌وهوایی گرم، عملکرد ضعیفی را به نمایش می‌گذارد، ولی به دلیل بُرد بالای ۱۰۰۰ متری که فراهم می‌کند، برای بسیاری گزینه اول و آخر است. ب‌ام‌و و آئودی از مهمترین کمپانی‌هایی هستند که از این مدل تکنولوژی دید در شب در خودروهای خود استفاده می‌کنند. دی‌اس و هوندا نیز دیگر کمپانی‌هایی هستند که اخیرا استفاده از این سیستم را در تولیدات خود جای داده‌اند.

مزایا و معایب سیستم دید در شب خودرو  (نایت ویژن)

سیستم نایت ویژن ضعف بینایی انسان را در تاریکی و شب و نور کم جبران می‌کند و به راننده این امکان را می‌دهد که با ایمنی بیشتر در تاریکی رانندگی کند. این مزیت فرصت برای واکنش‌های لازم را به راننده می‌دهد. اما این تکنولوژی به دلیل جوان بودن در خودروسازی، هنوز نواقص و معایب متعددی دارد. بزرگترین عیب این سیستم را می‌توان گران بودن آن دانست. به همین دلیل تنها در خودروهای لوکس شاهد آن هستیم.

نقطه‌ضعف دیگر نایت ویژن، اشباع شدن تصویر به‌واسطه نزدیک شدن اجسام یا افراد به دوربین است. به این معنی که در صورت نزدیک شدن افراد به دوربین ممکن است صورت آنها به‌طور کامل روشن به نظر برسد که امکان تشخیص صورت را کاهش خواهد داد. این مشکل به دلیل پرتاب زیاد نور به سمت دوربین در فاصله نزدیک و سیاه و سفید بودن تصویر است. همچنین، سطوح فلزی و شیشه‌ای نور مادون‌قرمز را به نحوی متفاوت از نور مرئی منعکس می‌کنند. این موضوع باعث خواهد شد امکان دیدن اجسام پشت شیشه کاهش یابد یا پلاک خودروها بر اثر انعکاس امواج مادون‌قرمز به‌صورت کاملا روشن به‌نظر برسد. همچنین برد واقعا مفید دوربین‌های دید در شب معمولا بیش از ۲۰۰ متر نیست و درصورتی‌که محیط کاملا تاریک و باز باشد این برد کمتر نیز خواهد شد.

یکی از مهم‌ترین موضوعات حال حاضر در صنعت خودروسازی جهانی، کاهش مصرف سوخت خودروها است. وضع قوانین آلایندگی سخت‌گیرانه از سوی دولت‌ها باعث شده خودروسازان با بهره‌گیری از تکنولوژی‌های جدید مثل سیستم‌های هیبریدی، مصرف سوخت خودروهای خود را کاهش دهند. در کشورمان اما اوضاع متفاوت است و خودروهای ایرانی از پیشرانه‌های قدیمی و کم‌بازده استفاده می‌کنند که پیشینهٔ آن‌ها به چند دهه قبل بازمی‌گردد و از تکنولوژی‌های روز بی‌بهره هستند. این موضوع باعث شده خودروهای ایرانی در قیاس با مدل‌های هم‌ردهٔ جهانی مصرف سوخت بسیار بالاتری داشته باشند که این به معنای سوزاندن سالانه میلیون‌ها لیتر سوخت اضافی از منابع کشور خواهد بود. بااین‌حال، در بین همین خودروهای داخلی هم برخی مدل‌ها مصرف سوخت کمتری دارند و درنتیجه می‌توانند انتخاب مناسب‌تری باشند.

۱۰-تارا اتوماتیک

مصرف ترکیبی: ۷.۳ لیتر در هر صد کیلومتر

خودروهای اتوماتیک حداقل طبق استانداردهای محصولات داخلی، مصرف سوخت بیشتری نسبت به همتایان دستی دارند و به همین دلیل، در لیست ۱۰ تایی ما فقط دو خودروی اتوماتیک وجود دارد. بااین‌حال، اگر خواهان کم‌مصرف‌ترین خودروهای اتوماتیک داخلی هستید، یکی از معدود انتخاب‌هایی که خواهید داشت تارا V4 خواهد بود. این خودرو از پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری TU5 پلاس استفاده می‌کند که ۱۱۳ اسب بخار قدرت و ۱۴۴ نیوتن متر گشتاور دارد. انتقال نیروی این پیشرانه هم توسط یک گیربکس شش سرعته اتوماتیک ساخت شرکت چینی DAE صورت می‌گیرد. طبق اعلام ایران‌خودرو، تارا LX اتوماتیک در هر صد کیلومتر به‌صورت ترکیبی ۷.۳ لیتر بنزین مصرف می‌کند.

۹-شاهین پلاس

مصرف ترکیبی: ۷.۲ لیتر در هر صد کیلومتر

کم‌مصرف‌ترین خودروی ایرانی اتوماتیک در حال حاضر شاهین پلاس است. البته این خودرو هنوز به بازار عرضه نشده اما سایپا قصد دارد به‌زودی فروش آن را آغاز کند. مهم‌ترین تفاوت شاهین پلاس با نسخهٔ قبلی، تجهیز به پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری ۱۶ سوپاپ تنفس طبیعی ME16 است که نسخهٔ سایپا از موتور TU5 محسوب می‌شود. البته طبق اعلام سایپا، این موتور در شاهین پلاس ۱۱۱ اسب بخار قدرت و ۱۵۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند که این اعداد کمی با موتور TU5 پلاس ایران‌خودرو متفاوت هستند. انتقال نیروی این پیشرانه هم توسط همان گیربکس شش سرعته اتوماتیک ساخت DAE صورت می‌گیرد که در محصولات ایران‌خودرو می‌بینیم؛ بنابراین، قوای محرکهٔ شاهین پلاس کاملاً با تارا LX یکسان است ولی عجیب اینکه با وجود ۶۰ کیلوگرم وزن بیشتر از تارا، طبق اعلام سایپا، شاهین پلاس مصرف کمتری نسبت به همتای ایران‌خودرویی دارد.

۸-تارا دستی

مصرف ترکیبی: ۷.۱ لیتر در هر صد کیلومتر

اگر سراغ نسخهٔ دستی تارا بروید، اندکی یعنی در حدود ۰.۲ لیتر در هر صد کیلومتر در مصرف سوخت صرفه‌جویی خواهید کرد! البته تارا دستی شتاب بهتری هم دارد و طبق اعلام ایران‌خودرو، ظرف ۱۲.۵ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسد درحالی‌که این عدد برای نسخه اتوماتیک ۱۳ لیتر است. تارا دستی که از همان پیشرانهٔ TU5 پلاس استفاده می‌کند، ابتدا با گیربکس پنج سرعتهٔ دستی ارائه شد اما بعداً ایران‌خودرو تیپ V1P را با گیربکس شش سرعتهٔ دستی معرفی کرد. بااین‌حال، طبق اعلام سازندهٔ ایرانی، مصرف سوخت نسخه‌های پنج سرعته و شش سرعته تفاوتی باهم ندارد و هردو به‌صورت ترکیبی حدود ۷.۱ لیتر بنزین در هر صد کیلومتر مصرف می‌کنند.

۷-سورن پلاس XU7P

مصرف ترکیبی: ۷.۱ لیتر در هر صد کیلومتر

سورن پلاس یکی از ارزان‌ترین محصولات ایران‌خودرو محسوب می‌شود و در سبد محصولات این شرکت، جایگزین سه خودروی قدیمی پژو ۴۰۵، پژو پارس و سمند شده است. این خودرو ابتدا با پیشرانهٔ ۱.۷ لیتری EF7 راهی بازار شد اما پس از خاتمهٔ پژو پارس، ایران‌خودرو پیشرانهٔ قدیمی XU7 که قبلاً روی پارس نصب می‌شد را در سینهٔ سورن قرار داد! البته این پیشرانه ۱.۸ لیتری، بهبودهایی را تجربه کرده و XU7 پلاس نام گرفته است ولی همچنان هشت سوپاپ بوده و خروجی پایینی برابر با تنها ۹۸ اسب بخار قدرت و ۱۴۶ نیوتن متر گشتاور دارد. بااین‌حال، عجیب اینکه به گفتهٔ ایران‌خودرو، سورن پلاس با پیشرانهٔ قدیمی و هشت سوپاپ XU7P مصرف سوخت کمتری نسبت به نمونهٔ مجهز به موتور بروزتر و ۱۶ سوپاپ EF7 دارد که در هر صد کیلومتر نزدیک به ۷.۴ لیتر بنزین مصرف می‌کند.

