بلاگ

خودرو به عنوان یک وسیله مکانیکی دارای صدها قطعه ریز و درشت است که هر یک از این قطعات، وظیفه خاصی در به‌ حرکت درآوردن وسیله نقلیه یا فراهم‌کردن آسایش و ایمنی سرنشینان آن دارد. بنابراین شناخت قطعات خودرویی، عملکرد و علائم خرابی آن‌ها کمک بسیار زیادی به شما در نگهداری صحیح از وسیله نقلیه‌تان خواهد کرد. در واقع با آشنایی با قطعه‌های مذکور، شما می‌توانید تا حدودی تعمیرکار ماشین خود باشید و زبان خودروی خود را بهتر متوجه شوید.

کمپرسور کولر

اگر کولر ماشین شما به درستی کار نمی‌کند، در اولین قدم باید مدار آن را چک کنید تا از وجود یا عدم وجود نشتی در آن مطلع شوید؛ در صورتی که هیچ نشتی در مدار وجود نداشته باشد، در قدم بعدی باید سراغ کمپرسور آن بروید.

یکی از اساسی‌ترین ایراداتی که سیستم خنک‌کننده خودرو با آن مواجه می‌شود، مربوط به کمپرسور است. این قطعه شامل یک کلاچ است که متناسب با نیاز کولر منجر به فعالیت کمپرسور یا غیر فعال شدن آن می‌شود؛ بنابراین در صورتی که کلاچ به درستی کار نکند یا هر یک از قطعات آن، دچار مشکلات جدی شود؛ کمپرسور دچار افت فشار شده و در نهایت کولر دیگر کار نخواهد کرد.

پلوس

پلوس یکی از مهمترین قطعات خودرویی است که وظیفه انتقال نیرو از سمت دیفرانسیل به چرخ‌ها را برعهده دارد. رایج‌ترین ایراد در پلوس مربوط به پارگی گردگیرهای موجود در آن است. گردگیر قطعه‌ای به شکل قیف در انتهای پلوس است که مانع برخورد عامل‌های آلاینده همچون گرد و خاک با سر پلوس می‌شود؛ به طور طبیعی پاره‌شدن گردگیرها منجر به آلودگی قطعه و در نهایت خرابی آن می‌شود.

توصیه ما به شما این است که با هر بار مراجعه برای سرویس خودرو از تعمیرکار بخواهید تا حتما وضعیت گردگیر و سر پلوس را کنترل کند و در صورت نیاز، نسبت به تعویض آن اقدام کند.

توجه داشته باشید که شنیدن صدای تق تق هنگام دور زدن با انواع وسیله نقلیه همچون حکایت از خرابی پلوس دارد. برای اطمینان از اینکه کدام سر پلوس دچار ایراد شده، فرمان را تا آخر به هر دو سمت بچرخانید؛ اگر در هر سمت یا هر دو طرف صدای تق تق شنیدید، سر پلوس در آن سمت خراب شده است.

منبع اگزوز

شاید بسیاری فکر کنند که منبع اگزوز، تنها برای خروج دود موجود در خودرو کاربرد دارد؛ اما مهمترین وظیفه این قطعه خودرویی، کاهش صدای بسیار بلند تولید شده در موتور است. توجه داشته باشید که گاهی جوشکاری نادرست و عدم آب‌بندی آن منجر به خروج صدا از ماشین و شنیدن صدای نامناسبی می‌شود.

ترموستات

ترموستات به عنوان یکی از مهمترین قطعات خودرویی شناخته می‌شود که درست کار نکردن آن، آسیب جدی به موتور می‌زند. وظیفه انتقال و به جریان انداختن مایع خنک کننده بین موتور و رادیاتور به عهده ترموستات است؛ زمانی که پیشرانه سرد باشد، قطعه مذکور به گرم‌کردن آن کمک می‌کند و هنگام گرم بودن موتور منجر به سرد شدن آن می‌شود. در واقع این قطعه، دمای پیشرانه را در حالت تعادل قرار می‌دهد؛ پس در صورت افزایش دمای موتور باید ترموستات را چک کنید.

نکته: برخی از ترموستات‌های استفاده شده در خودروهای مجهزتر، برقی است.

سلکتور تعویض دنده

سلکتور وظیفه انتقال وضعیت درخواستی راننده (تعویض دنده) به جعبه گیربکس را برعهده دارد. درست است که با اتومات‌شدن دنده‌ها در خودروهای جدید دیگر نیازی به تعویض دنده توسط راننده نیست؛ اما برای اینکه راننده حق انتخاب داشته باشد، بیشتر سلکتورهای امروزی برای هر دو حالت دستی و اتومات تنظیم شده‌اند. سلکتورها از طریق کابل یا به صورت الکترونیکی با جعبه دنده در ارتباط هستند.

سیبک فرمان

سیبک وظیفه انتقال حرکات سیستم فرمان به چرخ‌های جلو را برعهده دارد. اگر هنگام رانندگی با رسیدن به دست اندازها از ماشین صدای غیرعادی و عجیبی شنیده شد، احتمالا سیبک فرمان دچار مشکل شده؛ بنابراین برای کنترل این قطعه خودرویی باید به مکانیک مراجعه کنید.

کالیپر ترمز

کالیپر یکی از مهم‌ترین قطعات خودرویی در سیستم ترمز است. این قطعه هنگام ترمزگیری، لنت‌های ترمز  را بر روی دیسک سوار کرده؛ سپس منجر به کاهش سرعت و در نهایت توقف ماشین می‌شود. نشت روغن ترمز از کالیپر، ایراد بسیار خطرناکی است که گاهی منجر به از کار افتادن کل سیستم ترمز می‌شود؛ از طرفی وجود هر گونه ایراد در کالیپر به مرور زمان منجر به باعث ساییدگی لنت‌ها می‌شود

استارتر

زمانی که کلید استارت را فشار می‌دهید، الکتروموتور استارتر فعال و در نهایت پیشرانه روشن می‌شود. در صورتی که خودرو شما استارت نخورد؛ به احتمال قوی استارتر سوخته و نیاز به تعویض دارد. توجه داشته باشید که این قطعه بسیار گران است؛ پس در نگهداری آن دقت بیشتری کنید.

حسگر دمای آب

حسگر دمای آب یکی از قطعات خودرویی ارزان، اما مهم است. این قطعه وظیفه نمایش دمای آب ماشین به راننده و ECU را برعهده دارد. خرابی در این سنسور منجر می‌شود که ماشین در زمانی که گرم شده؛ همچون حالت سرد، سوخت پاشی داشته باشد یا اشتباها کامپیوتر خودرو پیشرانه سرد را گرم تشخیص دهد و در نهایت به خودرو آسیب برسد.

زمان تعویض دنده در یک خودرو به عوامل متعددی بستگی دارد؛ مثل: نوع خودرو، سیستم گیربکس، شرایط جاده و سرعت خودرو. به‌طور کلی، بهترین زمان تعویض دنده برای خودروهای با دنده دستی به‌صورت جدول زیر است. توجه داشته باشید که این مقادیر تقریبی هستند و ممکن است در برخی خودروها و شرایط متفاوت باشند. همچنین، تجربه و میزان تسلط راننده بر خودرو هم می‌تواند در تعیین بهترین زمان تعویض دنده مؤثر باشد.

در خودروهای دنده اتومات، عمل تعویض دنده توسط خود سیستم خودرو صورت می‌گیرد. نکته‌ای که باید بدانید این است که در زمان تعویض دنده از حالت D به R یا برعکس، باید ابتدا کامل متوقف شوید، سپس دنده را عوض کنید و گاز دهید.

نحوه صحیح تعویض دنده

تعویض دنده اگر نادرست انجام شود، عواقبی مانند ضعف عملکرد موتور، آسیب به گیربکس و اتلاف توان پیشرانه را به‌دنبال دارد. برای جلوگیری از این موارد، مراحل درست تعویض دنده خودرو را به‌صورت زیر در نظر داشته باشید:

1. کلاچ را تا انتها فشار دهید. با این کار صفحه کلاچ از دیسک کلاچ جدا می‌شود و دیگر قدرت از موتور به گیربکس منتقل نمی‌شود.
2. دنده موردنظر را انتخاب کنید. دنده‌ها معمولاً به‌صورت عمودی در گیربکس قرار دارند و با جابه‌جایی دسته دنده به بالا یا پایین، می‌توانید دنده را تغییر دهید.
3. پس از انتخاب دنده، کلاچ را به‌تدریج رها کنید تا صفحه کلاچ مجدداً به دیسک کلاچ متصل شود و انتقال قدرت از موتور به گیربکس انجام شود.
4. پس از تعویض دنده، به‌آرامی و پیوسته گاز دهید تا خودرو به سرعت مطلوب برسد. این کار باعث جلوگیری از سرریز شدن موتور و استفاده بهینه از سیستم انتقال قدرت خودرو می‌شود.

سبک کردن دنده

سبک کردن دنده که به آن «شیفتینگ سبک» یا «شیفتینگ اقتصادی» هم گفته می‌شود، یعنی رفتن به دنده‌های با شماره بالاتر؛ مثلا: از دنده ۱ به ۲، ۲ به ۳، ۳ به ۴. در حین رانندگی، باید دنده بهینه را برای سرعت و شرایط جاده انتخاب کنید. استفاده از دنده بهینه به معنای استفاده از دنده‌ای است که موتور را در بهترین وضعیت دور موتور و قدرت قرار می‌دهد.

برای سبک کردن دنده، قبل از هرچیز باید به‌طور صحیح تشخیص دهید که آیا نیاز به تعویض دنده وجود دارد یا خیر. به‌طور کلی، در سرعت‌های پایین و وقتی موتور به حداکثر قدرت خود رسید، می‌توانید به دنده با شماره بالاتر تعویض کنید.

روش صحیح سبک کردن دنده:

۱. کلاچ را تا انتها بگیرید و دنده را یک شماره افزایش دهید.

۲. در هنگام تعویض دنده، به‌آرامی و به‌صورت پیوسته گاز دهید تا سرعت خودرو کم‌کم افزایش یابد.

بیش‌ازحد از دنده‌های سبک استفاده نکنید؛ چراکه ممکن است باعث کاهش قدرت و افزایش مصرف سوخت شود. 

در چه مواقعی به دنده سبک نیاز داریم؟

1. مسیرهای شهری
2. ترافیک
3. سرعت‌های پایین
4. حرکت در مسیرهای با شیب کم

سنگین کردن دنده

سنگین کردن دنده یعنی رفتن به دنده‌های با شماره پایین‌تر؛ مثلا از ۳ به ۲، ۲ به ۱. با سنگین کردن دنده، نسبت گشتاور به سرعت موتور افزایش می‌یابد و موتور در دورهای گردش پایین‌تر قدرت بیشتری ارائه می‌دهد. توجه داشته باشید که سنگین کردن دنده به معنای استفاده از قدرت بیشتر موتور است و ممکن است باعث افزایش مصرف سوخت و گرم‌تر شدن موتور شود.

روش صحیح سنگین کردن دنده:

قبل از سنگین کردن دنده، باید به‌درستی تشخیص دهید که واقعاً به قدرت بیشتری نیاز دارید.

• کلاچ را تا انتها بگیرید و به دنده پایین‌تر تعویض کنید.
• با توجه به دور موتور، به میزان مناسب گاز بدهید. درصورتی‌که موتور بیشترین قدرت خود را در دورهای گردش بالا ارائه می‌دهد، می‌توانید با دادن گاز بیشتر، قدرت بیشتری را به چرخ‌ها منتقل کنید.

در چه مواقعی به دنده سنگین نیاز داریم؟

• وقتی دور موتور با مقدار گازی که می‌دهید، هماهنگی ندارد.
• هنگام نزدیک شدن به پیچ و درحالی‌که سرعت‌تان بالاست.
• هنگام حرکت در شیب‌های تند
• وقتی بار سنگینی را در خودرو حمل می‌کنید. در این حالت، استفاده از دنده سنگین باعث می‌شود مصرف سوخت کمتر شود.

به‌طور کلی، زمانی باید از دنده سنگین استفاده کنید که به اصطکاک بیشتری با سطح جاده نیاز دارید. 

اشتباهات دردسرساز در تعویض دنده

در حین تعویض دنده خودرو، ممکن است اشتباهاتی انجام شوند که می‌توانند به مشکلات و دردسرهای ناخوشایند منجر شوند. به برخی از اشتباهات رایج در تعویض دنده توجه کنید:

1. استفاده نادرست از کلاچ که می‌تواند باعث خرابی گیربکس شود. همواره قبل از تعویض دنده، پدال کلاچ را تا انتها فشار دهید و سپس دنده را تعویض کنید.
2. تعویض دنده در سرعت بالا که می‌تواند به جعبه‌دنده و قطعات مربوطه آسیب بزند. همیشه دنده را در سرعت مناسب تعویض کنید.
3. تعویض دنده بدون اینکه گاز را کاملا رها کنید که ممکن است باعث آسیب به جعبه‌دنده و سیستم انتقال قدرت شود. همیشه قبل از تعویض دنده، گاز را کاملاً رها کنید.

سخن آخر

در این مطلب نحوه تعویض دنده ماشین و اصول آن را بررسی کردیم. الان باید بتوانید به‌راحتی دنده را سنگین و سبک کنید و تشخیص دهید چه زمانی نیاز است که دنده عوض شود. بسیار مهم است که بتوانید هنگام رانندگی دنده را به‌درستی عوض کنید؛ چراکه دنده خودرو مستقیما گیربکس و موتور را درگیر می‌کند. مواردی مثل استفاده نکردن از کلاچ، گاز دادن در زمان تعویض دنده و تغویض دنده در سرعت بالا، اشتباهاتی است که نباید انجام دهید.

امروزه که صنعت خودروسازی به‌طور فزاینده‌ای جهانی شده است، تولیدکنندگان بزرگ کارخانه‌هایشان را در بیشتر مناطق دنیا از اتیوپی گرفته تا آذربایجان و حتی مناطق دورافتاده مستقر کرده‌اند. به همین دلیل کشورهای زیادی هستند که کارخانه خودروسازی دارند؛ اما خودروهای آنها بومی نیست و تحت لیسانس یکی از کارخانه‌های بزرگ است. برخی از آنها حتی از قطعات تولیدی شرکت مادر استفاده و صرفا خودرو را مونتاژ می‌کنند.با این حال هیچ فناوری و صنعتی به‌اندازه خودروسازی با غرور و هویت ملی در ارتباط نیست. به همین دلیل است که کشورهای زیادی تلاش می‌کنند خودروهای کاملا بومی تولید کنند که از صفر تا صد ساخت خودشان باشد. برخی از کشورها مثله رومانی مالزی مراکش کرواسی برزیل بلغارستان غنا تایلند از جمله کشورهایی هستند که کمتر کسی فکر میکند که خودرو سازی داشته باشند. اما به طور کل کشورهای دارای خودروسازی درجهان را میتوان به سه دسته تقسیم کرد :

 _ پیشرو و پرچم داران خودروسازی دنیا :

امریکا، ژاپن، کره، چین و اروپای غربی

یکی از مهم‌ترین عواملی که خودروسازی در اروپای غربی، امریکای شمالی، ژاپن و کره و چین را برتر از دیگر نقاط جهان نشان می‌دهد، وجود نهادهای قدرتمند علمی دارای دپارتمان‌های تخصصی است. پنج ناحیه‌ای که نام برده شد؛ عملا تمام خودروهای مدرن جهان را طراحی می‌کنند و البته، بیشترین سود این صنعت را می‌برند.دیگر نکته‌ی مهم در مناطق طراز اول خودروسازی دنیا، هزینه‌های میلیارد دلاری برای بخش تحقیق و توسعه (R&D) است. برندهای شاخص ژاپنی، کره‌ای، آلمانی، امریکایی و چینی، بخش بزرگی از سود فروش محصولات خود را، صرف امور فنی مهندسی می‌کنند تا در آینده، مدل‌های جدیدتر با فناوری بهتر تولید کنند.

_میانه‌روهای خودروسازی جهان:

 هند، تایلند آفریقای جنوبی برزیل و مکزیک

در رده‌ی دوم، کشورهایی قرار دارند که می‌توانند به گروه خودروسازان طراز اول جهان، تبدیل شوند. این مناطق، برای کسب فناوری، تولید محصولات عالی و نزدیک به سطح اول دنیا، تلاش می‌کنند. هند، افریقای جنوبی، مکزیک و نواحی محدودی از امریکایی لاتین، چنین شرایطی دارند. طی ۱۰ سال آینده، احتمال زیادی وجود دارد که سرمایه‌داران بزرگ جهان و خودروسازان شناخته‌شده، قطب جدیدی در هند، افریقای جنوبی یا امریکای لاتین بسازند.هزینه‌ی مقرون‌به‌صرفه برای انرژی، احداث کارخانه و حقوق کارگر، کشورهای رده‌ی دوم را مستعد رشد در خودروسازی نشان می‌دهند. همچنین، ثبات سیاسی موجود در اروپای شرقی، هند، افریقای جنوبی و مناطقی از امریکای لاتین مثل برزیل، اطمینان خاطر لازم برای جذب سرمایه‌گذران خودرو را فراهم می‌کند.

_ عقب‌‍مانده‌های خودروسازی دنیا:

 ایران، روسیه و افریقای مرکزی

در بازار جهانی، کشورهایی وجود دارند که تولیدکننده‌ی خودرو و قطعات متنوع محسوب می‌شوند؛ اما از نظر دست‌یابی به فناوری مدرن بسیار ضعیف هستند. محصولات این نواحی، کیفیت بسیار پایین دارند و البته، نشانه‌هایی از پیشرفت سریع در خودروسازی این کشورها، دیده نمی‌شود.ایران، از یک سو درگیر با تحریم‌های اقتصادی گسترده است و نمی‌تواند فناوری‌های سطح اول جهان را از برندهایی درجه یک، به‌دست آورد. از سویی گیر، سرعت پیشرفت در دانش بومی خودروسازی ایران، چنان کند و ناامیدکننده پیش‌ می‌رود که می‌توان مطمئن بود، جایگاه قعر جدولی این کشور در صنعت حمل و نقل دنیا، ثابت بماند.

دیگر کشور مهم در صنعت حمل و نقل دنیا، روسیه است. خودروسازی و قطعه‌سازی در روسیه، با جنگ اوکراین به فروپاشی گرایید. پیش‌تر، امیدهایی وجود داشت که این ناحیه، مشابه هند و برزیل، طی سال‌های آینده به کشوری صاحب فناوری در خودروسازی دنیا تبدیل شود؛ اما فرار سرمایه‌گذاران خارجی و برندهای مشهور دنیا از روسیه، شرایطی مشابه ایران برای بزرگ‌ترین کشور جهان فراهم کرد. حالا، خودروسازان چینی، از روسیه برای فروش محصولات خود استفاده می‌کنند و به‌زودی غالب کارخانه‌های روس، تبدیل به خطوط مونتاژ برای چینی‌ها می‌شوند.

حدود ۱۰ سال پیش بسیاری از کارشناسان، امیدوار به ظهور قدرت جدید خودروسازی دنیا در ترکیه بودند؛ اما ظاهرا این رویا فاصله‌ی زیادی با تحقق دارد. فضای باز سیاسی، آنچنان که برندهای برتر دنیا انتظار داشتند، در ترکیه فراهم نشد. همچنین تورم و عدم تعادل در اقتصاد این کشور، به وضوح دیده می‌شود. مجموع این شرایط، موانعی بزرگی برای تبدیل شدن ترکیه به قطب خودروسازی در سطح اول جهان هستند؛ هرچند که این ناحیه همچون سال‌های قبل، هنوز یکی از بهترین مناطق دنیا برای قطعه‌سازی است.

۱. چین

چین بیشترین تعداد خودرو در جهان را تولید می‌کند و ۲۸ درصد از کل تولید جهانی خودرو را در اختیار دارد.حتی صنایع قدرتمند خودروسازی ازجمله آمریکا و ژاپن هم از نظر میزان تولید نمی‌توانند با چین رقابت کنند. یک‌سوم تولید خودروهای سواری در جهان متعلق به چین است که تقریبا دوبرابر آمریکاست.

۲. ایالات متحده آمریکا

آمریکا دومین کشور از نظر تعداد خودروهای تولیدشده در جهان است و ۱۲ درصد از سهم بازار جهانی تولید خودرو را در اختیار دارد. با اینکه ازنظر تعداد خودروهای سواری کمتر از ژاپن و آلمان است، تقریبا بیشتر از هر کشور دیگری وسایل‌نقلیه تجاری تولید می‌کند.از گذشته جنرال موتورز، کرایسلر و فورد را به‌عنوان سه قدرت بزرگ می‌شناختند و پایگاه آنها، دیترویت، به موتورسیتی (شهر وسایل‌نقلیه موتوری) معروف بود.

۳. ژاپن

ژاپن با سهم ۱۰٫۵ درصد از کل تولید خودروهای جهان، رتبه سوم را در این فهرست به خود اختصاص داده است. این کشور از دهه ۱۹۶۰ که جای آلمان را گرفت، همواره یکی از سه تولیدکننده بزرگ خودرو در جهان بوده است. برخی از بزرگ‌ترین شرکت‌های آن یعنی هوندا و تویوتا در بورس آمریکا فهرست شده‌اند. این کشور در سال میلیون‌ها خودروی سواری و تجاری روانه بازار می‌کند.

۴. آلمان

نام آلمان با چند غول بزرگ خودروسازی دنیا گره خورده است. بی‌ام‌و، فولکس واگن و دایملر به‌تنهایی بخش عظیمی از تولید خودروهای این کشور را به خود اختصاص داده‌اند. آلمان تا اواسط قرن بیستم جزو سه تولیدکننده برتر خودرو در جهان بود، تا اینکه ژاپن از آن سبقت گرفت و رتبه چهارم به آلمان رسید. با این حال شاید با وجود شرکت‌هایی مانند بی‌ام‌و و دایملر مرسدس بنز، هیچ کشوری را ازنظر محبوبیت در خودروهای لوکس رقیب آلمان دانست. خودروسازی فولکس‌واگن هم که بزرگ‌ترین خودروسازی جهان است در این کشور قرار دارد که بازهم از برخی جهات آن را بی‌رقیب می‌کند.