۶-دنا پلاس

مصرف ترکیبی: ۷.۱ لیتر در هر صد کیلومتر

دنا پلاس هم‌اکنون در نسخه‌های مختلفی با گیربکس‌های دستی و اتوماتیک و پیشرانه‌های تنفس طبیعی و توربو تولید می‌شود که کم‌مصرف‌ترین آن‌ها، نسخه‌ای است که در زمستان سال ۱۴۰۲ با پیشرانهٔ EF7 پلاس و گیربکس شش سرعتهٔ دستی معرفی شد. در این نسخه، پیشرانهٔ EF7 تنفس طبیعی بهبودهایی را در قسمت‌های مختلفی مثل سرسیلندر، شاتون‌ها، میل‌لنگ و… تجربه کرده و به سیستم زمان‌بندی متغیر دوگانهٔ سوپاپ مجهز شده است. بااین‌حال، خروجی موتور نسبت به نسخهٔ قبلی تغییری نداشته و همچنان ۱۱۳ اسب بخار قدرت و ۱۵۵ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. برای انتقال نیرو هم در این مدل بجای گیربکس پنج سرعته از گیربکس جدید شش سرعته دستی استفاده شده است. به لطف این تغییرات، مصرف سوخت ترکیبی دنا پلاس دستی جدید از ۷.۴ لیتر به ۷ لیتر در هر صد کیلومتر رسیده است.

۵-سایپا ۱۵۱

مصرف ترکیبی: ۷.۰ لیتر در هر صد کیلومتر

هرچند سایپا چند سال است که به تولید پراید پایان داده ولی فعلاً قصد ندارد دست از سر نسخهٔ وانت آن بردارد و ۱۵۱ همچنان با قدرت تولید می‌شود! این خودرو از همان پیشرانهٔ آشنا و قدیمی ۱.۳ لیتری ۸ سوپاپ پراید استفاده می‌کند که با بهسازی‌هایی که سایپا روی آن انجام داده است، ۷۳ اسب بخار قدرت و ۱۰۹ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. هرچند این اعداد برای یک پیشرانهٔ ۱.۳ لیتری قدیمی نسبتاً مناسب به نظر می‌رسند اما وانت ۱۵۱ از لحاظ مصرف سوخت شرایط جالبی ندارد و در هر صد کیلومتر به‌صورت ترکیبی حدود ۷ لیتر بنزین مصرف می‌کند که از خودروهایی با پیشرانه‌های قوی‌تر که در ادامه خواهیم دید بیشتر است.

۴-رانا پلاس

مصرف ترکیبی: ۶.۹ لیتر در هر صد کیلومتر

یکی کم‌مصرف‌ترین سدان‌هایی که هم‌اکنون می‌توانید در بین خودروهای ایرانی پیدا کنید رانا پلاس است. این خودرو هرچند مثل پژو ۲۰۶ از فضای اندک صندلی‌های عقب رنج می‌برد اما صندوق بار بزرگی را ارائه می‌کند. رانا پلاس از پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری آشنای TU5 استفاده می‌کند که ۱۰۵ اسب بخار قدرت و ۱۴۲ نیوتن متر گشتاور دارد. وظیفهٔ انتقال نیروی این موتور هم بر عهدهٔ همان گیربکس پنج سرعتهٔ دستی است که سال‌ها در انواع پژو ۲۰۶ مورداستفاده قرار می‌گرفت. بااین‌حال، ایران‌خودرو نسخهٔ پانورامای رانا پلاس را هم ارائه می‌کند که به پیشرانهٔ TU5P مجهز است و خروجی کمی بالاتری برابر با ۱۱۳ اسب بخار قدرت و ۱۴۴ نیوتن متر گشتاور دارد. انتقال نیرو هم در این نسخه توسط گیربکس شش سرعته اتوماتیک انجام می‌شود. بااین‌وجود، طبق اعلام ایران‌خودرو مصرف سوخت هردو نسخهٔ رانا پلاس یکسان است.

۳-کوییک GX

مصرف ترکیبی: ۶.۸ لیتر در هر صد کیلومتر

کوییک پرفروش‌ترین خودروی ایرانی محسوب می‌شود و درعین‌حال یکی از کم‌مصرف‌ترین خودروهای ایرانی به‌حساب می‌آید. این خودرو از پیشرانهٔ ۱.۵ لیتری ۸ سوپاپ M15 استفاده می‌کند که اساساً نسخهٔ حجیم‌تر پیشرانهٔ پراید محسوب می‌شود و بنابراین موتوری کاملاً قدیمی است. به همین دلیل، این موتور در نسخه‌های قبلی کوییک به‌صورت ترکیبی ۷.۲ لیتر بنزین مصرف می‌کرد که برای پیشرانه‌ای با تنها ۸۷ اسب بخار قدرت، رقم زیادی است ولی کوییک GX به نسخهٔ جدید این موتور مجهز شده که با نام M15I شناخته می‌شود و با بهبودهایی مثل تجهیز به سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ، طبق اعلام سایپا مصرف کمتری برابر با ۶.۸ لیتر در هر صد کیلومتر دارد. در این نسخهٔ جدید همچنین خروجی موتور هم با کمی افزایش به ۹۰ اسب بخار قدرت و ۱۳۷ نیوتن متر گشتاور رسیده است.

۲-سهند

مصرف ترکیبی: ۶.۸ لیتر در هر صد کیلومتر

سهند درواقع فیس‌لیفتی روی ساینا محسوب می‌شود و از همان پیشرانهٔ ارتقاءیافتهٔ M15I استفاده می‌کند؛ بنابراین، مصرف سوخت سهند با کوییک GX یکسان است و کم‌مصرف‌ترین سدان ایرانی بازار به‌حساب می‌آید زیرا ساینا همچنان با همان نسخهٔ قبلی موتور M15 عرضه می‌شود و از نسخهٔ جدید این پیشرانه بی‌بهره است. همین پیشرانهٔ M15I زیر کاپوت اطلس هم قرار دارد و بنابراین به سلیقه و نیاز شما بازخواهد گشت که از بین این سه خودرو با پیشرانه و مصرف سوخت یکسان کدام‌یک را انتخاب کنید.

۱-پژو ۲۰۷

مصرف ترکیبی: ۶.۳ تا ۶.۷ لیتر در هر صد کیلومتر

م‌مصرف‌ترین خودروی ایرانی حال حاضر بازار کشورمان پژو ۲۰۷ است که در انواع مختلفی تولید می‌شود. در بین مدل‌های متنوع این هاچ‌بک کوچک، نسخهٔ مجهز به پیشرانهٔ ۱.۴ لیتری ۸ سوپاپ TU3 کمترین مصرف سوخت را دارد و در هر صد کیلومتر ۶.۳ لیتر بنزین می‌سوزاند ولی این مدل تنها ۷۵ اسب بخار قدرت دارد. بااین‌حال، اگر سراغ نسخه‌های مجهز به پیشرانهٔ قوی‌تر TU5 بروید هم با مصرف سوخت خیلی بیشتری مواجه نخواهید شد. ۲۰۷ با پیشرانه‌های TU5 معمولی و TU5 پلاس و گیربکس‌های پنج سرعته و شش سرعته دستی تولید می‌شود که مصرف ترکیبی بین ۶.۶ تا ۶.۷ لیتر در هر صد کیلومتر دارند. بااین‌حال اگر خواهان نسخهٔ اتوماتیک این خودرو باشید، باید برای هر صد کیلومتر، ۷.۴ لیتر بنزین در باک آن بریزید که حتی از تارا اتوماتیک و شاهین پلاس که وزن سنگین‌تری دارند هم بیشتر است.

دوربین ثبت وقایع یکی از انواع دوربین‌های خودرو و آپشنی جذاب و بسیار کاربردی است که این روزها جایش را بیش‌ازپیش در میان خودروها پیدا کرده است. این دستگاه‌ کوچک، نه‌تنها تصاویر و ویدئوهای رانندگی را ضبط می‌کند، بلکه می‌تواند به‌طور غیرمستقیم بر بهبود کیفیت رانندگی هم تأثیر بگذارد! در این مطلب انواع دوربین‌های ثبت وقایع خودرو، کارکرد و مزایای آن‌ها را به‌دقت بررسی می‌کنیم. اگر می‌خواهید امنیت خودرو را ارتقاء دهید و این تکنولوژی جذاب را به خودرویتان اضافه کنید، تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

دوربین ثبت وقایع خودرو چیست؟

دوربین ثبت وقایع خودرو که به دوربین داشبورد، یا داش‌کم (Dashboard Camera) هم معروف است، دوربین کوچکی است که معمولاً روی داشبورد یا شیشه جلوی خودرو نصب می‌شود تا در حین رانندگی به‌طور مداوم از جاده و محیط فیلم بگیرد.