۵. هند

هرچند خودروهای هند در آمریکا یا اروپا شناخته‌شده نیستند، چون برای ۱.۳ میلیارد نفر جمعیت خود تولید می‌کند، تعداد خودروهای تولیدی آن زیاد است. به‌طوری که آن را در جایگاه پنجم قرار داده است. تقریبا ۸۰ درصد وسایل نقلیه تولیدی این کشور را خودروهای سواری و ۲۰ درصد آنها را خودروهای تجاری تشکیل می‌دهند.

۶. مکزیک

مکزیک غول صنعت خودروسازی در آمریکای لاتین است و ششمین کشوری است که بیشترین تعداد خودرو را در جهان تولید می‌کند. از این حیث حتی بالاتر از کره جنوبی قرار دارد. مکزیک جزو سریع‌ترین قطب‌های خودروسازی در جهان هم هست. به‌لطف موقعیت مکزیک به‌عنوان مقرون‌به‌صرفه‌ترین بازار کار آمریکای شمالی، تقریبا هر شرکت خودروساز بزرگ در جهان شعبه‌ای را در این کشور مستقر کرده است. بیشتر این خودروسازان صدها مدل از ماشین‌های خودشان را در کارخانه‌های مکزیک می‌سازند.

۷. کره جنوبی

این کشور یکی از مهم‌ترین و پیشرفته‌ترین کشورها در صنعت خودروسازی جهانی است و صنعت خودروسازی آن جزو قوی‌ترین‌ها در آسیاست. شرکت‌های صاحب‌نامی مانند کیا، هیوندای و جنرال موتورز کره (دوو موتورز سابق) برندهای کره جنوبی هستند که بیشترین سهم از تولید خودروهای این کشور را بر عهده دارند. 

۸. برزیل

رشد کلی اقتصاد برزیل باعث تقویت صنعت خودروسازی این کشور شده است، به‌طوری که بخش خودروهای تجاری سنگین و سبک آن بعد از سال‌ها رشد کردند. بیشتر برندهای بزرگ، محبوب و جهانی خودروسازی در برزیل حضور دارند و در این کشور فعالیت می‌کنند. ازآنجاکه جزو پرجمعیت‌ترین کشورهای جهان محسوب می‌شود، تقاضای زیادی برای خودرو دارد. به همین دلیل سالانه نزدیک به سه میلیون خودرو در این کشور تولید می‌شود.

۹. اسپانیا

اسپانیا یکی از ۱۰ تولیدکننده برتر خودرو در جهان و دومین خودروساز بزرگ اروپاست. از برندهای داخلی این کشور می‌توان به سِـات (SEAT)، جی‌تی‌ای اسپانو (GTA Spano) و هورتان (Hurtan) اشاره کرد. با این حال، شرکت‌های خارجی ازجمله دایملر ای‌جی، رنو، فورد، نیسان و فولکس واگن نیز کارخانه‌ها و تأسیساتی در آنجا دارند.

۱۰. فرانسه

فرانسه دهمین کشوری است که بیشترین خودروهای دنیا را تولید می‌کند. دو خودروساز اصلی فرانسه گروه پژو سیتروئن و رنو هستند و بیشترین سهم از خودروهای تولیدی این کشور را در اختیار دارند. حدود ۷۵ درصد از خودروهای تولیدی فرانسه در خارج از این کشور به فروش می‌رسد. ۱۰ درصد از جمعیت فرانسه به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در صنعت خودروسازی استخدام شده‌اند و از هر ۴ وسیله نقلیه‌ای که در اروپا فروخته می‌شود، حداقل یکی فرانسوی است.

گشتاور میزان نیرویی است که می تواند چرخ را بچرخاند یا به عبارتی دیگر همان حسی است که هنگام فشار دادن پدال گاز شما را به صندلی خودرو می چسباند. هر چه خودرو با قدرت بیش تری شما را به صندلی بچسباند و این حس شدیدتر باشد به این معناست که آن خودرو گشتاور بیش تری دارد.

یکی از مشخصات مهمی که در هر خودرو بسیار مورد توجه قرار می گیرد و خریداران به آن توجه می کنند مفهوم گشتاور (Torque) است. در کاتالوگ معرفی هر خودرو میزان ماکسیمم گشتاور و دوری که ماکسیمم گشتاور اتفاق می افتد، در کنار مقدار ماکسیمم توان یا اسب بخار و دوری که ماکسیمم توان اتفاق می افتد قرار می گیرد و ملاک مهمی در انتخاب خودرویی است که می خواهید خریداری کنید.

تعریف گشتاور

گشتاور میزان نیرویی است که می تواند چرخ را بچرخاند یا به عبارتی دیگر همان حسی است که هنگام فشار دادن پدال گاز شما را به صندلی خودرو می چسباند. هر چه خودرو با قدرت بیش تری شما را به صندلی بچسباند و این حس شدیدتر باشد به این معناست که آن خودرو گشتاور بیش تری دارد.

مثالی از گشتاور در زندگی روزمره

گشتاور میزان نیرویی است که شما برای باز کردن درِ یک بطری به آن اعمال می کنید و اسب بخار واحد اندازه گیری توان مصرف شده یا سرعتی است که با آن درِ نوشابه را باز می کنید.

مفهوم گشتاور در موتور

حداکثر میزان گشتاور در دور موتور (RPM) خاصی اتفاق می افتد که این دور در موتورهای مختلف متفاوت است. نمودار گشتاور و توان بر حسب دور به گونه ای است که بلافاصله پس از ماکسیمم گشتاور، که نسبتاً در دور پایین تری اتفاق می افتد، توان یا اسب بخار موتور افزایش پیدا می کند و در دور بالاتری به ماکسیمم حالت خود می رسد.

مقدار اندازه گیری شده گشتاور برابر حاصل ضرب نیروی وارده از طرف شاتون ها در طول لنگ میل لنگ (Crankshaft) است. واحدهای مرسوم اندازه گیری آن N.m (نیوتن متر) و lb.ft (پوند فوت) است که در کاتالوگ خودروهایی که در ایران فروخته می شود گشتاور بر حسب نیوتن متر است.

تفاوت گشتاور در موتورهای دیزلی و بنزینی

در موتور های دیزلی ماکسیمم گشتاور در دورهای پایین تری نسبت به موتورهای بنزینی اتفاق می افتد، زیرا به گونه ای طراحی شده اند که نمی توانند در دورهای بالا کار کنند و به همین دلیل توان آن ها در مقایسه با موتورهای بنزینی پایین تر است، اما ماکسیمم گشتاور بیش تری را به دست می دهند.

علت به کارگیری موتورهای دیزلی در خودروهای کاری و باربری هم همین قضیه است. در خودروهای سنگین به گشتاور بالایی برای جابه‌جایی نیاز است و تولید این گشتاور تنها از پس موتورهای دیزلی برمی آید.

نصب توربوشارژ و سوپرشارژر و به طور کلی پرخوران کردن موتورها علاوه بر افزایش مقدار گشتاور و قدرت موتور، تأثیر مهم تری نیز بر روی گشتاور موتور دارد. این تغییر به گونه ای‌ست که مدت زمانی که موتور می تواند گشتاور ماکسیمم تولید کند، افزایش می یابد. افزایش زمانی که موتور می تواند گشتاور ماکسیمم تولید کند به معنای این است که به جای تولید گشتاور ماکسیمم در یک دور مشخص، موتور می تواند در بازه طولانی تری از دور موتور، گشتاور ماکسیمم را تولید کند. بنابراین افزایش مقدار و زمانی که موتور می تواند گشتاور بالایی را تولید کند باعث می شود که شتاب و مدت زمان شتاب گیری افزایش می یابد.

گشتاور درخودروهای الکتریکی

در موتورهای الکتریکی رسیدن به ماکسیمم گشتاور مانند موتورهای بنزینی نیست و حداکثر گشتاور فوراً به چرخ ها وارد می شود، به همین دلیل، در کاتالوگ این خودروها حرفی از ماکسیمم گشتاور در دور فلان زده نمی شود و فقط ماکسیمم گشتاور و ماکسیمم توان نوشته می شود.

در خودروهای هیبرید هم بلافاصله پس از این که موتور الکتریکی با تمام توان وارد مدار شد، ماکسیمم گشتاور موتور الکتریکی به گیربکس وارد می شود.

تأثیر گیربکس در گشتاور واردشده به چرخ ها

پارامتر مهمی که در گشتاور واردشده به چرخ تأثیر زیادی دارد شعاع چرخ دنده های گیبرکس دستی و به طور کلی ضریب تبدیل در گیربکس های است. در دنده های سنگین، گیربکس گشتاور واردشده از طرف موتور را افزایش می دهد و به چرخ ها تحویل می دهد. بنابراین می توان گیربکس را طوری طراحی کرد که ضریب تبدیل بزرگ تری را داشته باشد و گشتاور بیش تری را تحویل دهد.

با توجه به تأثیر گیربکس و ضریب تبدیل آن بر روی گشتاور، می بینیم که از گذشته تا حالا به تعداد دنده های گیربکس های به کاررفته در خودروها افزوده شده است تا گیربکس با تولید گشتاورهای مختلف، نیاز خودرو در شرایط گوناگون را برآورده کند.

با پیشرفت صنعت خودروسازی و افزایش تعداد خودروها در سطح جاده‌ها و شهرها، آمار تصادفات جاده‌ای و تلفات ناشی از آن‌ها نیز افزایش یافت. بنابراین نیاز به افزایش تجهیز ایمنی خودروها نیز بیشتر احساس شد. در نتیجه سیستم‌های ایمنی خودروها پیشرفت‌های زیادی کردند. مهندسان و طراحان مشغول در صنعت خودروسازی تمام خلاقیت و ابتکار خود را برای ارائه‌ ایده‌های ایمن‌تر به کار گرفتند تا رانندگی بی‌خطرتری را با خودروهای خود به راننده و سرنشینان نوید دهند. یکی از این پیشرفت‌ها ایربگ یا کیسه‌ هوا است که ایمنی سرنشینان را تا حد بسیار زیادی تامین می‌کند.

تا جایی که امروزه وجود کیسه‌ هوا در خودروها به منظور کسب استانداردهای ایمنی الزامی است. کیسه‌های هوا اکنون متنوع‌تر از قبل هستند و خودروسازان برای کسب امتیاز بهتر محصولات‌شان در بخش ایمنی همواره سعی در بهینه‌سازی آن‌ها دارند. اما استفاده از این سیستم نیاز به دانستن برخی باید‌ها و نباید‌ها توسط مالکان خودرو و رانندگان دارد. برای دانستن این باید‌ها و نباید‌ها بررسی دقیق این سیستم خالی از لطف نخواهد بود. با ما همراه باشید.

کیسه‌ هوا چیست؟

کیسه‌ هوا یا ایربگ، بالشتی اضطراری است که هنگام تصادف پر از باد شده و مانند محافظ بین سرنشین و خودرو قرار می‌گیرد. کیسه‌های هوا بعد از کمربند‌های ایمنی، دومین وسیله‌ای بودند که جهت ارتقای ایمنی خودروها مورد استفاده قرار گرفتند. سال‌ها زمان برد تا استانداردهای جهانی و کارشناسان در نقش مثبت کمربند ایمنی برای حفظ سرنشینان از آسیب‌های بیشتر به تفاهم برسند و استفاده از آن را برای سرنشینان و راننده تبدیل به قانون کنند. پس از آن نوبت به کیسه‌های هوا رسید. تا سال‌ها پس از اختراع این سیستم و نصب آن بر روی خودروها، کارشناسان در نقش مثبت صد در صد‌ی‌شان در تامین ایمنی راننده و سرنشینان تردید داشتند. اما در سال ۱۹۹۸ سازمان ایمنی جاده‌ای آمریکا استفاده از کیسه‌ هوا را برای راننده و سرنشین جلو در تمام خودروها الزامی کرد. براساس آمار جهانی استفاده از ایربگ در خودروها میزان مرگ و میر ناشی از تصادفات را تا ۶۳ درصد کاهش می‌دهد.