بیشترِ داش‌‌کم‌ها از سیستم الکتریکی خودرو تغذیه می‌کنند و با روشن شدن خودرو، به‌صورت خودکار شروع به ضبط فیلم می‌کنند. این دستگاه‌ها عمدتاً ویدئوهای ضبط‌شده را روی یک کارت حافظه ذخیره می‌کنند. این کارت حافظه را می‌توانید در رایانه یا دستگاه دیگری قرار دهید و ویدئوها را تماشا کنید.

دوبین‌های ثبت وقایع از نظر قیمت و ویژگی‌هایی که دارند، متفاوت‌اند؛ مثلا برخی مدل‌ها، ویژگی‌های اضافی مانند ردیابی GPS، فیلم‌برداری در شب و امکان تشخیص حرکت دارند. البته، حتی مدل‌های ابتدایی هم می‌توانند در صورت وقوع تصادف یا حوادث دیگر در جاده، فیلم‌های ارزشمندی بگیرند.

اجزای دوربین ثبت وقایع

۱. لنز دوربین

لنز، مهم‌ترین جزء دوربین‌های ثبت وقایع است و تصاویر و صداهای محیط را ضبط می‌کند. بیشتر دوربین‌ها لنزهایی با زاویه دید گسترده دارند و می‌توانند از محدوده وسیعی فیلم بگیرند. هرقدر کیفیت لنز دوربین بالاتر باشد، کیفیت ویدئوهای ضبط‌شده هم بهتر خواهد بود.

۲. پردازنده

پردازنده همان «مغز» دوربین است و فیلم‌ها و صداهای ضبط‌شده را پردازش و در کارت حافظه ذخیره می‌کند. کنترل تنظیمات و ویژگی‌های داش‌کم هم برعهده پردازنده است. یک پردازنده قدرتمند برای ضبط فیلم با کیفیت بالا و دیگر آپشن‌های پیشرفته، ضروری است.

۳. کارت حافظه

کارت حافظه جایی است که دوربین، فیلم‌‌ها و صداها را در آن ذخیره می‌کند. اکثر دوربین‌ها از کارت‌های حافظه MicroSD استفاده می‌کنند که کوچک هستند و به‌راحتی تعویض می‌شوند. ظرفیت کارت حافظه، تعیین‌کننده حجم فیلمی است که داش‌کم می‌تواند ذخیره کند.

۴. صفحه نمایش

صفحه نمایش همان قسمتی است که می‌توانید فیلم‌های ضبط‌شده توسط دوربین را تماشا کنید. این صفحه معمولاً ۳ تا ۶ سانتی‌متر است و در پشت دوربین قرار دارد. برخی از دوربین‌های ثبت وقایع رده‌بالا، صفحه‌نمایش لمسی بزرگ‌تری دارند و کار با آنها آسان‌تر است.

کارکردهای دوربین ثبت وقایع

۱. ضبط حلقه‌ای

 داش‌کم‌ها از کارت‌های حافظه تا ۱۲۸ گیگابایت پشتیبانی می‌کنند و می‌توانند چندین ساعت فیلم را ذخیره کنند. اکثر این دوربین‌ها، سیستم ضبط حلقه‌ای دارند و به‌طور مداوم فیلم‌های ویدئویی را روی کارت حافظه microSD ضبط می‌کنند. وقتی کارت حافظه پُر شد، قدیمی‌ترین فیلم ویدئویی به‌طور خودکار پاک و جدیدترین فیلم ضبط می‌شود. سیستم ضبط حلقه‌ای تضمین می‌کند که همیشه فضا برای ضبط جدیدترین فیلم‌ها وجود دارد.

۲. ضبط حادثه

در صورت تصادف یا برخورد ناگهانی، دوربین داشبورد به‌طور خودکار، فیلم‌های ویدئویی قبل و بعد از حادثه را ذخیره می‌کند. این فیلم معمولاً در پوشه‌ای جداگانه روی کارت microSD ذخیره می‌شود. فیلم‌های این پوشه در هنگام ضبط حلقه‌ای، پاک نمی‌شوند.

۳. حالت پارکینگ

حالت پارکینگ به دوربین‌ها اجازه می‌دهد حتی زمانی که ماشین پارک شده و خاموش است، به ضبط ادامه دهند. این ویژگی برای ثبت هرگونه حادثه‌ای که ممکن است در حین پارک برای خودرو رخ دهد، مانند برخورد یا سرقت، مفید است. حالت پارک برخی از دوربین‌های داشبورد، با حسگرهای حرکتی یا سنسورهای تغییر سرعت فعال می‌شود.

انواع دوربین ثبت وقایع

دوربین‌های ثبت وقایع یا داش‌کم‌ها در اشکال و با ویژگی‌های مختلفی به بازار عرضه می‌شوند. انتخاب نوع مناسب این دوربین‌ها به نیازها و ترجیحات شما بستگی دارد. در ادامه به تعدادی از انواع رایج داش‌کم‌ها اشاره می‌کنیم:

۱. دوربین‌های داش‌بورد تک‌لنز

تک‌لنزه‌های معمولی

این دوربین‌ها ساده‌ترین نوع دوربین ثبت وقایع هستند و فقط از یک جهت، معمولاً روبه‌جلو، فیلم‌برداری می‌کنند. این دوربین‌ها برای رانندگانی که به‌دنبال دوربینی ساده و مقرون‌به‌صرفه هستند، گزینه مناسبی‌اند. به‌طور معمول کیفیت تصویر و وضوح این دوربین‌ها به‌اندازه دوربین‌های دو لنزه یا چند لنزه، بالا نیست. همچنین، زاویه دید آنها محدودتر است و نمی‌توانند تمام صحنه‌های اطراف خودرو را ضبط کنند.

تک‌لنزه‌های واید

این نوع داش‌کم‌ها، لنزی با زاویه دید گسترده دارند و برای رانندگانی که به‌دنبال ضبط فیلم‌های بیشتر از محیط اطراف خود هستند، گزینه مناسبی‌اند. چراکه می‌توانند جزئیات بیشتری از جاده و خودروهای اطراف را ضبط کنند. قیمت این دوربین‌ها از قیمت دوربین‌های تک‌لنزه معمولی کمی بیشتر است.

۲. دوربین‌های داش‌بورد دو لنزه یا چند لنزه

دوربین دو لنزه (دوگانه)

این دوربین‌ها دو لنز دارند و می‌توانند به‌طور همزمان از دو جهت مختلف فیلم‌برداری کنند. لنز اول معمولاً رو به جلو و لنز دوم رو به داخل کابین خودرو نصب می‌شود. این نوع دوربین‌های ثبت وقایع برای رانندگانی که به‌دنبال ضبط تصاویر کامل از رانندگی خود هستند، مناسب‌اند؛ چراکه می‌توانند جزئیات بیشتری از جاده، خودروهای اطراف و داخل کابین را ضبط کنند. قیمت این دوربین‌ها کمی بیشتر از دوربین‌های تک‌لنزه است.

چند لنزه (چندگانه)

این نوع داش‌کم‌ها سه یا چند لنز دارند و می‌توانند از جلو، عقب، داخل کابین و اطراف خودرو فیلم‌برداری کنند. قیمت آنها از دوربین‌های تک لنزه و دو لنزه بیشتر است.

۳. دوربین‌های داش‌بورد با ویژگی‌های پیشرفته

دوربین‌های با ردیاب GPS

این دوربین‌ها علاوه‌بر ضبط فیلم‌ها، می‌توانند اطلاعات دقیق موقعیت مکانی، سرعت و مسیر رانندگی را هم ضبط کنند. در صورت بروز حادثه، می‌توان از این اطلاعات برای یافتن محل دقیق حادثه استفاده کرد. قیمت این دوربین‌ها کمی بیشتر از دوربین‌های معمولی است.

دوربین‌های با سنسور G

این دوربین‌ها از سنسورهای شتاب‌سنج (G-sensor) برای تشخیص ترمز ناگهانی یا تصادفات استفاده می‌کنند. در صورت وقوع حادثه، به‌طور خودکار ضبط فیلم را آغاز می‌کنند و تصاویر قبل و بعد از حادثه را ذخیره می‌کنند. می‌توان از این قابلیت برای ضبط فیلم تصادفات و سایر اتفاقات ناگهانی حین رانندگی استفاده کرد. این دوربین‌ها گاهی در جاده‌های ناهموار یا در ترافیک سنگین هم فعال می‌شوند.

دوربین‌های با امکان ضبط حادثه

این داش‌کم‌ها به شما این امکان را می‌دهند تا با فشار یک دکمه، تصاویر را ضبط کنید. می‌توان از این قابلیت برای ذخیره تصاویر مهم حین رانندگی استفاده کرد. برخی از دوربین‌ها به‌طور خودکار و بدون نیاز به دخالت شما، تصاویر مربوط به حوادث را ضبط می‌کنند.