کاربرد کیسه‌ هوا

معمولا هنگام تصادفات جاده‌ای، چه زمان برخورد دو خودرو و چه مواقع برخورد با مانع، خودرو به سرعت و تقریبا آنی متوقف می‌شود. اما سرنشینان که تحت تاثیر نیروی ضربه‌ وارده از برخورد به خودرو قرار می‌گیرند، به جلو پرتاب می‌شوند. درصورت استفاده‌ کمربند ایمنی توسط آن‌ها، احتمال آسیب تقریبا به پیشانی، چانه و گردن‌شان محدود می‌شود. این آسیب معمولا ناشی از برخورد سرنشین با جلو داشبورد و راننده با فرمان است. در این مواقع، کیسه‌ هوا کارایی خود را به رخ می‌کشد و باز شدن به موقع، شدت ضربه را متوجه بخش‌های بدن که مقاومت بیشتری دارند می‌کند و فشار وارده بر گردن و پیشانی را که از حساسیت بیشتری برخوردارند کاهش می‌دهد. البته این تنها، کارایی ساده‌ترین نوع ایربگ‌ها که برای راننده و سرنشین جلویی تعبیه می‌شود است. ایربگ‌های متنوعی که امروزه در برخی خودروهای مجهز‌تر و به‌روز‌تر وجود دارد، تنش، فشار و در واقع نیروی ناشی از تصادف‌های دیگر را نیز تا حد زیادی دفع کرده و مانع از آسیب شدید سرنشین و راننده می‌شوند. مانند تصادفاتی که در آن‌ها ضربه به کناره‌های خودرو وارد می‌شود.

بنابراین ایربگ‌ها در انواع تصادفات به عنوان حفاظی امن بین سرنشین و راننده و قطعات سخت خودرو مانند شیشه‌ها، فرمان، داشبورد و غیره قرار می‌گیرند و در عین حال حرکات غیر ارادی و خارج از کنترل بدن آن‌ها را که ناشی از ضربه‌ تصادف است کاهش داده و محدود می‌کند.

اجزای کیسه‌ هوا

سیستم ایربگ‌ها دارای یک محفظه‌ کوچک است که در قسمت‌های مختلف خودرو تعبیه می‌شود. به تعداد کیسه‌های هوای یک خودرو در آن محفظه‌ ایربگ وجود دارد. تعدادی از اجزای اصلی سیستم در این محفظه قرار دارند. به طور کلی اجزای سیستم ایربگ شامل موارد زیر می‌شوند:

• کیسه‌ها

این کیسه‌ها در بخش‌های مختلفی از خودرو که امکان برخورد و آسیب به سرنشین و راننده بیشتر است قرار داده می‌شود. کیسه‌های هوا از جنس پلیمر هستند و برای پیشگیری از چسبیدن لایه‌های آن‌ها به یکدیگر هنگام جمع کردن‌شان و همچنین چسبیدن‌شان به محفظه‌ خود و در نتیجه اختلال عملکرد‌شان، سطح آن‌ها نیز با یک لایه سیلیکون پوشیده می‌شود. در گذشته ایربگ‌ها از پودر ذرت یا گچ تارت ساخته می‌شدند. همچنین در گذشته تنها یک کیسه درون فرمان و یکی در جلو داشبورد کار گذاشته می‌شد اما امروزه کیسه‌هایی در درها و یا صندلی‌های برخی خودروها نیز قرار می‌گیرد. کیسه‌ها در بیرونی‌ترین بخش محفظه‌ سیستم قرار دارند. کیسه‌ها دارای منافذ ریزی هستند که پس از باد شدن به سرعت تخلیه می‌شوند تا مانع خروج سرنشینان از خودرو نباشند.

• حسگرهای کنترل

سنسورهای سیستم ایربگ به صورت مداوم شرایط خودرو را بررسی می‌کنند و با انتقال اطلاعات موقعیت خودرو و قطعات مختلف آن به واحد کنترل مرکزی خطر تصادف را اعلام کرده و عامل خروج  و باد شدن کیسه‌ها می‌شوند. سنسورها در خودروهای مختلف تعداد متفاوتی دارند. اما معمولا در خودروهای دارای ایربگ دو سنسور در دو طرف اکسل جلو و نزدیک چرخ‌ها کار گذاشته می‌شود. در برخی خودروها حسگرهایی هم در درها، سقف یا بخش‌های دیگر قرار داده می‌شوند. این حسگرها که به واحد کنترل مرکزی خودرو وصل هستند اطلاعات لازم را به این واحد منتقل کرده و کامپیوتر خودرو نیز با پایش اطلاعات وقوع تصادف را تشخیص می‌دهد. دقت عمل سنسورها در بررسی شرایط خودرو و محل تعبیه و تعدادشان در عملکرد سیستم تاثیر مستقیم دارد. سنسورهای سیستم ایربگ دارای انواع مختلفی هم هستند. برای مثال برخی شدت ضربه‌ ناشی از تصادف را اندازه‌گیری می‌کنند و برخی سرعت ضربه.

• سیستم باد کننده

این سیستم یک ژنراتور تولید گاز کوچک است که دارای یک جرقه‌زن و تعدادی قرص سوخت است. جرقه‌زن این سیستم شامل خازن‌های پری است که در زمان لازم، موجب اشتعال قرص‌های سوخت می‌شود. همچنین این جرقه‌زن به سیستم کنترل مرکزی خودرو مرتبط است و در صورت وقوع تصادف از این واحد سیگنال‌های لازم را دریافت کرده و جرقه‌ الکتریکی لازم جهت اشتعال سوخت را ایجاد می‌کند. قرص‌ها نیز از سدیم آزید و نیترات پتاسیم جامد هستند که در اثر اشتعال به گاز نیتروژن تبدیل می‌شوند. این فرایند شیمیایی در کمتر از صدم ثانیه صورت می‌گیرد. سیستم باد کننده پشت کیسه‌ جمع شده در محفظه‌ ایربگ قرار دارد.

تمام فرایند انتقال اطلاعات توسط حسگرها، پایش آن‌ها به وسیله‌ واحد کنترل، انتقال سیگنال به جرقه‌زن و اشتعال و پر شدن و خروج کیسه‌ها از محفظه‌ ایربگ در کمتر از۲۵ صدم ثانیه اتفاق می‌افتد یعنی کمتر از زمان یک بار پلک زدن. به همین دلیل معمولا فرایند خروج ایربگ‌ها و پرشدن آن‌ها از گاز هنگام تصادف به صورت عادی به چشم نمی‌آید و باید تصاویر آن را به صورت آهسته مشاهده کرد تا متوجه عملکرد کیسه‌های هوا شد. همچنین سیستم ایربگ مجهز به یک سیستم پایش در واحد کنترل مرکزی خودرو و چراغ هشدار است. این چراغ هشدار در میانه‌ جلو داشبورد قرار داده می‌شود و در صورت گزارش نقص یا خرابی ایربگ‌ها توسط سیستم پایش، چراغ هشدار روشن خواهد شد. توجه به این چراغ برای حفظ ایمنی سرنشینان بسیار اهمیت دارد.

نحوه‌ عملکرد سیستم ایربگ

دو سنسور الکترومکانیکی بکار رفته در جلوی خودرو هنگام برخورد ضربه‌ شدید، اطلاعات و  هشدارهای لازم را  به دستگاه کنترل مرکزی ارسال می‌کنند. این اطلاعات می‌تواند از یکی از حسگرها و یا هر دو ارسال شود. کامپیوتر خودرو از طریق ارسال سیگنالی مخصوص، مدار پر شده‌ خازنی جرقه‌زن محفظه‌ ایربگ را فعال می‌کند و نیتروژن حاصله از احتراق سوخت محفظه به سرعت کیسه را پر می‌کند. کیسه‌ پر شده نیز از محفظه‌ خود با شتاب خارج شده و در کسری از ثانیه فضای مقابل سر و صورت سرنشین را پر می‌کند. هم‌زمان دستگاه کنترل موجب سفت شدن کمربندهای ایمنی پیش‌کشنده می‌شود و راننده و سرنشین را به صندلی می‌چسباند.

حاصل این دو فرایند حفظ سرنشین و راننده از پرت شدن به جلو و همچنین جلوگیری از برخورد با سطوح سخت است. همچنین کنترل حرکت‌های اجتناب‌ناپذیر بدن و انتقال انرژی حرکت به دیگر نقاط بدن. پس از آن هوای درون کیسه از سوراخ‌های ریز روی آن خارج شده و سرنشین قادر به پیاده شده است. سرعت صورت گرفتن کل فرایند انتقال اطلاعات و خروج کیسه‌ها باید به گونه‌‌ای با سرعت برخورد خودرو تنظیم شود که پیش از اصابت ضربه‌‌ای به سر و صورت سرنشین کیسه پر شده باشد. این سرعت که تنظیم آن برعهده‌ دستگاه کنترل مرکزی است معادل ۳۲۲ کیلومتر در ساعت است. سدیم آزید موجود در این سیستم که یکی از مواد سوخت و تولید گاز است ماده‌ای حساسیت‌زا محسوب می‌شود و در بعضی افراد ایجاد خارش پوستی می‌کند. همین امر تجربه‌ خروج ایربگ را برای سرنشین‌نان ناخوشایند‌تر از آنچه هست می‌نماید.

گفته می‌شود خروج ایربگ‌ها برای سرنشین مانند برخورد محکم مشت در رینگ بوکس است و گاهی منجر به سوت کشیدن گوش می‌شود اما در عین حال ایمنی آن‌ها را تامین می‌کند. نکته‌ دیگر اینکه فعال شدن ایربگ‌ها در سرعت‌های مشخص خودرو اتفاق می‌افتد و اگر سرعت بالا نباشد در صورت تصادف عمل نمی‌کنند. همچنین گاهی برای فعال شدن آن‌ها نیاز است وزن سرنشین از میزان مشخص شده بیشتر باشد.

انواع کیسه‌ هوا

گفته شد که امروزه کمپانی‌های خودروسازی برای ارتقاء استاندارد‌های ایمنی محصولات‌شان از انواع کیسه‌ هوا استفاده می‌کنند. این انواع معمولا براساس محل نصب و خروج‌شان نام‌گذاری می‌شوند. انواع کیسه‌ هوا عبارتند از:

۱. کیسه هوای سرنشینان جلو

این نوع ساده‌ترین و اولین نوع کیسه‌ هوای مورد استفاده در صنعت خودروسازی است. البته مهم‌ترین آن‌ها نیز به شمار می‌رود چرا که احتمال تصادف‌های خودرویی از جلو بالاتر است و سرنشینان ردیف جلو در معرض آسیب بیشتر قرار دارند.  معمولا کیسه‌ سرنشین جلو در این نوع بزرگ‌تر از کیسه‌ راننده تعبیه می‌شود. کیسه‌ هوای راننده در فرمان و کیسه‌ سرنشین کنارش در جلو داشبورد کار گذاشته می‌شود. این کیسه‌ها که توسط قاب‌هایی پلاستیکی پوشانده شده‌اند هنگام خروج این قاب‌ها را با قدرت کنار زده و عمل می‌کنند.

۲. کیسه هوای جانبی

این نوع در طرفین خودرو و بین در و سرنشینان قرار می‌گیرد. معمولا برای هر دو ردیف عقب و جلو استفاده می‌شود. این کیسه‌ها که عموما در صندلی‌ها جاسازی می‌شوند هنگام تصادف‌هایی از جوانب خودرو مانع از برخورد سرنشینان به قسمت‌های سخت در می‌شوند. ارتفاع آن‌ها معمولا تا زیر پنجره است اما اگر در خودرو از کیسه‌ هوای پرده‌ای استفاده نشود، ممکن است این ارتفاع بالاتر رفته تا از سر و گردن سرنشینان نیز در برابر برخورد با شیشه‌ها محافظت کند.

۳. کیسه‌ هوای پرده‌ای

این نوع مطابق اسمش مانند یک پرده سطح شیشه‌های کناری خودرو را پوشش می‌دهد. به این ترتیب علاوه بر پیشگیری از برخورد سر و گردن سرنشین با ستون‌های خودرو، از ریختن شیشه‌ها روی بدن او و آسیب‌های ناشی از شکستن آن‌ها جلوگیری می‌کند. این کیسه در امتداد سقف خودرو کار گذاشته می‌شود.

۴. کیسه هوای زانو

این نوع که برای سرنشینان ردیف جلو در نظر گرفته می‌شود روی پاها و زانوی راننده و سرنشین جلو را پوشانده و از آسیب احتمالی آنها در این بخش جلوگیری می‌کند.

۵. کیسه هوای وسط

این نوع که عمومیت کمتری دارد و به ندرت در خودروهای معمولی به کار می‌رود بین راننده و سرنشین جلو باز می‌شود و از برخورد آن دو با یکدیگر جلوگیری می‌کند.

۶. کیسه هوای عابر

این نوع که جدید‌ترین تکنولوژی در این زمینه است در خارج از خودرو کار گذاشته می‌شود و برخلاف انواع قبلی وظیفه‌ محافظت از عابر، دوچرخه‌ سوار یا موتور سواری را دارد که از روبرو با خودرو برخورد می‌کند. استفاده از این نوع  کیسه‌ هوا که در ابتدای راه است هنوز رواج چندانی ندارد.

۷. کیسه هوای کمربندی

این مدل برای جلوگیری از آسیب‌ها و جراحات کمربند ایمنی روی بدن سرنشینان هنگام کشیده‌شدن آن استفاده می‌شود. درواقع در این نوع ایربگ، کمربند ایمنی مجهز به کیسه‌ هوا است.

دلایل عمل نکردن کیسه‌ هوا

مزایای اثبات شده‌ بسیاری برای ایربگ‌ها تعریف شده، اما مانند تمام تکنولوژی‌های دیگر معضلاتی نیز همراه آن‌ها است. یکی از مشکلاتی که ممکن است سیستم ایربگ داشته باشد عمل نکردن آن‌ها در مواقع لازم و خطر است. این اتفاق دلایل مختلفی دارد که می‌تواند از نقص سیستم ناشی شود و یا نوع تصادف به گونه‌ای باشد که منجر به فعال شدن کیسه‌ها نشود. نقص سیستم ایربگ معمولا شامل خرابی سنسورها، تنظیمات غلط کامپیوتر یا بهم خوردن تنظیمات آن و قطعی در سیم‌کشی سیستم می‌شود.

ممکن است عیوب دیگری نیز در سیستم وجود داشته باشد اما معمولا توسط سیستم پایش تشخیص داده شده و چراغ هشدار سرویس ایربگ‌ها روشن می‌شود. موارد ذکر شده از مشکلاتی هستند که ممکن است توسط سیستم هشدار شناسایی نشوند. گاهی نیز ممکن است تصادف به گونه‌ای اتفاق افتد که کامپیوتر بر اساس تنظیماتش آن را تصادف و هشدار خطر تشخیص ندهد. این اتفاق ممکن است به دلیل زاویه‌ ضربه، شدت ضربه یا جهت آن رخ دهد. گاهی نیز ممکن است سنسورها متوجه تصادف و ضربه نشوند و اطلاعاتی دال بر رخ دادن تصادف به واحد کنترل ارسال نکنند. ضرباتی که ممکن است توسط سیستم ایربگ تشخیص داده نشوند عبارتند از:

– ضربه‌ای که تنها به یک نقطه از بدنه‌ خودرو به صورت متمرکز وارد شود.

– ضربه‌هایی که با شدن وارد نشوند و نیرو را به صورت تدریجی به بدنه وارد کنند. به این معنی که برخورد با سرعت کمی اتفاق افتد.

– مواردی که برخورد منجر به تغییر شکل و شرایط بدنه نشده و بیشتر مانع دچار آسیب شود.

– مواردی که ضربه‌ها با شدت کم ولی به صورت مکرر وارد شوند. به خصوص اگر ضربات در نواحی مختلف باشند.

در نهایت باید گفت در صورت عمل کردن کیسه‌ هوا و یا حتی ناقص عمل کردن آن باید به تعمیرکار مربوط این بخش مراجعه کرد. چرا که کیسه‌های هوا پس از یک بار انقباض کامل دیگر قابل استفاده نیستند.

یکی از اتفاقات ترسناک و پر هزینه برای هر خودرویی آب روغن قاطی کردن است. آب روغن قاطی کردن به این معناست که روغن وارد چرخه آب می‌شود. در واقع هر زمانی در آب رادیاتور خودرو، مقداری روغن مشاهده کردید یعنی این اتفاق پرهزینه برای خودرو رخ داده است. این اتفاق معمولا به واشر سرسیلندر خودرو مربوط است.

در ادامه به بررسی آب روغن قاطی کردن خودرو می‌پردازیم تا اطلاعات کافی درباره آن داشته باشید و راه‌های جلوگیری از آن را بدانید.

همانطور که گفتیم آب روغن قاطی کردن اغلب به واشر سرسیلندر خودرو مربوط است. این قطعه بین سیلندر  و سرسیلندرها قرار دارد به عبارتی واشر اتصال بین سیلندر با سرسیلندرها را برقرار می‌کند. این قطعه مرزی بین آب و روغن خودرو است و معمولا از فولاد، پنبه و مس ساخته می‌شود. اگر واشر سرسیلندر مشکل داشته باشد، مرز بین آب و روغن از بین می‌رود و روغن با خروج از مسیر خود وارد چرخه آب موتور می‌شود.

دلایل خراب شدن واشر سرسیلندر

سوختن یا خراب شدن واشر دلایل مختلفی دارد که می‌توان از آن جلوگیری کرد. مهمترین دلایل سوختن و خراب شدن واشر سرسیلندر:

جوش آوردن خودرو

جوش آوردن موتور خودرو به دلیل کم شدن آب رادیاتور رخ می‌دهد. همچنین اگر در فصل‌های گرم از ضد یخ استفاده نکنید احتمال جوش آوردن خودرو بسیار بالا می‌رود.

کار نکردن فن

فن وظیفه خنک کردن خودرو را به عهده دارد. اگر این عمل به درستی صورت نگیرد، دمای موتور بالا می‌رود و ممکن است علاوه بر جوش آوردن خودرو اتفاقات دیگری نیز رخ دهد.

تعمیرات نادرست

یکی از دلایلی که ممکن است سبب سوختن واشر سرسیلندر شود، تعمیر نادرست آن است. اگر تعمیرکار واشر سرسیلندر را به دقت در جای خود محکم نکرده باشد این قطعه به درستی کار نمی‌کند و سبب سوختن آن می‌شود. بنابراین بهتر است هنگام تعمیر قطعات مهم خودرو تعمیرکار حرفه‌ای انتخاب کنید.

 پایان عمر واشر سرسیلندر

برخی قطعات خودرو مصرفی‌اند در گذشت زمان از بین می‌روند. واشر سرسیلندر یکی از قطعاتی است که طول عمر مشخص دارد و هنگامی که عمرش تمام شود به درستی کار نمی‌کند. به همین دلیل لازم است که سرویس‌های دوره‌ای خودرو را جدی بگیرید.

علائم آب روغن قاطی کردن

• مشاهده روغن در رادیاتور خودرو
• سرد بودن رادیاتورهنگام کار کردن خودرو
• وجود بخار در در موتور
• تغییر شکل لوله‌های متصل به رادیاتور
• روشن نشدن خودرو در سرما و خارج شدن دود سفید از موتور

خروج دود سفید از خودرو و ارتباط آن با ‌آب روغن قاطی کردن

یکی از نشانه‌های خرابی واشر سرسیلندر خروج دود سفید و غلیظ از اگزوزاست. این اتفاق به دلیل مخلوط شدن آب و مایع خنک کننده با بنزین پیش می‌آید. همچنین این نکته را به یاد داشته باشید که این نشانه به تنهایی نمی‌تواند نشانه معیوب بودن واشر سرسیلندر باشد. البته اگر نشانه‌هایی که در بالا ذکر شد را مشاهده کردید باید هرچه سریعتر نسبت به تعمیر خودرو اقدام کنید.

به یاد داشته باشید که در صورت مشاهده نشانه‌های آب روغن قاطی کردن نباید به حرکت خودرو ادامه دهید. همچنین بهترین راه برای جلوگیری از این اتفاق باید سرویس‌های دوره‌ای را جدی بگیرید و خودرو را به دست تعمیرکاران حرفه‌ای بسپارید.

برای همه افرادی که صاحب خودرو هستند بارها پیش آمده است که در اتومبیل‌شان، صداهایی غیرعادی جدا از صداهای طبیعی خود اتومبیل شنیده‌اند. ازآنجاکه صداهایی مانند صدای موتور درحال کارکردن به‌گوش‌تان آشناست، مسلما کوچکترین صدای غیرعادی توجه‌تان را جلب می‌کند. هر یک از این صداها می‌توانند نشانه وجود مشکل در بخشی از اتومبیل‌تان باشند که باید آنها را برطرف کنید.

۱. صدایی که در هنگام چرخاندن فرمان می‌شنوید

اگر زمانی‌که پارک کرده‌اید و هنوز موتور روشن است، با چرخاندن فرمان به چپ و راست صدایی شبیه ناله از آن می‌شنوید، احتمالا سطح مایع هیدرولیک فرمان پایین آمده است. این صدای ماشین به سادگی با اضافه‌ کردن مایع هیدرولیک رفع می‌شود. بااین‌حال بررسی کنید که آیا مایع با گذشت زمان مصرف شده است یا اینکه نشتی دارد. درصورتی‌که نشتی داشت باید نزد مکانیک بروید.

۲. صدای جیغ‌ مانند پس از روشن‌ کردن خودرو

اگر پس از روشن ‌کردن خودرو صدایی جیغ ‌مانند می‌شنوید که پس از گرم‌ شدن خودرو از بین می‌رود، مشکل از تسمه دینام است. اگر این تسمه را تعویض کردید و صدای ماشین قطع نشد، ممکن است تنسیونر (تنظیم‌کننده کشیدگی تسمه) آن فرسوده شده باشد. برای اینکه مطمئن شوید، درهنگامی‌که موتور دارد کار می‌کند، روی تسمه دینام آب اسپری کنید. مواظب باشید آب روی خودتان نپاشد. اگر صدای ماشین قطع شد، تسمه دینام فرسوده است. موتور را خاموش کنید و تسمه را بررسی کنید که جایی از آن پارگی یا ترک دارد یا خیر.