۴. دوربین‌های پیشرفته با قابلیت نورپردازی

دوربین‌های مجهز به لامپ‌های IR

این داش‌کم‌ها برای ضبط فیلم در محیط کم‌نور یا تاریک، از لامپ‌های فروسرخ (IR) استفاده می‌کنند. لامپ‌های IR نوری نامرئی را منتشر می‌کنند که چشم انسان آن را نمی‌بیند، اما دوربین آن را تشخیص می‌دهد. این نوع دوربین‌ها برای ضبط تصاویر واضح در شب یا در مکان‌های تاریک مانند پارکینگ‌ها، ایده‌آل هستند. البته قیمت آنها کمی بیشتر از دوربین‌های معمولی است.

دوربین‌های با تنظیمات نورپردازی

این نوع دوربین ثبت وقایع، قابلیت تنظیم نورپردازی به‌صورت دستی یا خودکار را دارد تا بتوانید فیلم‌های باکیفیت‌تری بگیرید. این نوع دوربین‌ها برای ضبط تصاویر واضح در شرایط نوری مختلف مانند مکان‌های بسیار روشن یا بسیار تاریک مناسب‌اند.

۵. دوربین‌های هوشمند

دوربین‌های با قابلیت اتصال به اینترنت

این داش‌کم‌ها می‌توانند تصاویر را به‌طور زنده به گوشی یا رایانه شما ارسال کنند یا آنها را در یک فضای ابری ذخیره کنند. با کمک این قابلیت، می‌توانید از راه دور تصاویر ضبط‌شده دوربین را مشاهده کنید. همچنین می‌توانید از این دوربین‌ها برای نظارت بر منزل یا محل کار خود در طول شبانه‌روز استفاده کنید.

دوربین‌های هوشمند با قابلیت تشخیص تصاویر

این دوربین‌ها از هوش مصنوعی برای تشخیص الگوها و تصاویر خاص مانند پلاک خودرو یا چهره افراد استفاده می‌کنند. این قابلیت کمک‌تان می‌کند تصاویر موردنظرتان را از میان انبوهی از تصاویر ضبط‌شده پیدا کنید. قیمت این نوع دوربین‌ها بیشتر از سایر دوربین‌هاست.

مزایای استفاده از دوربین ثبت وقایع

• ثبت شواهد در صورت تصادف: دوربین‌های ثبت وقایع تصاویر قبل و بعد از تصادف را ذخیره می‌کنند و در صورت نیاز می‌توانید آن‌ها را به مراجع قضایی ارائه دهید تا حل‌وفصل اختلاف سریع‌تر و عادلانه‌تر پیش برود.
• بهره‌مندی از تخفیف‌های بیمه: برخی شرکت‌های بیمه، تخفیف‌هایی برای خودروهای مجهز به داش‌کم ارائه می‌دهند؛ چراکه این دوربین‌ها می‌توانند به کمترشدن ادعاهای نادرست کمک کنند.
• بهبود رفتار رانندگی: دوربین ثبت وقایع می‌تواند راننده را به رفتارهای مسئولانه‌تر و ایمن‌تر ترغیب کند، باعث می‌شود راننده با احتیاط بیشتری رانندگی کند و از رفتارهای پرخطر مانند سرعت غیرمجاز و سبقت غیرمجاز خودداری کند. به همین خاطر دوربین ثبت وقایع می‌تواند به کاهش احتمال بروز تصادفات رانندگی کمک کند.
• محافظت در برابر سرقت: ضبط تصاویر در حالتی که خودرو پارک است و مورد حمله سارقان قرار می‌گیرد، می‌تواند به شناسایی سارق، اثبات جرم و دریافت خسارت از شرکت بیمه کمک کند. همچنین، بسیاری از سارقان با دیدن این دوربین‌ها، فکر دزدی از سرشان دور می‌شود!
• ثبت مناظر زیبا: دوربین‌های ثبت وقایع قادرند مناظر زیبا مانند طلوع و غروب خورشید را ثبت و در کارت حافظه ذخیره کنند.
• آموزش و آگاهی: استفاده از ویدئوهای ضبط‌شده به‌عنوان ابزاری آموزشی، می‌تواند به آموزش رانندگان جدید و ارتقای مهارت‌های رانندگی کمک کند.

موتور خودروهایی که هر روز سوار می‌شویم، حتی موتورهای نصب شده در خودروهای کوچک بسیار سنگین است. با اینکه موتورهای کوچک همچون نمونه‌های ۴ و ۶ سیلندر می‌توانند وزنی بین ۹۰ تا ۲۰۰ کیلوگرم داشته باشند اما وزن موتورهای بزرگ‌تر نصب شده در خودروهای دیزلی و انواع ۸ سیلندر می‌تواند به ۳۱۰ کیلوگرم هم برسد. بی‌شک وزن چنین موتورهایی برای یک خودرو بالاست و این موضوع زمانی برجسته می‌شود که شاهد رانندگی در جاده‌هایی با ناهمواری زیاد هستیم.

اساساً موتور خودرو در حالت عملکرد عادی لرزش و حرکت زیادی دارد و به همین خاطر است که به‌طور ساده به فریم اصلی خودرو جوش زده نمی‌شود. بجای جوشکاری، موتورهای وسایل نقلیه با استفاده از قطعات مخصوصی که با نام دسته موتور شناخته می‌شوند در جای خود قرار می‌گیرند. این قطعات دارای بوش‌های لاستیکی برای ایجاد حرکات طبیعی موتور هستند. چنین قطعاتی باعث می‌شوند موتور بدون لرزش و حرکت زیاد در جای خود تحرک داشته باشد. بسته به نوع خودرو و موتور نصب شده روی آن، ممکن است ۲ تا ۴ دسته‌موتور در آن وجود داشته باشند. دسته‌موتورهای خودرو معمولاً در کناره‌ها و پشت محفظه موتور قرار دارند و شبیه یک قلاب فلزی گرد و بزرگ با بوش‌های لاستیکی ضخیم به نظر می‌رسند. اگر مشتاق هستید درباره دسته‌موتورهای خودرو بیشتر دانید و از طول عمر آن‌ها آگاه شوید ادامه این مقاله را از دست ندهید.

خودروهای برقی و هیبریدی روزبه‌روز در بین مردم سراسر دنیا محبوب‌تر می‌شوند. این خودروها انواع مختلفی دارند و هرکدام به شیوه متفاوتی شارژ می‌شوند. همراه‌مان بمانید؛ در این مطلب انواع خودرو‌های هیبریدی، نحوه شارژ و عوامل مؤثر بر سرعت شارژ باتری آنها را بررسی می‌کنیم.

انواع خودروهای هیبریدی

۱. خودروهای هیبریدی خفیف (Mild Hybrids)

سیستم هیبریدی خفیف، نوآوری جدیدی در فناوری هیبریدی به‌وجود آورده است. خودروهای هیبریدی خفیف، بدون کمک موتور احتراقی خود قادر به حرکت نیستند. سیستم هیبرید خفیف در این خودروها، موتور بنزینی را زمانی که به قدرت بیشتری نیاز دارد، تقویت می‌کند. مثلا زمانی که خودرو در سربالایی حرکت می‌کند، به تأمین انرژی موردنیاز سیستم‌های مصرف‌کننده (مانند تهویه مطبوع) کمک می‌کند.

ولتاژ سیستم الکتریکی خودروهای هیبریدی خفیف، ۴۸ ولت است و نیازی به شارژ از منابع خارجی ندارد. باتری این سیستم با استفاده از ترمز احیاکننده شارژ می‌شود.

سیستم خفیف با نام‌های مختلفی مانند eAssist (تولیدشده توسط جنرال موتورز)، eTorque (تولیدشده توسط فیات/کرایسلر) و EQ Boost (تولیدشده توسط مرسدس) شناخته می‌شود.

۲. خودروهای هیبریدی کامل

خودروهای هیبریدی کامل، یک موتور بنزینی و یک موتور الکتریکی دارند. بخش الکتریکی خودروهای هیبریدی کامل، از خودروهای هیبریدی خفیف قوی‌تر است. بسیاری از خودروهای هیبریدی کامل، زمانی که سرعت‌شان کم است، تنها با نیروی الکتریکی حرکت می‌کنند. به همین خاطر، مصرف سوخت این خودروها در مقایسه با خودروهای بنزینی کمتر است.