۳. صدای کلیک کلیک در هنگام دور زدن

اگر در هنگام دور زدن یا گاز دادن صدای کلیک کلیک می‌شنوید، پلوس خودرو ایراد پیدا کرده است. ممکن است سرپلوس یا میله آن مشکل داشته باشد. اگر فرمان را به سمت راست می‌چرخانید این صدا را می‌شنوید، میله سمت راست مشکل دارد و بالعکس. شاید هم این نوع صدای ماشین به دلیل میله رابط چرخ و فرمان باشد که شل شده است. این مورد را سریعا به مکانیک نشان دهید، زیرا خطرناک است و ممکن است در هنگام رانندگی نتوانید به‌راحتی خودرو را کنترل کنید.

۴. صدایی که در دست‌انداز یا عبور از سرعت‌گیر می‌شنوید

اگر درهنگام عبور از سرعت‌گیرها یا دست‌اندازهای جاده صدایی شبیه بنگ، صدای ساییدگی، جیرجیر یا کلانک می‌شنوید، مشکل به میل موج‌گیر یا بوش‌های دو سر آن برمی‌گردد. اگر صدای ماشین این‌طور باشد معمولا باید هنگام رانندگی احساس کنید سیستم تعلیق خودرو سست است و خودرو تعادل ندارد. توصیه می‌کنیم هنگام تعویض، میل موج‌گیر و بوش‌ها را همزمان عوض کنید.

گاهی ممکن است این صدای ماشین به‌دلیل فرسودگی کمک‌فنر و اجزا، بوش طبق (control arm bushing) یا قطعات استرات بار باشد.

۵. صدا هیس ‌مانند شبیه صدای خروج هوا زیر داشبورد

این صدای ماشین معمولا در هنگام فشردن یا رها کردن پدال ترمز شنیده می‌شود. ممکن است چندثانیه پس از خاموش‌ کردن خودرو هم آن را همچنان بشنوید. این صدا نشانه مشکلی در سیستم تقویت ترمز (بوستر) است. برای رفع آن باید این سیستم تعمیر شود. ممکن است بوت یا مهروموم تقویت‌کننده ترمز شکسته یا فرسوده باشند.

اگر این صدای ماشین را فقط در زمان روشن یا خاموش کردن سیستم گرمایشی/ سرمایشی خودرو می‌شنوید، احتمال دارد فن که زیر داشبورد نصب شده است خراب شده باشد. گاهی این صدا فقط زمانی شنیده می‌شود که سیستم را روی آخرین درجه تنظیم کرده باشید.

۶. صدای سوت ‌مانند

اگر خودرو روشن است و از داخل خودرو صدایی سوت‌ مانند می‌شنوید، ممکن است مشکل از نوارهای آب‌بندی (عایق) خودرو باشد. اما اگر صدای سوت از زیر کاپوت می‌آید، ممکن است مشکل جدی‌تری داشته باشد:

ممکن است شیلنگ‌های سیستم خنک‌کننده موتور خودرو که معمولا کم‌دوام هستند، ایراد پیدا کرده باشند. گردش مداوم هوا و مایع خنک‌کننده در موتور خودرو باعث می‌شود در این شیلنگ‌ها ترک‌هایی ایجاد شود یا مهروموم لایه خلاء آنها بشکند. خروج هوا از این سوراخ‌ها صدایی سوت‌ مانند ایجاد می‌کند.

اگر پس از خاموش‌ شدن خودرو بازهم صدای سوت می‌شنوید، باید درپوش فشار رادیاتور را بررسی کنید. احتمال دارد مهروموم واشر لاستیکی آن شکسته باشد که هوا از آن بیرون می‌زند و صدایی سوت ‌مانند ایجاد می‌کند.

۷. صدای تیک‌تیک

اگر از موتور روشن خودرو صدای تیک یا کلیک می‌شنوید، ممکن است صدا از پیستون‌ها باشد. برای اینکه پیستون‌ها نرم و روان کار کنند، باید چرب باشند. بنابراین اگر سطح روغن پایین آمده باشد صدای پیستون‌ها بلند می‌شود. بنابراین با دیپ‌استیک یا میله ژرفاسنج اول سطح روغن را در مخزن بررسی کنید. اگر مشکل از کمبود روغن نبود، اتومبیل را به تعمیرگاه ببرید.

۸. صدای غیرعادی در هنگام دور زدن

اگر فقط در هنگام دور زدن صدای غیرعادی از اتومبیل می‌شنوید، ممکن است لاستیک‌ها کم‌باد باشند یا اینکه ساییده شده باشند. اگر مشکل از چرخ‌ها نبود، ممکن است بلبرینگ فرسوده شده باشد یا چرخ‌ها به‌خوبی بالانس نشده باشند.

۹. صدا در هنگام ترمز کردن

اگر هنگام ترمز کردن صدای غیرعادی می‌شنوید، بلافاصله باید اتومبیل‌تان را به تعمیرگاه ببرید. این مشکل از همه جدی‌تر است، زیرا ممکن است صدای ماشین به‌دلیل مشکلی در سیستم ترمز یا لنت‌های آن به وجود آمده باشد و این بسیار خطرناک است.

۱۰. صدای یک یا چندبار کلیک

اگر صدای کلیک شنیدید و به‌دنبال آن خودرو روشن نمی‌شود، باتری خودرو خوابیده است. ممکن است یک کلیک بشنوید یا چند کلیک، فرقی نمی‌کند. اگر بعد از آن خودرو روشن نشود، مشکل آن به‌وضوح باتری است و باید باتری را عوض کنید.

۱۱. صدای انفجار از اگزوز

اگزوز خودرو وظیفه خارج‌ کردن دود ناشی از احتراق سوخت در موتور خودرو را دارد. اگر لوله اگزوز فرسوده شده باشد، زنگ زده و نشتی پیدا می‌کند. اگر صدایی مانند انفجار شنیدید و بوی دود اگزوز را حس کردید مشکل از اگزوز است.

۱۲. صدای تق‌تق یا سیلی ‌زدن

اگر از پایین خودرو صدای ضربه‌ زدن یا تق‌تق بشنوید، مشکل از یاتاقان متحرک یا یاتاقان اصلی است. در این حالت به اصطلاح می‌گویند خودرو یاتاقان زده است.

اگر صدای ماشین از بخش مرکزی خودرو به‌گوش برسد و شبیه صدای سیلی ‌زدن باشد، احتمال دارد رینگ پیستون یا دیواره پیستون فرسوده شده باشند.

در هر دو حالت، اگر با شنیدن صدای تق‌تق یا سیلی ‌زدن بی‌توجهی کنید و خودرو را خاموش نکنید، ممکن است موتور بسوزد. برای بردن خودرو به تعمیرگاه، بهترین کار این است که با امداد خودرو تماس بگیرید.

این‌ها فقط تعدادی از مهم‌ترین انواع صدای ماشین بودند که به ما در شناسایی مشکل و رفع آن کمک می‌کنند. برای اینکه اتومبیل‌تان به‌دلیل بی‌توجهی مشکلات جدی‌تری پیدا نکند، با شنیدن صداهای غیرعادی در خودرو، حتما نسبت به رفع مشکل اقدام کنید.

هر شاهکاری که تکنولوژی و پیشرفت صنعت خودرو به بازار عرضه کند، باز هم عده‌ای خاص‌پسند و جاه‌طلب پیدا می‌شوند که همچنان ناراضی و زیاده‌خواه باشند. البته این مهم در بسیاری از موارد موجب پیدایش اسطوره‌های صنعتی و نوآوری‌های خیره‌کننده‌ای شده است. از ابرخودروهای اسپرتی چون بوگاتی شیرون گرفته تا هیولاهای آفرودی نظیر هامر H1، همگی زاده نیاز یا بلندپروازی ذهن خلاق طراحان بوده‌اند.

حالا گویا باید سیستم انتقال نیرو سه محور یا 6X6 یا شش چرخ متحرک را نیز به این لیست جذاب اضافه کنیم چراکه شرکت فورد به زودی قابلیت سفارش قطعات مورد نیاز برای تبدیل نسخه دو محور وانت فورد F150 به خودرو شش چرخ و نسخه سه محور را به عنوان یک آپشن سفارشی به سبد محصولات خود خواهد افزود.

خودرو شش چرخ و سه محور

حتی یک لحظه تصور نکنید خودرو شش چرخ، سیستم انتقال نیرو سه محور یا شش چرخ متحرک چیز جدیدی باشد. این سیستم انتقال نیرو سالیان دراز است که در صنعت ترابری نظامی کشورهای مطرح جهان، از نفربرها و خودروهای زرهی گرفته تا وانت‌ها و کامیون‌های همه‌جا‌رو به کار رفته است. اما چرا؟ چه نیازی به سیستم انتقال نیرو سه محور یا حتی چهار محور (۸ چرخ متحرک) و حتی بیشتر است؟

موضوع بسیار ساده است. اگر قرار باشد وزن زیادی را بر روی یک وسیله نقلیه حمل کنیم، نیاز به تعدد محورها برای تقسیم وزن بر شاسی خودرو و انتقال مساوی آن بر چرخ‌ها، موضوعی حیاتی و غیر قابل اجتناب خواهد بود. نه فقط به این دلیل که شاسی و ساختار فنی خودرو باید در برابر این وزن زیاد تاب‌آور باشد، بلکه تقسیم این وزن به حرکت ساده‌تر و عدم آسیب‌رسانی به سطح آسفالت و در مجموع کاهش میزان فشار انباشته‌شده کمک شایانی می‌کند.

حالا که این وزن عظیم قرار است حرکت هم کند، همچنان موضوع تقسیم فشار برقرار است. اگر گشتاور تولیدشده تنها به یک محور وارد شود، میزان مقاومت حاصل از اصطکاک ایستایی بر آن محور به اندازه‌ای زیاد خواهد بود که احتمال بروز آسیب‌های شدیدی نظیر شکستگی محور، پلوس و تمامی اجزای انتقال نیرو به شدت افزایش پیدا می‌کند. در نتیجه تقسیم نیرو انتقالی بین سایر محورها به کاهش این فشار عظیم کمک شایانی می‌کند.

برای همین در میان خودروهای نظامی و خودروهای ترابری سنگین نظیر کامیون‌ها و کشنده‌ها، سیستم‌های انتقال نیرو ۳، ۴ و حتی ۱۰ محور بسیار رایج است.

خودرو شش چرخ سواری

زمانی که از خودروهای خاص نظامی و ترابری به دنیای خودروهای سواری پا می‌گذاریم، نیاز به سیستم انتقال نیرو سه محور یا بیشتر به شکل قابل توجهی افت می‌کند. حتی اگر نیاز به تردد در بیراهه‌های آفرودی را مد نظر قرار دهیم، استفاده از سیستم انتقال نیرو دو محور (4×4) کافی به نظر می‌رسد. اما به یاد داشته باشید که در تمامی انواع خودرو ۶ چرخ و سه محور، محور سوم الزاما از نوع متحرک نیست. به این معنا که حتی در کامیون‌های سه محور نیز در بسیاری از مواقع، نیروی موتور خودرو به یکی از دو محور عقب منتقل نمی‌شود. در این صورت استفاده از محور سوم تنها به منظور تقسیم وزن انجام شده است و خودرو یک سه محور چهار چرخ متحرک (6X4) به حساب می‌آید. اما در صورتی که محور سوم نیز همانند محور دوم قابلیت دریافت گشتاور پیشرانه را داشته باشد، از نوع فعال به حساب می‌آید و در دسته خودرو شش چرخ متحرک (6X6) سه محور قرار می‌گیرد.