خودروهای هیبریدی کامل، سه نوع هستند:

• خودروهای هیبریدی موازی: در این خودروها،‌ هر دو موتور بنزینی و الکتریکی همزمان با هم کار می‌کنند.
• خودروهای هیبریدی سری: در این خودروها، چرخ‌ها تنها با کمک موتور الکتریکی حرکت می‌کنند. موتور بنزینی نقش یک ژنراتور را دارد و موتور الکتریکی را تغذیه می‌کند، اما چرخ‌ها را مستقیماً حرکت نمی‌دهد.
• هیبریدی سری موازی: در این خودروها، واحد کامپیوتر خودرو، بهترین موتور را برای کار در هر زمان انتخاب می‌کند.
• 

۳. خودروهای پلاگین هیبریدی

باتری خودروهای پلاگین هیبرید (PHEV) از باتری خودروهای هیبرید کامل بزرگتر است. می‌توانید باتری‌های این خودروها را با استفاده از برق خانگی یا ایستگاه‌های شارژ عمومی، شارژ کنید. خودروهای پلاگین هیبرید می‌توانند از یک یا هردو موتور برای حرکت استفاده کنند. با این خودروها می‌توانید مسافت‌های طولانی را بدون نگرانی از تمام شدن شارژ باتری طی کنید.

۴. خودروهای هیبریدی با بُرد زیاد

این خودروها در کنار موتور الکتریکی، یک موتور بنزینی هم دارند. وقتی باتری این خودروها تمام شود، موتور بنزینی به کمک موتور الکتریکی می‌آید تا آن را شارژ کند. یعنی درواقع، موتور بنزینی کمک می‌کند تا خودرو بتواند ده‌ها کیلومتر مسافت بیشتری طی کند.

باتری خودروی هیبریدی را چطور شارژ کنیم؟

شارژ باتری خودروی هیبریدی به چند روش انجام می‌شود:

۱. شارژ با برق خانگی

بسیاری از خودروهای هیبریدی یک شارژر قوی دارند و به سیستم برق خانگی متصل می‌شوند. خودروهای پلاگین هیبریدی که برای استفاده‌های معمولی روزانه طراحی شده‌اند، باید در طول شب کامل شارژ شوند تا بتوان از باتری‌شان نهایت استفاده را کرد. شارژ خودروهای هیبریدی از این طریق ارزان است؛ چون هزینه برق در ساعاتی غیر از ساعات اوج مصرف، کمتر است.

۲. ایستگاه‌های شارژ عمومی

در حال حاضر، ایستگاه‌های شارژ باتری خودروهای پلاگین هیبریدی در سطح شهر به‌صورت محدود در دسترس هستند. با محبوب‌تر شدن و مقرون‌به‌صرفه‌تر شدن خودروهای پلاگین هیبریدی، تعداد بیشتری از این ایستگاه‌ها نصب خواهد شد.

شارژ خودروی هیبریدی چقدر طول می‌کشد؟

مدت زمان لازم برای شارژ یک خودروی هیبریدی پلاگین به اندازه باتری، شارژ باقی‌مانده در باتری و توان خروجی ایستگاه شارژ بستگی دارد. توان خروجی برحسب کیلووات اندازه‌گیری می‌شود.

به‌طور کلی، چهار نوع شارژ وجود دارد:

1. آهسته (تا ۳ کیلووات)
2. سریع (۷-۲۲ کیلووات)
3. خیلی سریع (۲۵-۹۹ کیلووات)

4. فوق سریع (۱۰۰-۳۵۰ کیلووات)

   عوامل مؤثر بر سرعت شارژ خودروهای الکتریکی

    

   خودروهای الکتریکی روزبه‌روز محبوب‌تر می‌شوند اما یکی از نگرانی‌های مشترک خریداران این خودروها، طولانی بودن زمان شارژ باتری آن‌هاست. هیچ‌کس نمی‌خواهد ساعت‌ها منتظر بماند تا باتری وسیله نقلیه خود را شارژ کند. خبر خوب این که عوامل متعددی بر زمان شارژ باتری خودروی الکتریکی تأثیر می‌گذارند؛ مثل:

   ۱. اندازه باتری

   باتری‌های بزرگ نسبت به باتری‌های کوچک به زمان بیشتری برای شارژ شدن نیاز دارند. اندازه باتری معمولاً برحسب کیلووات‌ساعت مشخص می‌شود. باتری ماشین‌های الکتریکی کوچک حدود ۲۰ کیلووات‌ساعت و باتری ماشین‌های الکتریکی بزرگ و گران‌قیمت حدود ۱۰۰ کیلووات‌ساعت یا حتی بیشتر است.

    

۲. نوع ایستگاه شارژ

خودروهای الکتریکی بسته به ایستگاه شارژی که به آن متصل شده‌اند، با سرعت‌های متفاوتی شارژ می‌شوند. ایستگاه‌های شارژ عمومی برحسب سرعت‌شان در شارژ باتری‌ها،‌ ۳ سطح مختلف دارند:

• سطح ۱: کندترین ایستگاه شارژ است که معمولاً حدود ۴٫۸-۳ کیلومتر در هر ساعت شارژ را ارائه می‌دهد.
• سطح ۲: این ایستگاه سریع‌تر است و معمولاً در مکان‌های عمومی پیدا می‌شود، حدود ۱۶ تا ۳۲ کیلومتر در هر ساعت شارژ می‌کند.
• شارژ سریع DC: سریع‌ترین ایستگاه شارژ است و می‌تواند تا ۸۰ درصد باتری را در کمتر از ۳۰ دقیقه شارژ کند.

۳. وضعیت شارژ باتری

مورد سومی که بر زمان شارژ باتری خودروهای پلاگین هیبرید تأثیر می‌گذارد، میزان شارژ باتری در زمان شارژ است. به‌طور کلی باتری‌هایی که تقریبا پُر هستند، کُندتر از باتری‌های تقریبا خالی، شارژ می‌شوند.

برخی از خودروهای الکتریکی بسته به وضعیت شارژ باتری، سرعت شارژ را تنظیم می‌کنند.

۴. دمای هوا

دما یکی دیگر از عوامل مهمی است که باید در هنگام شارژ خودروی الکتریکی در نظر بگیرید. چراکه دمای بسیار گرم یا سرد می‌تواند بر سرعت و کارایی شارژ تأثیر بگذارد و حتی در برخی موارد به باتری آسیب برساند. به‌طور کلی توصیه می‌شود خودروی الکتریکی را در دمای حدود ۱۰ تا ۲۱ درجه سلسیوس برای سرعت بهینه شارژ و سالم ماندن باتری شارژ کنید.

۵. شارژر

برای شارژ خودروهای برقی از شارژرهای EVSE (کوتاه‌شده عبارت Electric Vehicle Supply Equipment به‌معنی تجهیزات تأمین برق خودروی الکتریکی) استفاده می‌کنند. این شارژرها به شبکه برق و خودرو متصل می‌شوند و باتری را شارژ می‌کنند.

شارژرهای EVSE مختلف، سرعت‌های شارژ مختلفی را ارائه می‌دهند. به‌عنوان مثال، شارژرهای سریع و پرقدرت می‌توانند در عرض چندین دقیقه تا چند ساعت، باتری را به‌طور کامل شارژ کنند. اما شارژرهای استاندارد معمولاً به زمان بیشتری (تا چندین ساعت) برای شارژ کامل باتری نیاز دارند.

اگر شارژ باتری خودروی هیبریدی تمام شود، خودرو متوقف می‌شود؟

همه خودروهای هیبریدی از هر نوعی که باشند، با موتورهای بنزینی یا دیزلی هم کار می‌کنند، حتی اگر باتری آنها تمام شده باشد.

اما تمام شدن سوخت تأثیر متفاوتی روی هیبریدی‌ها خواهد داشت؛ به این صورت که:

• اگر با یک خودروی هیبریدی خفیف رانندگی کنید، نمی‌توانید بدون سوخت به مسیر ادامه دهید.
• در یک هیبریدی کامل، پس از طی مسافتی حدود یک کیلومتر، متوقف خواهید شد؛ چون باتری شارژ کمی دارد.
• با خودروی پلاگین هیبریدی درصورتی‌که باتری‌اش به‌صورت کامل شارژ شده باشد، می‌توانید مسافتی در حدود ۳۰ تا ۸۰ کیلومتر طی کنید.
• 

باتری خودروهای هیبریدی از چه چیزی ساخته شده است؟

باتری خودروهای هیبریدی یا از نوع نیکل-هیدرید فلز یا لیتیوم-یون است. البته، باتری‌های لیتیوم-یونی هر روز رایج‌تر و استفاده از آنها مقرون‌به‌صرفه‌تر می‌شود؛ چراکه این باتری‌ها:

• کمتر سمی هستند.
• در صوت استفاده نکردن از خودرو، شارژ را نگه می‌دارند.
• در دمای بالا، عملکرد خوبی دارند.
• به سرعت شارژ می‌شوند.
• وزن کمتری دارند.

روش نگهداری از باتری خودروهای هیبریدی

سرویس دوره‌ای وسیله نقلیه برای نگهداری از باتری خودروی هیبریدی مهم است. راه‌های دیگری که می‌توانید عمر باتری خودروهای هیبریدی را بهبود ببخشید، عبارتند از:

• باتری را ۱۰۰درصد شارژ نکنید. بهترین حالت این است که شارژ باتری بین ۲۰ تا ۸۰ درصد باشد.
• به‌طور مرتب از وسیله نقلیه خود استفاده کنید.
• از قرار گرفتن باتری در معرض دمای بسیار پایین یا گرمای شدید خودداری کنید.
• از شارژ سریع استفاده نکنید، مگر در مواقع ضروری.

انتخاب خودرویی متناسب با نیازها و شرایط‌تان، بیش از آنچه فکر می‌کنید در کیفیت تجربه رانندگی‌تان تأثیرگذار است. از خودروهای کوچک که یکی از بهترین انتخاب‌ها برای شهرهای پرترافیک هستند تا شاسی‌‌بلندهای قدرتمندی که مناسب سفرهای ماجراجویانه به‌خصوص در مسیرهای خاکی هستند، هر کلاس خودرو ویژگی‌ها و مزایای خاصی دارد.

تعریف کلاس خودرو

به زبان بسیار ساده،‌ کلاس خودرو یعنی دسته‌بندی خودرو. خودروها را با توجه به ابعاد و اندازه، حجم موتور، کاربرد یا شکل ظاهری، در کلاس‌ها یا دسته‌های مختلفی قرار می‌دهند. بااین‌حال، کلاس مبتنی‌بر «اندازه و ابعاد» و کلاس مبتنی‌بر «فرم اتاق خودرو»، رایج‌ترین کلاس‌های خودرو هستند.

انواع کلاس خودرو براساس فرم اتاق و بدنه

این نوع دسته‌بندی، به‌نوعی نشان‌دهنده کاربری خودرو هم هست. خودروها براساس فرم اتاق و بدنه به چند دسته (کلاس) اصلی تقسیم می‌شوند:

۱. سدان (Sedan)

متداول‌ترین خودروها در کل دنیا، خودروهای کلاس سدان هستند که به Saloon هم معروف‌اند. خودروهای این کلاس، چهار درب و یک صندوق عقب دارند.

خودروهای کلاس سدان به‌طورکلی ۳ قسمت مجزا دارند:

1. قسمت موتور
2. اتاق خودرو
3. صندوق عقب که کاملاً از اتاق جداست

سدان‌ها دو ردیف صندلی با ظرفیت مجموعاً ۵ سرنشین دارند، اتاق‌شان معمولاً جادار است و به همین دلیل برای خانواده‌ها بسیار مناسب‌اند. یکی از نشانه‌های خودروهای کلاس سدان، علامت اختصاری «SD» روی بدنه آن‌هاست. پژو ۴۰۵، پژو پارس، دنا، سمند، ازجمله سدان‌های پرمصرف در ایران هستند.

۲. هاچبک (Hatchback)

هاچبک به خودرویی گفته می‌شود که در قسمت عقب یک درب شیشه‌ای دارد که رو به بالا باز می‌شود. شاید فکر کنید که «هاچبک یعنی خودرویی که صندوق عقب ندارد» اما این کاملاً اشتباه است!

خودروهای هاچبک در اندازه‌های متنوعی ساخته می‌شوند. ازآنجاکه درب عقب کمی با فرم درب صندوق عقب در خودروهای سدان فرق دارد، برخی افراد هاچ‌بک را یک خودروی سه‌درب یا پنج‌درب می‌دانند. هاچبک‌ها به‌دلیل جادار بودن و طراحی جمع‌وجور و جذاب، یکی از کلاس‌‌های بسیار محبوب خودروها به‌خصوص برای رانندگی در سطح شهر هستند. پس اگر قصد شما از خرید خودرو، تسهیل رفت‌وآمد روزانه است، خودرویی از کلاس هاچبک انتخاب خوبی خواهد بود. پژو ۲۰۶، پراید ۱۱۱ و تیبا ۲ از هاچبک‌های معروف در ایران هستند.

۳. فست‌بک (FastBack)

خودروهای کلاس فست‌بک را می‌توان به نوعی خودروهای بین کلاس‌های سدان و هاچ‌بک دانست. اگر دقت کرده باشید سقف برخی خودروها شیب ملایمی به‌سمت صندوق عقب دارد. این خودروها همان خودروهای کلاس فست‌بک هستند.

طراحی خودروهای کلاس فست‌بک را می‌توان برگرفته از خودروهای کلاس سدان دانست. تنها تفاوت طراحی این خودروها با خودروهای کلاس سدان، همین شیب رو به عقب سقف است که تا حد زیادی باعث جذابیت این کلاس شده است. فست‌بک‌ها به‌دلیل کاربری چندگانه، قابلیت‌های بیشتری نسبت به سدان‌ها دارند و به‌دلیل داشتن فضای کافی و در عین حال ظاهر و استایل جذاب، همواره از گزینه‌های محبوب بازار خودرو هستند. پورشه پانامرا و مرسدس بنز CLS از خودروهای فست‌بک معروف در ایران هستند.

۴. لیفت‌بک (Lift Back)

خودروهای کلاس لیفت‌بک از نظر ظاهری به‌شدت شبیه خودروهای سدان هستند؛ به‌طوری‌که حتی برخی افراد این خودروها را سدان می‌دانند! اما اگر از نمای عقب به خودروهای کلاس لیفت‌بک نگاه کنید، متوجه می‌شوید که درب صندوق به‌همراه شیشه عقب با هم به‌سمت بالا می‌روند و از این نظر، بسیار شبیه هاچ‌بک‌ها هستند. تفاوت لیفت‌بک‌ها و هاچ‌بک‌ها در این است که شیب درب صندوق در هاچ‌بک‌ها بسیار زیاد و تقریبا عمودی است اما شیب درب صندوق در لیفت‌بک‌ها بسیار ملایم‌تر است. تویوتا پریوس و سیتروئن زانتیا، از خودروهای لیفت‌بک معروف در ایران هستند.

۵. پیکاپ (Pick-up)

پیکاپ‌ها در واقع همان خودروهایی هستند که ما به‌عنوان وانت می‌شناسیم و علاوه‌بر اتاق، یک فضای حمل بار هم در عقب دارند. این کلاس از خودروها به‌دلیل ویژگی‌های آفرودی بسیار پرطرفدارند. بعضی پیکاپ‌ها برای تأمین فضای بیشتر برای سرنشین، به‌صورت دوکابینه طراحی می‌شوند. نیسان پیکاپ، آمیکو آسنا، تویوتا هایلوکس و حتی سایپا ۱۵۱ از پیکاپ‌های معروف در ایران هستند.

۶. کراس‌اوور (Crossover)

ممکن است فکر کنید کراس‌اوورها همان خودروهایی هستند که ما به‌عنوان شاسی‌‌بلند می‌شناسیم؛ اما این‌طور نیست. کراس‌اوورها فقط شبیه به شاسی‌بلندها هستند و درواقع، بدنه آن‌ها روی شاسی یک سدان یا هاچبک قرار گرفته است و ارتفاع‌شان بیشتر از سدان‌ها و کمتر از شاسی‌بلندهاست. کراس‌اوورها به‌دلیل سواری راحت‌تر، مرکز ثقل پایین‌تر و متعاقباً ثبات بهتر و مصرف سوخت کمتر، در حال حاضر یکی از کلاس‌های پرفروش خودرو محسوب می‌شوند. هیوندای سانتافه، سانگ‌یانگ تیوولی، لکسوس NX، هیوندای ix35، تویوتا RAV4 و کیا اسپورتیج ازجمله کراس‌اوورهای پرطرفدار هستند.

 شاسی‌بلند (SUV مخفف Sport Utility Vehicle)

خودروهای کلاس SUV یا اصطلاحاً شاسی‌بلندها، معمولاً نسبت به خودروهای دیگر از هر لحاظ ابعاد بزرگ‌تری دارند. درواقع، SUV به خودروهایی گفته می‌شود که به‌دلیل ارتفاع زیاد از زمین، لاستیک‌های بزرگ، شاسی مستقل، فاصله زیاد دو محور و سیستم تعلیق‌ بسیار قدرتمند، قابلیت‌های آفرودی فوق‌العاده‌ای دارند. شاسی اغلب SUV‌ها بسیار شبیه به شاسی کامیون‌های سبک است. جیپ رانگلر، تویوتا فوررانر، فورد F-1501، شورولت تاهو، لینکلن نویگیتور  از جمله خودروهای SUV معروف هستند.

۸. کوپه (Coupe)

کوپه‌ها خودروهای دو دربی هستند که سقف آن‌ها شیب‌دار و رو به عقب است. با‌این‌حال، هر خودروی دو دربی مثل پرادو را نمی‌توان در این کلاس قرار داد. آنچه سبب می‌شود بتوانیم خودرویی را در این کلاس قرار دهیم، محدبی بودن یا ظاهر تخم‌مرغی‌شکل آن است. هیوندای جنسیس و آئودی از خودروهای کوپه معروف در ایران هستند.