اما استفاده از سیستم انتقال نیروی سه محور از چند جهت دارای ویژگی‌های مثبت غیرقابل چشم‌پوشی است که جلوه بصری و به اصطلاح خفن و متمایز جلوه کردن آن، اولین و شاید برای بسیاری از افراد، مهم‌ترین ویژگی مثبت به شمار آید. اما بدون تردید این سیستم نیز خالی از ایراد نخواهد بود. در نتیجه بیایید به بررسی ویژگی‌های مثبت و منفی چنین سیستم انتقال نیرو سه محور در خودرو شش چرخ بپردازیم.

مزایا و معایب خودرو شش چرخ

خودرو شش چرخ مثل همه خودروهای دارای مزایا و معایبی است.

مزایا خودرو شش چرخ

مزایای خودرو شش چرخ شامل موارد زیر می‌شود:

• جلوه بصری بسیار جذاب، خیره‌کننده و به اصطلاح عوام خفن
• کشش (Traction) بهتر با سطح مسیر، به دلیل اضافه شدن دو چرخ متحرک
• تقسیم وزن بهتر و بهبود پایداری و بالانس خودرو
• قابلیت حمل وزن بیشتر به دلیل وجود محور سوم و تقسیم بهتر وزن
• آفرود بهتر به دلیل تماس دو چرخ بیشتر با سطح ناهوار
• قابلیت تحمل گشتاور بالاتر به دلیل تقسیم نیرو میان تمامی محورها

معایب خودرو ۶ چرخ

خودروهای ۶ چرخ معایبی نیز دارند:

• افزایش وزن نهایی خودرو و وزن تعلیق‌نشده محور مضاعف
• افزایش استهلاک به دلیل اضافه شدن قطعات مورد نیاز مربوط به محور سوم
• افزایش هزینه طراحی ابتدایی وقیمت خودرو 
• افزایش هزینه‌های نگهداری
• افزایش طول شاسی و فاصله محورهای خودرو
• افزایش مصرف سوخت به دلیل ایجاد اصطکاک مضاعف حاصل از چرخ‌های محور سوم

خودروهای ۶ چرخ معروف

شاید تصور کنید که اولین بار این مرسدس بنز با مدل تولید محدود G63 AMG 6X6 بود که استفاده از ساختار محور سوم در شاسی بلندهای لوکس را در میان خودروسازان باب کرد. البته چندان هم اشتباه تصور نمی‌کنید، چراکه این خودرو منحصر به فرد بدون شک تب این کار را در میان خودروسازان تولید محدود و کارگاه‌های شخصی بسیار بالا برد و موجب شد خودروسازان تولید محدود دیگری نظیر هنسی و رضوانی هم پا به دنیای خودرو شش چرخ و شاسی بلندهای سه محور قدرتمند و آفرودی بگذارند.

اما داستان شاسی بلندهای سه محور تولید محدود به دهه ۱۹۸۰ بازمی‌گردد. زمانی که شرکت خودروسازی پنتر (PCC) به صورت کاملا سفارشی اقدام به افزایش طول ۱۲۰ سانتی متری شاسی یک دستگاه رنج روور سری اول (سری کلاسیک) کرد تا محور سوم را به آن اضافه کند. این خودرو یک شاسی بلند لوکس کاملا سفارشی و منحصر به فرد به حساب می‌آمد.

داستان مرسدس بنز G63 AMG 6X6 نیز روایتی مشابه از یک وانت شاسی بلند (SUT) بسیار لوکس با تیراژ تولید بسیار محدود است. این مهم در خصوص جیپ‌ گلادیاتورها و فورد ولوچی رپتور تولیدشده از سوی شرکت هنسی نیز صدق می‌کند، چرا که همگی از نظر فنی و ظاهری ارتقا یافته و بسیار لوکس هستند.

اولین خودرویی که در سال ۱۷۶۷ میلادی ساخته شد، از یک دیگ بخار به عنوان منبع سوخت استفاده می‌کرد. کم‌کم ایده ساخت موتورهای احتراقی در ذهن سازندگان خودرو شکل گرفت. با توسعه تکنولوژی، سوخت‌های تازه‌ای به سبد انواع سوخت اتومبیل افزوده شد.

بیشتر سوخت‌های خودرو، از ترکیبات انواع سوخت‌های فسیلی ساخته می‌شوند. اما نگرانی از پایان یافتن این ذخایر و همچنین آلودگی‌های محیط زیستی، سبب شد تا صنعت خودروسازی به سمت استفاده از سوخت‌های نوین پیش برود. امروزه انواع و اقسام سوخت‌‌ها، از انواع فسیلی گرفته تا الکتریسیته و حتی سوخت‌های بیولوژیکی، در انواع خودروها مورد استفاده می‌شود.

بنزین

بنزین، متداول‌ترین سوخت بین تمام وسایل نقلیه است. این مایع شفاف و اشتعال‌زا، از نفت خام استخراج می‌شود و یک سوخت فسیلی به حساب می‌آید.

در حال حاضر، بنزین به دسته‌‌های مختلفی تقسیم می‌شود اما مهم‌ترین و نام‌آشنا‌ترین نوع آن برای ما، بنزین سوپر و معمولی است.

بسیاری از مردم باور درستی درباره تفاوت بنزین سوپر و معمولی، ندارند. آن‌ها تنها به این دلیل از بنزین سوپر استفاده می‌کنند که موتور خودرو  عملکرد و کارکرد بهتری نسبت به مواقع استفاده از بنزین معمولی دارد.

عدد اکتان چیست؟

عدد اکتان، پارامتری برای نشان دادن قابلیت متراکم‌ شدن سوخت در موتور، پیش از شروع احتراق است. سوخت خودرو، زمانی عملکرد بهتری از خود نشان می‌دهد که بلافاصله پس از جرقه‌زدن شمع ماشین، مشتعل شود و شعله آن، سرتاسر محفظه احتراق را در حالت آرام‌سوز فرا بگیرد. نتیجه این فرآیند، باعث شروع موج انفجاری قوی و یکنواخت می‌شود. ما این یک‌دستی را در بنزینی که دارای عدد اکتان بالای مختص همان وسیله نقلیه است، می‌بینیم.

از طرف دیگر، بنزینی با عدد اکتان کم‌تر نسبت به میزان توصیه‌شده، به علت وجود قطرات ناهماهنگ تزریقی، موج انفجاری یکنواختی را ایجاد نمی‌کند. در این شرایط، حجم یک‌دستی از بنزین با زمان‌بندی مرتبی در محفظه مخصوص تزریق نمی‌شود. در نتیجه امواج احتراقی مخربی تولید می‌شود که اثر متقابلی بر هم می‌گذارند و منجر به خنثی‌شدن تاثیر هم می‌شوند. سپس فشار وارده بر محفظه بالا رفته و دمای بالایی تولید می‌کند که انرژی مکانیکی موتور را هدر می‌دهد.

تفاوت بنزین معمولی و سوپر

فرق بنزین معمولی با نوع سوپر، تنها در میزان عدد اکتان آن است. هر چقدر میزان این عدد بالاتر باشد، بنزین دیرتر منفجر می‌شود و کمتر هدر می‌رود. عدد اکتان در بنزین سوپر ۹۵ و در بنزین معمولی ۸۷ است.

هر خودرو بر اساس نوع موتور، با عدد اکتان مشخص و متفاوتی سازگار است. صاحب ماشین باید از این عدد باخبر باشد تا هنگام سوخت‌گیری، بهترین انتخاب را داشته باشد. استفاده از بنزین با عدد اکتان سازگار با پیشرانه، منجر به افزایش عمر مفید و کارایی بهتر آن می‌شود.

بنابراین استفاده از بنزین معمولی برای خودروهایی که نیاز به عدد اکتان بالا و بنزین سوپر برای ماشین‌هایی که نیاز به عدد اکتان پایین دارند؛ منجر به کاهش توان خودرو شده و به قطعات موتور، فشار وارد می‌کند.

عوامل تاثیرگذار بر عدد اکتان

عوامل بیرونی زیادی در میزان عدد اکتان تاثیر دارند و منجر به کاهش یا افزایش این عدد می‌شوند.

• ارتفاع از سطح دریا: در ارتفاع بالاتر از سطح دریا، خودرو نیاز به سوختی با عدد اکتان کمتر دارد، چون بنزین دیرتر دچار احتراق می‌شود.
• میزان رطوبت: افزایش میزان رطوبت با بالا رفتن عدد اکتان رابطه مستقیمی دارد. به عبارتی با افزایش میزان رطوبت هوا، میزان عدد اکتان بنزین نیز بالا می‌رود.
• دمای هوا: افزایش میزان دمای هوا با بالا رفتن اکتان رابطه معکوس دارد. در واقع با کاهش دما، شاهد افزایش عدد اکتان سوخت خواهیم بود.
• نسبت بنزین و هوا
• آوانس تایمینگ پیشرانه
• نسبت تراکم موتور و دمای موتور

مزایای استفاده از بنزین سوپر

• استفاده از بنزین سوپر در خودروهایی که نسبت تراکم بالایی دارند، منجر به کاهش مصرف سوخت می‌شود.
• احتراق این نوع بنزین، بهینه‌تر است و افزایش قدرت انفجاری، بهبود سرعت و عملکرد موتور را در پی دارد.
• استفاده از بنزین سوپر، منجر به تولید صدای کمتری نسبت به نوع معمولی در ماشین می‌شود.
• این نوع سوخت، خطرات و آسیب‌های کمتری به محیط زیست وارد می‌کند.
• لرزش خودرو با این نوع سوخت کمتر می‌شود.

گاز (CNG)

سوخت CNG، همان گاز فشرده شده است که به عنوان سوخت جایگزین در موتور درون‌سوز بنزینی مورد استفاده قرار می‌گیرد. موتورهای دیزلی نیز با تغییرات اندکی می‌توانند از این سوخت استفاده کنند.

CNG از گاز متان استخراج شده از منابع گازی طبیعی به دست می‌آید. گرچه این سوخت نسبت به بنزین، سوختی پاک‌تر به حساب می‌آید اما به سختی می‌توان آن را ذخیره کرد.

این سوخت مایع، در خودروهای بنزین‌سوزی که موتور آن‌ها گازسوز شده و خودروهایی که موتور آن‌ها از ابتدا گازسوز بوده، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سوخت دیزل

سوخت دیزل یا گازوئیل، در حقیقت یک سوخت احتراقی است که از تقطیر جزء به جزء ایجاد می‌شود. این سوخت که در سال ۱۸۹۲ میلادی توسط رودولف دیزل اختراع شده، در تمام وسایلی که برای تامین نیروی محرکه نیاز به احتراق تراکمی دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

از جمله مزایای دیزل، می‌توان به در دسترس بودن، ارزان بودن، کمتر بودن خطر اشتعال و ذخیره‌سازی ساده‌تر اشاره کرد.