۹. کابریولت و کانورتیبل (Convertible & Cabriolet)

این خودروها در ایران به اسم خودروهای کلاس کروک شناخته می‌شوند و بارزترین مشخصه آن‌ها، سقف جمع‌شونده است. رودسترها هم بسیار شبیه به کروک هستند با این تفاوت که دو درب دارند. رولزرویس، مرسدس بنز C و ب‌امو سری ۱، از  خودروهای کروک معروف هستند.

۱۰. استیشن یا واگن (Wagon)

خودروهای کلاس واگن یا استیشن، در حقیقت همان سدان هستند که طول بیشتری دارند و درب صندوق عقب آن‌ها تا سقف می‌رسد. ظاهر خودروهای استیشن تا حدودی هم به هاچ‌بک شبیه است. این خودروها در ایران محبوبیت ندارند، اما در کشورهای اروپایی بسیار پرطرفدارند. پیکان استیشن و پژو ۴۰۵ استیشن، از خودروهای معروف کلاس استیشن در ایران هستند.

کلاس خودرو براساس سایز و کاربرد

این سیستم طبقه‌بندی تک‌حرفی که در واقع از سیستم اروپایی پیروی می‌کند، شامل ۶ زیرکلاس است:

۱. کلاس A (خودروهای مینی)

خودروهایی که قبلاً در این کلاس قرار می‌گرفتند، سه چرخ داشتند و درواقع چیزی بین ماشین و موتورسیکلت بودند. البته خودروهای این کلاس هنوز هم خیلی کوچک‌اند فقط نسل جدید آن‌ها اغلب چهار چرخ دارد. حجم موتور این خودروها معمولاً کمتر از یک ۱ لیتر است و حداکثر دو نفر ظرفیت دارند. خودروهای کلاس A معمولاً سیلندرهای کمتری نسبت به خودروهای معمولی دارند و یکی از بزرگ‌ترین مزیت‌های آن‌ها، کم‌‌مصرف بودنشان است. این خودروها برای شهرهای پرترافیک عالی‌اند! ماتیز و ام‌وی‌ام ۱۱۰ از معروف‌ترین خودروهای کلاس A هستند.

۲. کلاس B (خودروهای کوچک)

خودروهای این کلاس با اینکه بزرگ‌تر از خودروهای دسته اول هستند، اما باز هم به‌دلیل ابعاد کوچک، برای رفت‌وآمد درون‌شهری بسیار مناسب‌اند. این خودروها به‌لحاظ ایمنی بالاتر از خودروهای کلاس A هستند اما مصرف سوخت‌شان هم بیشتر است. حجم موتور خودروهای کلاس B، بین ۱ تا ۱.۶ لیتر است. از خودروهای این کلاس می‌توانید در سفرهای برون‌شهری هم استفاده کنید. پژو ۲۰۶ یا پراید هاچ‌بک از معروف‌ترین خودروهای کلاس B هستند.

۳. کلاس C (خودروهای سایز متوسط)

خودروهای کلاس C معمولا ۵ سرنشین ظرفیت دارند و فضای صندوق عقب‌شان نسبت به دو دسته قبلی بزرگ‌تر است. با توجه به اینکه حجم موتور خودروهای این کلاس ۱.۳ تا ۲.۲ لیتر است، مصرف سوخت بیشتری هم دارند. مزدا ۳، هیوندای ورنا و مگان، از معروف‌ترین خودروهای کلاس C هستند.

۴. کلاس D (خودروهای بزرگ)

خودروهای این کلاس به‌لحاظ اندازه و ابعاد، کاملاً با خودروهای دسته‌های قبلی فاصله دارند. حجم موتور خودروهای کلاس D از ۱.۶ لیتر شروع می‌شود و ممکن است به ۲.۸ لیتر هم برسد. خودرو‌های کلاس‌ D بسیار جا‌دارتر از خودروهای قبلی هستند و به همین دلیل، برای مسافرت‌های طولانی عالی‌اند. علاوه‌بر این، خودروهای این کلاس امکانات و آپشن‌های رفاهی به‌مراتب بهتری هم دارند. تویوتا کمری و کیا اپتیما از معروف‌ترین خودروهای کلاس D هستند.

۵. کلاس E (خودروهای نیمه‌لوکس)

خودروهای دسته E که به‌عنوان خودرو‌های نیمه‌لوکس هم شناخته می‌شوند، ابعاد بزرگتری نسبت به خودروهای کلاس D دارند و حجم موتورشان بین ۲ تا ۳.۵ لیتر است. خودروهای کلاس D به‌دلیل قدرت بالاتر و امکانات رفاهی متنوع‌تر، خودروهای گرانی هستند که البته مصرف سوخت‌شان هم زیاد است. ب‌ام‌و سری ۵ و هیوندای آزرا، از معروف‌ترین خودروهای کلاس E هستند.

۶. کلاس F (خودروهای لوکس)

خودروهای چهاردرب‌ کلاس F از همه کلاس‌های قبلی بزرگ‌تر، قدرتمندتر و البته پیشرفته‌ترند. حجم موتور خودروهای این کلاس معمولاً بیشتر از ۳ لیتر است. آپشن‌ها و امکانات رفاهی خودروهای کلاس F در بهترین حالت ممکن طراحی شده‌اند و بالاترین سطح امنیت و مستحکم‌ترین بدنه‌‌ها را دارند. این خودروها معمولاً ۸ تا ۱۲ سیلندره هستند و سوخت به مراتب بیشتری هم در مقایسه با خودروهای قبلی مصرف می‌کنند. رولزرویس فانتوم، ب‌ام‌و سری ۷ و بنز S کلاس، از معروف‌ترین خودروهای کلاس F هستند.

سخن آخر

در این مطلب انواع کلاس خودرو را از نظر فرم اتاق و بدنه و همچنین سایز و کاربرد، بررسی کردیم. هر کلاس خودرو به‌دلیل طراحی و ویژگی‌های خاصی که دارد، کاربرهای ویژه‌ای هم دارد. توجه داشته باشید مواردی که در این مطلب بررسی کردیم، تمام انواع کلاس خودرو نیستند بلکه رایج‌ترینِ آن‌ها هستند. 

زیکر ۷X یک شاسی‌بلند چینی جذاب با ۶۴۵ اسب بخار قدرت است که در آینده نزدیک راهی بازار اروپا خواهد شد.

هر روز شاهد معرفی شاسی‌بلندهای میان سایز و پنج نفره زیادی هستیم و این بار نوبت به برند چینی زیکر و خودروی ۷X رسیده است که با ادعاهایی بزرگ به مصاف رقبای صاحب‌نام اروپایی برود. نیروبخش خودروی موردبحث موتورهای برقی پرقدرت با خروجی ۶۴۵ اسب بخار هستند. زیکر می‌گوید این خودرو در عرض ۳.۸ ثانیه از سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد و به این ترتیب سریع‌تر از خودرویی همچون پورشه کیمن GT4 عمل می‌کند.

زیکر ۷X با دو باتری در دسترس خواهد بود. مدل پایه از باتری ۷۵ کیلووات ساعتی استفاده کرده و با یک‌بار شارژ مسافت ۶۰۵ کیلومتری را طی می‌کند درحالی‌که مدل فول به باتری ۱۰۰ کیلووات ساعتی مجهز است و توان پیمایش ۷۸۰ کیلومتری دارد. از آنجایی که شاسی‌بلند موردبحث به معماری ۸۰۰ ولتی مجهز است بنابراین تنها در عرض ۱۰.۵ دقیقه می‌توان شارژ ۱۰ درصدی باتری را به ۸۰ درصد رساند. با این تفاسیر، توانایی شارژ باتری ۷X کاملاً مشابه سوخت‌گیری خودروهای بنزینی خواهد بود.

ز نظر ابعاد باید گفت محصول جدید زیکر کمی طویل‌تر (۴۸۲۵ میلی‌متر) و پهن‌تر (۱۹۳۰ میلی‌متر) از فولکس‌واگن تیگوان است اما فضای بار ۶۵۲ لیتری تیگوان جادارتر از فضای ۶۱۶ لیتری زیکر ۷X خواهد بود. البته همین فضا هم پاسخگوی نیازهای خانواده‌هاست و در کنار آن ۳۲ فضای ذخیره‌ای و نگهداری اشیا هم در نظر گرفته شده است. شاسی‌بلند جدید زیکر از تجهیزات ایمنی و رفاهی متنوعی سود می‌برد که از جمله آن‌ها می‌توان به چندین دوربین و رادار برای بررسی اطراف اشاره کرد. قرار است اولین نمونه‌های این خودرو از ماه آینده به دست مشتریان چینی برسند و فرایند عرضه جهانی آن نیز از سال آینده میلادی شروع خواهد شد. در همان زمان قیمت رسمی ۷X نیز اعلام می‌شود.

محصولات سوزوکی در حال ورود به بازار ایران هستند.سوزوکی فرانکس (Suzuki Fronx). کراس‌اوور کوچکی که نسخه ۲۰۲۳ آن توسط راساموتور خاورمیانه به خیابان‌های کشور می‌آید. با ما در کارنامه همراه باشید تا این کراس‌اوور هندی-ژاپنی را به‌دقت بررسی کنیم.

معرفی سوزوکی فرانکس وارداتی

فرانکس جدیدترین محصول اضافه‌شده به خط تولید کراس‌اوورهای کوچک سوزوکی است. این کراس‌اوور کوچک، در اصل نسخه‌ای از هاچ‌بک بالنو است که المان‌های یک کراس‌اوور اسپرت مانند فاصله بیشتر از سطح زمین، لاستیک‌های با رینگ و فاق بزرگ‌تر، فلاپ‌های بزرگ‌تر و سپرهای عضلانی را در خود جای داده است. نسخه‌ای از این کراس‌اوور با نشان تویوتا و نام اسکارلت هم به بازار عرضه شده که دقیقا همین فرانکس است؛ منتها با تغییرات ظاهری بسیار جزئی. در ادامه، سوزوکی فرانکس وارداتی را بیشتر بررسی می‌کنیم تا ببینیم چه چیزهایی برای ارائه دارد.

مشخصات ظاهری سوزوکی فرانکس ۲۰۲۳

سوزوکی فرانکس نسخه‌ای از بالنو است که حالا ارتفاع بیشتری از سطح زمین دارد تا طرفداران کراس‌اوورهای کوچک را هدف بگیرد. همانند بالنو، طول این خودرو هم ۳۹۹ سانتی‌متر است تا با قوانین مالیاتی هند سازگارتر باشد. (در هند، خودروهایی که طول کمتر از ۴ متر داشته باشند، مالیات کمتری می‌پردازند.)

ارتفاع خودرو حدود ۷ سانتی‌متر افزایش داشته و فاصله محوری هم ۴ سانتی‌متر بیشتر از هاچ‌بک بالنو است. با توجه به ابعاد سوزوکی فرانکس، می‌توان این خودرو را در دسته کراس‌اوورهای ساب‌کامپکت قرار داد؛

گفتیم که سوزوکی فرانکس و تویوتا اسکارلت دقیقا یک محصول با طراحی مشابه اما نسخه‌ کراس‌اوورِ هاچ‌بک بالنو هستند. از طرفی، نمای بیرونی ویژگی‌های مشترک زیادی با سوزوکی ویتارا دارد و این موضوع از فلسفه ساخت خودروهای اقتصادی ناشی می‌شود؛ یعنی تولید طیف وسیعی از محصولات با استفاده از پلتفرم و مهندسی یکسان.

بررسی سوزوکی فرانکس از نمای جلو

در نمای جلو، طراحی مدرن بدنه و ظاهر آینده‌نگرانه فرانکس، توجه شما را به خود جلب می‌کند. نمای جلو کاملاً شبیه سوزوکی گرند ویتارا است، با جلوپنجره بزرگ مشبک و چراغ‌های دو قسمتی که دنباله‌روی ترندهای روز هستند. طراحی چراغ‌های اصلی سوزوکی فرانکس جذاب است چراکه سه منبع نور به‌کار رفته در آن، ظاهر لنزهای گران‌قیمت LED را تداعی می‌کنند، هرچند که در واقعیت چنین نیست!

بررسی سوزوکی فرانکس از نمای جانبی

نمای جانبی فرانکس بیشتر شبیه به بالنو است و اینجاست که سقف شیبدار در قسمت انتهایی، یک کراس‌اوور کوچک کوپه را نمایان می‌کند. از طرفی، ارتفاع ۱۷ سانتی‌متری از سطح زمین و فلاپ‌های پلاستیکی حجیم باعث شده‌اند فرانکس در نمایش یک کراس‌اوور اسپرت، موفق‌تر ظاهر شود. ابعاد رینگ‌های فرانکس هم ۱۶ اینچ است که برای کراس‌اووری با این ابعاد، کاملا مناسب به نظر می‌رسد.

بررسی سوزوکی فرانکس از نمای عقب

در قسمت عقب، المان‌های اغراق‌آمیز به‌وضوح قابل‌مشاهده هستند. در نگاه اول، گرافیک چراغ‌های خطر یادآور فورد موستانگ Mach-E است که با نوار LED نازکی به هم متصل شده‌اند. دیفیوزر استفاده‌شده در فرانکس بسیار بزرگ است و در همان لحظه اول جلب‌توجه می‌کند. حجم‌پردازی‌های روی گلگیر خودرو از نمای عقب کاملا مشخص است و باعث شده سوزوکی فرانکس در نمای عقب چهره‌ای عضلانی داشته باشد.

سوزوکی فرانکس به یک موتور ۱.۵ لیتری ۴ سیلندر  با فناوری هیبرید و یک گیربکس ۶ سرعته AT مجهز شده که قدرت را به محور جلو می‌فرستد.

بیایید ابتدا نگاهی به جدول مشخصات فنی این کراس‌اوور هندی-ژاپنی بیندازیم:

فرانکس یک کراس‌اوور کوچک اقتصادی است و به‌طبع، عملکرد آن هم اقتصادی است. مشخصات موتور سوزوکی فرانکس، شبیه به دیگر محصولات اقتصادی سوزوکی مثل بالنو و جیمنی است با این تفاوت که فناوری هیبرید را به‌همراه دارد. مجموعه قوای فنی حدود ۱۰۲ اسب بخار قدرت و ۱۳۷ نیوتن‌متر گشتاور را در اختیار شما قرار خواهد داد که اعداد کاملا متوسطی هستند. با وجود این، استفاده از گیربکس ۶سرعته اتوماتیک و فناوری هیبرید سبب شده شتاب به‌نسبت خوبی را در این خودرو شاهد باشیم، به‌نحوی که فرانکس در عرض ۱۱ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد و شتاب خوبی هم ارائه می‌دهد.

مسلما انتظار سیستم تعلیق پیشرفته‌ای را در این کراس‌اوور اقتصادی ندارید اما ترکیب سیستم تعلیق مک فرسون محور جلو و سیستم تعلیق تورشن بیم محور عقب، در اکثر شرایط عملکرد خوبی را از خود نشان می‌دهد؛ البته نه به خوبی خودروهای مجهز به سیستم تعلیق مولتی لینک! این سیستم تعلیق می‌تواند تعادل خوبی بین راحتی، پایداری و قیمت برقرار کند، البته کمتر خودرویی می‌تواند در مقابل جاده‌های کم‌کیفیت، بهترین عملکرد خود را نشان دهد. زمانی که شرایط جاده خوب باشد و انتظارات خود را در حد معقولی نگه دارید، می‌توانید از سواری فرانکس لذت ببرید اما اگر به‌دنبال شتاب گردن‌شکن یا سیستم تعلیق رولزرویس هستید، دسته اقتصادی و تمام خودروهایش را فراموش کنید!

از لحاظ مصرف سوخت هم سوزوکی فرانکس با مصرف ترکیبی ۵ لیتر در هر صد کیلومتر، عملکرد کاملا خوبی از خود نشان می‌دهد که به‌دلیل بهره‌مندی از فناوری هیبرید است.

در اکثر خودروهای هیبریدی دو حالت EV و  اکو بکار رفته‌اند و می‌خواهیم عملکرد آن‌ها را برای شما شرح دهیم.

فروش خودروهای هیبریدی در سال‌های اخیر کاملاً افزایش یافته است چراکه این خودروها هم میزان آلایندگی کمتری دارند و هم مصرف سوخت بهتری را بر جای می‌گذارند. خودروهای هیبریدی معمولاً ارزان‌تر از مدل‌های تمام برقی هستند و می‌توانند گزینه مناسبی برای افرادی باشند که فعلاً آماده خرید خودروهای برقی نیستند. البته اگر خودرویی پلاگین هیبریدی PHEV خریداری کنید باید آن را شارژ نمایید تا راندمان بهینه‌ای داشته باشد. با توجه به اینکه تویوتا جزو پیشتازان تولید خودروهای هیبریدی به شمار می‌رود بنابراین جای تعجبی ندارد که بدانیم حدود ۳۰ درصد کل فروش آن را خودروهای هیبریدی تشکیل می‌دهند. در سال‌های گذشته برخی محصولات هیبریدی تویوتا از جمله مدل مشهور پریوس وارد کشورمان شده‌اند و به همین خاطر می‌خواهیم حالت EV و Eco این مدل‌ها را بررسی کنیم.