این نوع سوخت خودروهای نقلیه، معایبی نیز دارد. استفاده زیاد از آن، سبب افزایش گازهای گلخانه‌ای و آلودگی هوا خواهد شد.

بایو دیزل

بایو دیزل را با اسامی دیگر چون بیو دیزل، زیست دیزل و گازوئیل پاک هم می‌شناسند. این سوخت غیر سمی، ایمن و تجزیه‌‌پذیر از منابع طبیعی به دست می‌آید.

اصلی‌ترین ماده برای تولید این سوخت، روغن سویا است اما از روغن پسماند رستوران‌ها، جلبک، کلزا و چربی حیوانی نیز می‌توان سوخت بایو دیزل را استخراج کرد. البته زیست دیزل‌ها معمولا در ترکیب با گازوئیل مورد استفاده قرار می‌گیرند، به طوری که بیشتر این ترکیب را گازوئیل تشکیل می‌دهد.

سوخت مصنوعی

موضوع استفاده از سوخت مصنوعی، در دهه ۹۰ در آمریکا مطرح اما به سرعت به دلیل وجود مافیای نفتی، به دست فراموشی سپرده شد. این سوخت در سال‌های اخیر مورد توجه شرکت‌های آئودی و مک‌لارن قرار گرفت. اما از زمانی که پورشه به ماجرا قدم گذاشت، از تولید سوخت مصنوعی بیش از قبل استقبال شد.

پیش از ورود پورشه، بیشتر سوخت‌های مصنوعی بر پایه اتانول ذرت ساخته می‌‌شدند اما پورشه به دلیل اثرات مخرب آن بر عمر موتورهای احتراقی، فرمولاسیون این سوخت را تغییر داد.

EFuel، بر اساس متان تولید می‌شود که هم از اتانول کم خطر‌تر است و هم درصد آلایندگی بسیار کمتری دارد. در حال حاضر موتورهای مجهز به سیستم ولوترونیک بی ام و می‌توانند با این سوخت کار کنند. پورشه و جیلی هم در تلاش‌اند تا موتورهای سازگار با این سوخت را بسازند.

هیدروژن

هیدروژن، جزو سوخت‌های پاک دسته‌بندی می‌شود که آلودگی‌های زیست محیطی تولید نمی‌کند.

این سوخت، امروزه به عنوان یکی از منابع تامین انرژی قابل قبول مورد استفاده قرار می‌گیرد.

سوخت هیدروژن، به دو صورت در خودرو مصرف می‌شود. در اولین روش، هیدروژن به صورت مستقیم، در موتور احتراق داخلی به عنوان یک سوخت کامل مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما در روش دوم، سوخت هیدروژن در یک پیل سوختی به انرژی الکتریکی تبدیل می‌شود و موتورهای الکتریکی از آن تغذیه می‌کنند.

یکی از نکات منفی این سوخت، سختی تولید آن به صورتی است که به محیط زیست آسیب زیادی وارد نکند.

برق

با ساخت خودروهای الکتریکی و موتورهای برقی، برق نیز به عنوان یکی از سوخت‌های مورد استفاده در خودرو به شمار آمد. الکتریسیته یا برق همانطور که همه می‌دانیم در دسته سوخت‌های پاک، جای می‌گیرد.

این سوخت، توسط جایگاه‌های شارژ خودرو برقی در اختیار ماشین‌های برقی  قرار می‌گیرد. البته برخی از این اتومبیل‌ها طوری طراحی شده‌اند که می‌توانند به صورت مستقیم به برق شهری متصل شوند.

مقایسه هزینه خودروهای برقی با بنزینی

خودروهای برقی هنوز راه زیادی دارند تا بتوانند سهم بیشتری از بازار خودرو را در اختیار بگیرند. هم‌اکنون ماشین‌های بنزینی، بیشترین میزان فروش خودروسازان را تشکیل می‌دهند و تنها حدود ۱۰ درصد از سود شرکت‌ها، به اتومبیل‌های برقی اختصاص دارد.

علاوه بر کم بودن میزان تولید، دلیل دیگری که می‌توان برای این مورد در نظر گرفت، قیمت خودروهای برقی است. این نوع ماشین‌ها، فناوری مدرن‌تر و گران‌تری نسبت به ماشین‌های بنزینی دارند.

بعد از قیمت خودرو، دومین معیار و شاخص برای مقایسه خودروهای برقی و بنزینی، هزینه نگهداری آنها است که شامل لاستیک، ترمز، تعویض روغن خودرو و تعمیرات می‌شود.

بدون در نظر گرفتن هزینه تعویض روغن و هزینه‌های جانبی موتور، خودروهای برقی خرج کمتری روی دست صاحبان‌شان می‌گذارند. هر چند در حال حاضر خرید خودرو بنزینی به‌صرفه‌تر است اما با گذشت زمان، هزینه نگهداری و شارژ خودروهای برقی کمتر می‌شود.

انرژی خورشیدی

انرژی خورشید، پاک‌ترین، کم‌هزینه‌ترین و در دسترس‌ترین منبع سوختی است که خودرو می‌‌تواند از آن برای تامین انرژی استفاده کند.

خودروهای خورشیدی را می‌توان به نوعی در دسته خودروهای برقی قرار داد با این تفاوت که برای تامین برق مورد نیاز برای حرکت، از نور خورشید کمک می‌گیرند. این ماشین‌ها با استفاده از سلول‌های فتوولتاییک، انرژی خورشیدی را به الکتریسته تبدیل کرده و آن را در باتری خورشیدی ذخیره می‌کنند.

هنوز استفاده از انرژی خورشیدی به عنوان سوخت خودرو در مراحل ابتدایی قرار دارد و راه زیادی تا تولید انبوه این نوع اتومبیل‌ها باقی مانده است.

سلول سوختی

پیل سوختی یا سلول سوختی، انرژی شیمیایی را به انرژی الکتریکی تبدیل می‌کند. به دلیل بازده بالا، این نوع سلول‌های سوختی، یکی از منابع مناسب برای تامین انرژی مناسب خودرو به شمار می‌آیند.

گرچه پیل سوختی هیدروژنی معروف‌ترین نوع این منبع انرژی است اما پیل سوختی متانول هم در برخی موارد و برای بعضی کاربردها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

انرژی خورشیدی

انرژی خورشید، پاک‌ترین، کم‌هزینه‌ترین و در دسترس‌ترین منبع سوختی است که خودرو می‌‌تواند از آن برای تامین انرژی استفاده کند.

خودروهای خورشیدی را می‌توان به نوعی در دسته خودروهای برقی قرار داد با این تفاوت که برای تامین برق مورد نیاز برای حرکت، از نور خورشید کمک می‌گیرند. این ماشین‌ها با استفاده از سلول‌های فتوولتاییک، انرژی خورشیدی را به الکتریسته تبدیل کرده و آن را در باتری خورشیدی ذخیره می‌کنند.

هنوز استفاده از انرژی خورشیدی به عنوان سوخت خودرو در مراحل ابتدایی قرار دارد و راه زیادی تا تولید انبوه این نوع اتومبیل‌ها باقی مانده است.

طبق خودرو به عنوان قطعه ای فلزی شناخته می شود که بوش های محوری در دو سر آن قرار می گیرند. یک بخش از طبق به شاسی خودرو متصل شده و بخش دیگر آن نیز به سیستم تعلیق و قطعات متحرک آن متصل خواهد شد. در واقع استفاده از طبق خودرو موجب می شود که شما جهت اتصال قطعات سیستم تعلیق و شاسی بتوانید از قطعه ای کاربردی استفاده نمایید.

سیستم تعلیق خودرو از اجزای مختلفی تشکیل شده است. طبق به عنوان یکی از تاثیرگذارترین و مهمترین قطعات در این سیستم محسوب می ‌شود. طراحی این بخش به گونه ‌ای است که مانند حرف A بوده که به حالت جناقی نیز شناخته می شود. دلیل طراحی طبق به این شکل به این خاطر است که یک بخش از آن به شاسی متصل گردیده و قسمت دیگر آن با اتصال به سیستم تعلیق می تواند به عملکرد این بخش کمک کند.

طراحی خاص طبق موجب می‌ شود که این قطعه توانایی بالایی جهت تحمل فشارهای وارد داشته و از استحکام ایده‌آلی برخوردار باشد. فشارهای وارد شده به طبق توسط دو محور قرار گرفته به دو سمت هدایت می شوند. طبق در سه نقطه دارای اتصالاتی خواهد بود این اتصالات توسط سیبک و بوش طبق با هم پیوند می خورند.

خودروها با تعداد طبق های مختلف طراحی و تولید می شوند و بسته به نوع ساختار سیستم تعلیق و محل محور محرک می توان گفت که تعداد طبق های به کار برده در خودروها متفاوت خواهند بود.

نکات مهم هنگام خرید بوش طبق

چنانچه قصد خرید و استفاده از بوش طبق را دارید باید نکات مهمی را مد نظر داشته باشید. متناسب با نیاز خود و شرایطی که قصد رانندگی دارید می توانید روی به خرید بوش طبق مناسب بیاورید. با توجه به اینکه بوش های طبق در دو دسته اورتان و لاستیکی عرضه می شوند، می توانید هر کدام از آن ها را استفاده کنید.

بوش های لاستیکی و پلی اورتان دارای ویژگی ها و معایب مخصوص به خود هستند. استفاده از بوش های لاستیکی موجب می شود که شما از یک قدرت و انعطاف پذیری بالا برخوردار باشید. علاوه بر این قابلیت عملکرد مناسبی در دمای پایین خواهد داشت. چنانچه قصد خرید بوش طبق با کیفیت بالا و مقاومت ایده آل در برابر گرما را دارید می توانید از گوش پلی اورتان استفاده نمایید. با

وجود انعطاف ‌پذیری کمتری که نسبت به بوش های لاستیکی دارند می توان گفت که گزینه مناسبی جهت استفاده در شرایط خاص خواهد بود. تعمیرکاران و رانندگان جهت رفع مشکل عدم انعطاف پذیری بوش پلی اورتان آن را روغن کاری و گریس کاری می کنند.

اهمیت سیستم تعلیق خودرو به گونه ‌ای است که بسیاری از کاربرانی که قصد خرید خودروهای کارکرده را دارند این بخش را به دقت مورد بررسی قرار می دهند. با توجه به اینکه سیستم تعلیق خودرو دارای قطعات مختلفی است، آگاهی شما از این قطعات می‌ تواند کمک کند تا با بررسی بهتر این بخش بتوانید از عملکرد آن آگاهی پیدا کنید. یکی از قطعات مورد استفاده در سیستم تعلیق خودرو، بوش طبق نام دارد.

چنانچه این بخش با مشکلاتی مواجه شود و با فرسودگی همراه شود، علاوه بر ایجاد سر و صدا در خودرو، موجب ایجاد مشکلاتی برای راننده جهت کنترل فرمان خواهد شد. عملکرد و کاربرد بوش طبق به گونه ای است که ارتباط قطعات را با سایر قطعات بررسی کرده و برای حفظ تراز چرخ ها نیر از اهمیت بالایی برخوردار خواهد بود. به منظور جلوگیری از لرزش و ارتعاش در کابین خودرو بررسی کیفیت بوش طبق از نکات ضروری محسوب می شود.